Als je huilt om een bloem, die in de knop is geknakt. Om een liefde die niet kon en mocht ontluiken. Een hart, dat niet werd verstaan je in het donker liet staan. Zal je toch eens weer horen dat de vogels buiten fluiten. Dan stap je uit de schaduw om in de zon, verder te gaan.…

Ik wil je gedenken, ik wil je vasthouden, ik wil je niet missen, ik wil jou Ik wil je koesteren ik wil je omarmen ik wil je beminnen, ik wil jou Ik wil je liefde verklaren, ik wil je ten huwelijk vragen, ik wil dit alles en wil dat met jou Ik wil je alles geven, ik wil alleen met jou maar leven, ik wil dat alleen maar met jou. We wilden…

Betekenisvolle leegte Gevuld met tonen van verdriet De wereld valt samen Zodat je stilstaand beziet Ontschermd door tijd Bestaat alleen nu, Zonder moeten alleen moment en puur gevoel Zonder angst Ruimte voor essentie Leegte maakt heldere Emotie…

Door het open raam het geluid van de vallende regen een ritme van druppels op de bladeren dat rustig maakt Was jij hier dan konden we samen naakt een eindje stappen weggaan en terugkomen met grote spetters op de huid Elkaar afdrogen en ontdekken waar het in het lichaam gloeit Jij blijft het meisje van Brazilië het land waar jij van houdt…

In de krochten van je ziel Door leed en pijn verhard Woelen onrustig je geheimen Verduisteren je bloedend hart Het harnas verroest door tranen Sijpelt het verdriet door de muur Je vesting zal snel vallen En verteren door het vuur Het vuur van je verlangen Dat iemand je echt kent Die je dan zal omarmen Om wie je werkelijk bent…

Wanneer je het zwart van de nacht in mijn ogen ziet ben ik er even niet maar wacht op mij het donker voorbij dichterbij de bron van het bestaan waar het hart van wolken breekt en zoute tranen uit een zee van spijt in rook zijn opgegaan waar het licht weer dag wordt en mijn glimlach zich uitstrekt in oneindigheid wacht…

Je ego Is net als lego Je moet je zelfvertrouwen Steentje voor steentje opbouwen Dat is de hele stratego.…

Smachtend naar het Groene Goud ontwaar ik vele dromen In het Maanlicht hoor ik niets wat mijn Hart vervullen kan Uren leeg en zonder weemoed ook de Toekomst is nog ver In mijn oorschelp heerst de Stilte van een onbewogen lied Van diepte en van dalen Dralen wordt mijn hoogste nood… Hoor die vilten voetjes stappen op een harde ondergrond…

Zijn stukgeslagen hand knijpt de katjes in het donker Toch blijkt hij niet somber onder het toeziend oog Zijn zacht gezalfde wond is als een verre pijn die kronkelt Toch springt de gewonde man bij laag en bij hoog te trotseren waar hij eerst bang voor was “De zonde gaat vooraf aan de wonde!” Het toeziend oog knijpt zich toe…

mi lanct naar het land mijner jeugd waar ik ongestraft blaaskaak kon zijn verkondigend wat waarheid was of had moeten zijn mijns inziens vandaag is het al omzichtigheid wat de schrale klok nog slaat het besef van falen en ongelijk gelukkig gaat het nog maar om een paar jaar…

Het aantal stoelen om de tafel blijft eender, het aantal borden, zet ik steeds weer neer, alsof je er nog bent. Ik dek nog steeds met je servet, de ring die ik oppoets, nauwgezet, glinstert in al haar glorie. ‘k Schil nog steeds zoveel piepers als voorheen en als de slager vraagt: mag het iets meer zijn, zeg ik nog steeds,…

Stilte, even een snel bewegen geen enkele blik van emotie zie je in zijn ogen. Hij staart in de verte, zonder werkelijk te zien zoals, een schim zonder enig gevoel.…

Het is en blijft natuurlijk wel een beetje gissen of jij nog weet wie ik ben of was of wat ik in je leven was. Het is misschien ook wel een beetje dom normaal kijk ik niet zo heel vaak om maar ik was gewoon benieuwd of je mij zou missen.…

manifesteert zich op plekken van publieke waarneming gsm aan oor al doende hopend dat men begrijpt dat ook hij staat in het volle leven spil / in een web van connecties & opdrachten dynamisch / onmisbaar benijdenswaardig de man geknipt / voor de snelweg van deze tijd Dat hij oreert in luchtledigheid dankzij een platte batterij…

Als de Dood dan zo nodig moet flaneren langs de grenzen van mijn leven dan maar als mijn enige vriend. Geheimen delen, praten over ons bestaan en samen schaken ironisch: hij met wit. Wachten op de Grote Finale: een vriendschappelijke omhelzing ik word bevangen door kou en sluit mijn ogen. Mijn vriend wordt mijn einde er is niets meer dan…

er zijn dagen dan is mijn wereld zo klein of blijkt het buiten mij te groot dan kruip ik onder een deken mijn armen zijn immers te kort om uit te breken ook beide benen lijken dood al zie ik klaprozen in volle glorie en bloesem alom iedere kleurenpracht is flets het gevoel houdt me doofstom…

Wilde nachten, leeuw op prooi, Met dromen vol nachtgezang en vliegend vuur, Luna speelt op dit late uur, Slapers, geliefden en vrijers, huizen vol mooi. Zachte wolken, geen geween, Niemand alleen in deze wilde nachten, Vele vormen van wilde machten, Slechts een gedachte. Hopend dat Aurora nooit zal komen, In wilde nachten wil je blijven…

Eindeloze straten Met rijen vol Eindeloze mensen Met hun hoofd Eindeloos ver weg En onbereikbaar Net als hun Eindeloze gedachten…

Verdriet van binnen, niets goeds over mijzelf te kunnen verzinnen. Het gevoel van niets waard. Buiten schijnt de zon, terwijl het van binnen maar niet opklaart. Er zijn zoveel dingen waar ik naar verlang. Als die dingen niet kunnen, maakt me dat verdrietig en soms bang. Wensen die zich niet vervullen, zo veel vragen die ik niet kan onthullen.…

Een eenzame man zoekt naar de schaduw van een hoge berg. Daarin zoekt hij het waarom, de stilte heel diep in zijn ziel. Om daar het antwoord te kunnen vinden, van zijn eenzaamheid.…