Ik waande me een diepzeeduiker, bevond me op een schoon koraal bevolkt door zilveren vissen, gezet in duizend kleuren, zetting van zovele rassen, die harmonisch samenscholen tussen anemonen in de deining van hun leven te spreken in een gelijke taal. Dieper duikend zocht ik naar het parelmoer van dit heimelijk bestaan, gedolven in…

Getekend naar de tijd is het kostuum meer dan naakt gebruinde handen zonder korenbed hebben ledigheid geschoofd akkers omgewoeld met diepe kloven die traanloos schreien in wat frêle licht maken mij tot een horige die zich een weg baant op een uitgemergeld pad wat mijn ogen verder zien wil ik niet vertalen want het zeer heb ik niet…

Als halmen buigend in de wind van zover gekomen dromen zo diffuus in maagdelijk ochtendlicht door mijn omfloerste ogen dageraad breekt mijn absurde zinnen open waarheid te vroeg zal wreed mijn ziel met voeten treden op weg naar sterren gekomen uit niets gebeden woest gesproken aan goden van weleer aan jouw brein ontsproten laven…

't is zo stil onmenselijk stil wanneer alles lijkt te zwijgen zelfs de wind waait niet meer en het fluisterende woord wordt gezwegen uit hun monden het is stil ,te stil als de aarde zwijgen zal…

om stilte toe te laten pen te voeren voor verzwegen komedianten piloten herdershonden muren die de tijd uitademen vastgelegd op uitslaande plekken in scheuren schimmel en vlekken van leeuwen die nog brulden lachsalvo's jonge meiden niets om het lijf dat verschuldde varens broeinesten zangers op velden uit meren op heide ongerept nog zonder…

Morgen, als het lente wordt zal ik rondgaan in mijn bloemenslee en de wereld doen ontwaken vermomd als toverfee. Morgen, als het lente wordt zal ik naar bloesem de vlinders sturen, zal ik lachen naar mijn autochtone overburen. Morgen, als het lente wordt creëer voor elke bonte specht een eigen nest waarin hij zijn masker legt.…

de koeien langs de weg liggen rustig te verteren wat er nog te wachten staat herkauwen kalm van maag tot maag overleverde verhalen opkomsten en rampen een zichzelf blijven herhalen bedaarde ogen ongericht zien in waar ondergaan om draait wimpers luiken dit verdiepte zicht terwijl zo nu en dan een harde staart een glanzende blauwe…

Door geen medemens wordt ze herkend, nochtans heeft ze vele gezichten. Eén voor elk kind dat ze niet kreeg. In een doos die werd gesneden op maat van haar verdriet, legt ze elke nacht hun uitgepuurde namen en omvat hen in haar slaap. Haar huis, zonder man of scherpe randen, wacht met haar, of heeft gewacht : die nacht, moegetrild van haar…

De indianenbomen uit een vergeten jeugd wringen, grilliger takken, dan weemoed de zomer kwam, in puur en liefdesrood zwijmelde razend, heftig in een ontvangen schoot door dichtersklank en geest voorgoed genezen vriendschap, door en door, in ziel, totale wezen verliezen herfstbomen, blad, na blad, tot spijt een dramatisch silhouet van dreigende…

De stadse parkrand dampt het risico drinkt uit de oude sloot vochtlevende dieren verschrikken verbazing onder boze wolken, zou het God zijn die moet huilen, of alleen maar ongeluk dat niet kan schuilen, bomen buigen zichtbaar onder regen met de voeten van de wind alsof jij een nachtvlinder bent, je ademt tussen mistig dromen, huilende…

De regen wikt en grijpt z'n kans, sloopt de zomer in een zee van vuur verleiden wolken in grillige balans op jacht naar buit en avontuur winden zwoegen langs de horizon een poging om de winter te vervroegen, een flauwe zon die daaraan geen weerstand bieden kon. De regen spoelt de voren vol die zomers zijn geboren, dragen rivieren water aan…

Ooit eens onverveerd Trokken zij ten strijde. Jonge knapen waren zij, De wereld aan hun zijde. De lansen scherp gericht Op alles wat mocht lijken Niet te willen wijken Van de deerne in het zicht. Nu, wat jaren later En meer desillusies rijk. Blijven zij bedrogen achter, Onttroonde koningen gelijk.…

Na zo'n nacht, in't ochtendgloren komt een dag, zo stralendschoon alle zin wordt weergeboren als een geurend eerbetoon aan wat het leven kan beloven Zie, ik doe de zon naar boven en laat de bloemen wederkeren nu kan ik opnieuw geloven: er waait een briesje-hoop-met-veren…

(Voor S.) Hoop voor de wereld in hoogst eigen persoon dat ben jij, meisje van Afrika met je gezicht van louter zon. Je brengt hier warmte die voor verkoeling zorgt, en daar, onder de mango's in de zon de trots over Our Daughter, In a High Position Abroad. Jij bent de hoop van de wereld, want je maakt ons weer één. -- (Paul…

Geplukte bloemen sterven een tragische dood zichtbare kansen versterven voordat ze aan de kim verschenen, worden erfenissen geschonden, en geen lidtekens gesloten. Wie heeft de onzin uitgevonden; "dat tijd heelt alle wonden," waarvoor het juiste medicijn nog niet is gevonden? voorbij de nalatenschap te streven, wordt alles in scherven…

Staan op een schouder probeer de aanwijzingen te vinden ontdekking van land een eindeloos spel verlaten en binden water tot zand zang op het schip de kleuren als een begrip gevoed door het licht glipt het leven op het dek langzaam van normaal tot lekker gek golven dansen zoals altijd niets is onbegrijpbaar of buiten bereik.…

luidkeels doet de zelfzucht kond van zijn behoeften maar o wee als het om delen gaat dan laat de stem het af hoofden draaien weg van nijpende gebreken lijden het zonder protest ikke eerst en dan de rest zwijgend wordt er ingestemd met andermans ellende armoe blijft gemeden als de pest…

Heel bijzonder hoe die Inuit hun igluigaq bouwen ze beginnen gewoon zoals wij onder wel typisch zonder kruip en sluiten boven met ronding af niet met plat dak De kunst is dus de laatste loodjes niet naar beneden te laten vallen maar ze vast te houden en toch te bewegen om aan elkaar vast te laten vriesplakken Igluigaq worden in…

Voor hen die bijna durven Als je nu gewoon probeert Zoals een kind al doende leert Een keertje vallen en weer opstaan Drempels nemen en weer verder gaan Kijken naar een mooie bloem Lachen om insectgezoem Spelen met een rode bal Alsof er nooit een avond komen zal Snel vergeten als je je bezeert Elke dag een dag dat je weer leert En…

nachtenlang zingen de wolven hun dodenlied langs wakende uilen tot de maan verschiet in de rivier vallende woudreuzen bedolven verpletterend hun weerloze jongen nachtenlang huilen de wolven om hun bloed op stuwende stammen dat kleeft aan de grondontwikkelaar vreeemde geurvlaggen geroken vrezen zij de mens, het dodelijk gevaar…