Ik door zwerend zeer gelooide ziel ik hoef niet meer mijn lijf en piel zijn rouw geroepen het leven sloeg mij nu genoeg. Daar kwam ’t gevaar te naderbij het milde motor brommen werd een hels het oor verdovend grommen. Een laatste vlinderslag een grimme branielach wat zeer niet al vermag! Begroef de man zich in de schoepen van haar…

de wind die over de zeedijk ons bevoer als vreemdelingen op haar rug blies de klanken van de door ons bespeelde klankschalen over kwelder en Wad zij, zij die de dood heeft geaccepteerd leeft haar laatste momenten voor vandaag aan mijn zij, spelen met de muziek en de klanken de wereld laten overgaan en wellicht de hemel alvast voor haar…

Het is voorwaar ongelooflijk maar waar! Ja, er schijnen nog steeds lieden te zijn - u, beste lezer, ongetwijfeld, naar ik mag hopen, niet - die niet eens weten wat voor dag het heden is... A crying shame... Ach, hoe oud zal hij nu zijn, met een of twee koters, hij wou zo graag destijds een 9/11 project beginnen, die jongen van negen - een…

Wie heeft het laatste woord? De terdoodveroordeelde aan het koord? Of de zalvende priester met zijn boord? Wat is het laatste woord? Hieperdepiep, sapperdeflap, miserere of verdoeme? Het maakt niet uit, want het laatste woord is thans nog niet gehoord. Met mijn kop al in de strop houd ik koppig vol en koester ik vertrouwen. Ik haal…

Bakker wilde hij worden Er rezen echter meer vragen op dan broden Niemand zag er brood in en zelfs de honden lustten er geen brood van “Dit brood is mijn lichaam” riep hij in wanhoop uit en stortte zich in de vijver van het park De eenden hadden de dag van hun leven…

in die kleine nacht diende de dokter hem een ampul vergetelheid toe de storm ging liggen de man verloor zich stapvoets in een diepte die hij niet kende waar alles samenviel onder het maanlicht een roerloze zwaan in de dichtgeschroeide stilte…

Laat harde handen ploegen, laat ze diep in mij -- jouw wortels breken.…

Teder is de nacht waarin je vurig liefhebt -- wat aan je ontglipt.…

de wind floot een liedje in zachte schemer legde de dood zijn hand op haar hoofd de tijd viel stil de dood schroeide de stilte dicht in een hoek van haar geest bewaart ze één volmaakte dag…

Een zwarte sjees met zijn verloren helft Tussen zee en land Grauwe luchten boven 't lege strand De vriend had hem meegenomen naar dit stille oord Zij spraken met elkaar geen woord Hij keek de zee strak in 't gezicht Geen eb en geen vloed Eindelijk was hij thuis, voorgoed !…

Hij liet het van zijn kant gaan ging er vervolgens kapot aan verloor zijn verstand en kloste zich van kant…

Van de dokter mag ik geen wolkentoetje dan leef ik minder lang Vastberaden legde ze haar grijsbenige hand op de stapel bontgekleurde wolkentoetjes in haar winkelwagen Een opstandige glans In haar bleekblauw broze oogopslag Mijn broer is ook al zo zo goed als dood Ze maakte een missie van haar ongehoorzaamheid…

Plots omhooggegaan met de vleugels uitgestrekt op weg naar het licht. Ik zou me graag willen begeven naar een plaats waar mijn leven wordt bewaard en mijn door ouderdom afgetakelde geheugen zal insluimeren, ver weg van alle drukte en harde geluiden Een ruimte zonder geschreeuw en waar tederheid een diepe zucht zal slaken. Ik zou een deur…

In de kerk viel licht op het hoofd van je geliefde en omkranste het en dat van je dochters Je kist stond in de lengte voor hun voeten Jouw koor zong zuiver Je dochter sprak over je warme handen, dat die er altijd waren, troostten Het donkere hout en geur van de oude kerk, de in zwart geklede begrafenisondernemers omlijstten de dienst…

Je trok wat dunne afscheidswoorden aan en ging -- rillend de deur uit.…

Als voormalig burgemeester van Londen was Alexander Boris de Pfeffel Johnson, geboren in the Big Apple en met een graad in de Klassieken in Oxford (en Eton), mateloos populair. Na Partygate in coronatijd moet hij nu vrezen voor een roemloze aftocht... ______________________________ POKERFACE Boris Johnson, also known as Al New Yorker,…

( 't gouden uur ) in snel veranderend avondlicht krijgt het iets lieflijks late zonnestralen betasten de rots met een tederheid die wij nog maar zelden zien...…

Wat te doen bij eenzaamheid en hoe kruip je er vandaan ? Je vader heeft haar bed gespreid, hij hoefde je geeneens te slaan. Je telde ooit je vrienden, bedrukt hield je op bij vier. Zo leidde je een inert bestaan dat nergens meer toe diende en leefde langzaam verder als een bijbels gekweld dier. Omarm nu toch die eenzaamheid, je hebt…

Misschien was ik nog vol van woede, kon ik het niet meer zien. Het Noorderlicht en het vermoeden zinvol te zijn, misschien.. zie ik een vos in de sneeuw vandaag met waterige, bedroefde ogen kijkt hij me dan heel kort aan en heeft zijn dikke staart van gember, geen lust meer om te slaan. Misschien drink ik morgen Riesling of schenk…

deze zomer bivakkeert hij aan de stroken van lakens en poëzie hij verkeert in een staat van hypothermie alles ligt buiten de tijd woorden verdwijnen alles wordt gezien alles bestaat alles wordt taal deze zomer treedt hij uit zijn lichaam zet hij geen voet buiten de deur hij is overal…