samen rond de dis na tijden van gemis eindelijk het weerzien en tussen hen in het 'misschien' glazen worden gevuld en het geduld al zo lang op de proef gesteld maakt plaats voor ongedurig en vurig elkaar aanzien en misschien nadien opgaan in elkaar de avond nog jong…

Ik kende ze de blinde vertrekken als kind had ik angst ik kende ze niet verborgen inzichten de voorraden van mijn ziel ik ging tree na tree de balken van mijn gedachten na en ontsluierde het raadsel van mijn bestaan als kabbelend geheel ik werd blij niet meer alleen te hoeven zijn en begreep de angst van mijn verlangen de pijn om…

jij, die duizend lichten etst aan het heelal zo, dat bladeren zilver gaan glanzen in de herfstnatte takkenbomen op een aarde in rust mensen rond de volle maan laat dromen een kunstwerk creëert van witte sterrenbloemen in een opkomend mistgordijn in dichten vertelt, hoe de hemel soms meehuilt in onbegrepen pijn het universum met…

Er waren koeien in glooiende weiden, bloemenweelde en maretakken. Er was regen, wind en zon en zelfs een donderslag. Kortom, een heerlijke dag en nog een, nog een, waarin wij stapten, amper besef van tijd, wel van eeuwigheid. Geluk kon niet op. Maar stilte overheerste, vol van branieachtige energie en nabijheid zonder woorden. Alsof…

Voor Hilly Nicolay Stil en zuiver uit de zachtheid van een bloemenkraag ontloken lok jij de vlinderende dag van ver Waar het nectar op romige lippen glinstert verzadig jij als hongerende harten zich in jouw tuin op bladgoud neer vleien Engelenhart en edelsmid bewonen jouw hemelse gedachten en toveren het onoverwinnelijk…

ik mag je voeren je voorzien van bronwater kom mijn lief dan streel ik jouw veren ben niet jaloers dat je mag vliegen wees ook niet jaloers op mij dat ik kan zingen kom mijn lief laten we samen zingend vliegen om de bekendste toren van het hoge noorden.…

Van de ochtenddauw tot in de stilte van de schemering heb ik mijn denken in bruikleen ik tast langs het draad waarlangs mensen elkaar negeren de lange schaduwen beschermen mij tegen de terloopse waarheid van het licht dat mij hier vindt terug klim ik op het podium waarop elke dag een deur is jaren snaren zijn waar hoon en hosanna…

Als het stil wordt om je heen, niet doodstil maar gewoon stil, dan ineens moet je die stilte doorbreken, om te laten weten, ik ben er nog, weliswaar niet zo frequent, maar ik ben er wel, zolang jij er voor mij bent!…

Als tranen langs mijn wangen glijden ik stil word van emotie en daardoor niet de juiste woorden vind om jou te zeggen wat onze vriendschap voor mij betekent Als alle herinneringen aan mooie dagen in de schaduw staan door eigen onvermogen Zou ik de wind willen vragen al mijn gedachten mee te dragen naar jou!…

Hij nodigde me uit voor een gesprek, maar voor dat het zo ver was zette hij me eerst eens flink voor gek, de verrader. Ik was niet boos, moest lachen daarentegen, want ik wist, hij had door zijn beroep, toentertijd veel last van hersenroos gekregen Net als die deerne die me eens uitnodigde voor een gedicht, ik bleef er zeven weken slapen…

De enige dichter van formaat, die ooit tegen mij gesproken heeft, is Gerrit Komrij, die grote magiër uit Portugal met zijn snedige opmerkingen. Hij sprak mijn naam op een wijze die ik nooit zal vergeten: 'Jóanan, hoe gáát het met jou?' Best wel een eer achteraf gezien. Vannacht droomde ik van een Engelse spierenbundel, die in het Keltisch…

Kijk me nu maar aan draai je hoofd niet om er schuilt in mij begrijpen. Al kan ik niet altijd de juiste woorden spreken en stokt soms mijn stem omdat emotie mij overmand ik herken wel jouw pijn. Keer je dus niet van me af, laat mij je nu maar helpen zal de last met je dragen samen is het niet zo zwaar.…

lieve zwaan met je lange slanke hals sierlijk en ingetogen het hoofd iets gebogen zo verlegen en zo elegant zou ik een moment bij je mogen glijden over het water een schuchter pogen tot vriendschap sluiten ik strijk langs je slanke hals teder; ik raak je aan heel even maar mooie witte zwaan is er vriendschap nu we samen wegdrijven…

(voor Jotie T'Hooft) Wat hadden we samen een lol kunnen trappen, als je in leven was gebleven. In mijn meest sombere momenten las ik jou en beurde jij me op, gek genoeg, maar zwaarmoedigheid werkt averechts, alleen voor ingewijden. Ik houd zowaar net zoveel van Ingrid als jij. Ze is al net zo ver weg als jij, ook al leeft ze nog en kom…

Hier ligt het voorwerp, lijdend van een lang bezinnen, koos het gezegde, geen deelwoord onvoltooid. Nog voor de stem in zich wilde verheffen,werd hij door on - en overmacht gekooid, verwoei op eigen kracht een frisse wind die hij had gesticht. Een lichte welving in het aards gazon, schildert teksten in het heem die ik in elk seizoen…

ik zag je dorp daar, waar je neerstreek je ogen op de zon gericht ja, ik zag jouw land de schoonheid door het Vlaamse licht we liepen wat keuvelend soms wat stilletjes het pad van vriendschap weer op in het weten, het herkennen stopten we het nutteloze in een notendop ik vond jouw wereld het past bij je zijn als nobele mens…

(voor broeder Henk) Als postulant had ik de taak om het trappenhuis van het dormitorium schoon te vegen. Verbazingwekkend, want iedere week lag het weer vol grote proppen stof. Eerst vegen en daarna stofzuigen. Ik heb nog vaak nachtmerries van al die stenen treden, zo grijs als mijn ziel destijds. Maar bovenin woonde broeder Henk, een brave…

het ging niet om leven of dood de waarheid lag tussen stenen het had een lichaam dat elke dag in de spiegel stond alleen was het kaal en er kwamen bomen uit de holtes haar huid was van leer een vriend vertelde dat het door de herfst kwam raaskallen maar het was er nog we lachten op sterven na is geen andere mogelijkheid waarom bomen…

Echte vriendschap is: slechts één vraag te stellen, ‘hoe gaat ’t met je’ om vervolgens alleen te luisteren!…

Hier zit ik dan, in zwart gepeins verzonken, en leg me neer bij treurnis' heerschappij, want vriendschap die uitbundig werd geschonken, leek op een dag de houdbaarheid voorbij. Ik weet niet meer hoe onze stemmen klonken, al liepen wij gestadig zij aan zij. Een beeld dat, door de stroom des tijds verdronken, mij plots weer overspoelt als bitter…