Wie hoogtevrees krijgt op de Tankenberg zal in de bergen van de Pyreneeën de grens tussen twee landen en twee zeeën bezwijken, die blijft liever mooi beneeën die is al met een molshoopje tevreeën die vindt het doodeng op de Vaalserberg De Oeral is ook niet aan hem besteed dat wordt z'n dood, die laat hij aan de Rus die houdt van skiën…

Op vuursteenrotsen boven open water Zit op een handdoek, nauw aan 't zicht onttrokken Een badnimf, klein en slank, met donk're lokken Zij lijkt alleen te zijn, maar even later Neemt de verwekker van hun eersteling Haar in zijn armen, prenatale mater Terzijde op een afstand kijkt een sater Hoe zij hem mint, degeen die hem verving Hij…

Waar ben je naar op zoek, Elim? Een hoogpolige welbespraakte langharige engel een klikosjouwer met een sixpack als trouwe intermediair een nerd of een zwijgzame zombie een werkeloze dorsvlegel een doordeweekse katvanger gediplomeerde hondentrimmer op hol geslagen driftkikker een binnenstebuiten quasi dyslectische getatoeëerde rapper…

op een zomerdag lopend langs uitbundig bloeiend gras in het glasheldere noord-hollandse licht denk ik aan jou de onverwachte weelde het grote geschenk dat ik zomaar kreeg maar ook aan alle kamers van de herinnering sommige voorgoed afgesloten versteend in de tijd andere leeg zonder degenen die er horen te wonen als adresboeken waar…

Tussen rotswanden van een ruim spijshuis brengt milde schemer leven onder zee en druipsteenkunst uit schone grottenstee met samenspel vol vrede bij elkaar thuis. Klinkt hier ergens het verstilde gedruis uit toverwoorden van de Eftelingfee? Poolijs en woestijnzand gaan samen mee achter geheimzinnig oerwoudgeruis. Terwijl je aan een kleine…

Één ding hebben mensen altijd nodig. Het is de zekerheid over iets dat blijft. Zo iets als dat de zon en regen elkaar altijd opvolgen. En zodra wij dat niet meer hebben, is er die onzekerheid. Het niet weten wanneer het droog wordt.…

Plamuurlaag hertogin van Obninks vogelzang mijn bevlogen favo artiest à première vue, c’est curing a disease bangste bang banger Mijn hazentand uitgegroeide lengte je bent mijn wereld enige maakt minderwaardigheidscomplex als levensdoel Je geeft heimelijke pijnen hartverwarmend ik lig op de vloer knuffel Hoe bereik ik u hertogin…

In mijn hiernamaals incarnatie  is mijn karma rond misschien dan scheur ik in mijn glansbolide  van zestienhonderd paardenkrachten in wat luttele seconden  van nul naar honderd, kan niet wachten een losgeslagen projectiel van wijk bij duurstede tot tiel niet als james dean maar juist solide langs dorpen weiden berg en dal waar het…

gezang van nachtegalen ontdoornde rozen op een kindergraf rose elle a vécu ce que vivent les roses l'espace d'un matin de tijd lacht oorverdovend zingen de nachtegalen…

Ik wilde er uit, ‘t strand zien! Daar waar je onder aan de trap je gehoor al verloor Maar bovenop met zicht in ‘t noorden haar eindeloze bocht naar ‘t zuiden een strandtent en puur zand oostwaarts gestreept bollenveld Ik zag de glooiende zandduinen, de plooien trillende schuimkoppen die in propjes verwoeien Het gebulder van golven…

De stem van het water zwijgt na een woeste nacht van onderstroom en geselende winden het is tijd om te rusten.…

Bij de avonturen van Tom Poes en heer Bommel geeft iets kleins en nietigs misschien beeldende geest aan de geschiedenis op Bommelsteins eettafel in gerieflijk hotel groot kasteel of schamel hutje staat ergens een korte kaars dik grillig en verschrompeld vol uitstulpend vet spreekt zonder vlam schept bezadigd afwachten rustig…

zomaar een stem, geur of kleur, een klank van muziek of de gedachte dat regen de herfst doet neerdalen, dat de wind zich telkens tot mij wendt als een goede vriend, of beter zoals mezelf ben jij de gangmaker op een feest waar ik helemaal niet wil zijn, de wijn smaakt naar azijn en het bier raakt de snaren van het non-welzijn inherent aan…

opgesloten in de cirkel 'mijzelf-ik-mijn' gevecht met de angst…

als verlamd zit ik machteloos gevangen in het web van mijn loerende gevoelens…

het zangstuk van de vogel op een twijg van de berkenboom brengt me het genoegen van voelbaar zonnig loom narcissen, krokussen knikken met de wind rond hun kopjes door de lenteachtige kriebels voel ik mij in mijn nopjes - het vermoeden van de afgelopen jaren in mijn hoofd, het denkwerk ten top door het afronden van het winterwerk…

telkens in mijn aftandse nachten zwerven mijn handen over haar warme lichaam, ik wil haar kalmte voelen op haar naakte huid haar waarheid is diep in slaap gezonken, ik benijd haar - mijn rust is me eens ontnomen, niet gegund zelfs niet in mijn allermooiste dromen hoe langer ik haar betast, hoe meer mijn adem de weg kwijt raakt, help…

Hoe lang reeds waart uw geest fragiel in uw cocon, fysiek beknot in amors zinverlangen, schijn van eros' avontuur kristallen water van azuur aquamarijn licht transparant Wie gij zocht, zocht niet u die ideale op het witte paard gezeten ridder die ware chevalier een dwaallicht in terra incognita kennemerland Maar waar is híj…

jij bent nu Zijn engel en hoort in Zijn licht nu vertel jij welke wonderen Hij heeft verricht wens jou zegen vanuit de hemel blijf sterk in dit heilig geloof lieve schat jouw zeer verdrietig verleden heb jij in Jezus naam gehad…

met luisterogen kijk ik naar schreeuwende monden en hoor klanken die mij niet bereiken…