- Servisch kruipklokje - "Quo vadis, gij paarsblauw gekleurde vanwaar uw kruipende camino langs grafsteen en beton, bambino waarheen toch, van uw land verscheurde?" Ik ben nog op zoek als de meeste vriendinnetjes uit Novi Sad naar onze roots uit Beograd dat is mijn levenslange queeste 't Zou ook in Bosnië kunnen zijn of was mijn…

Ik wil de cirkel dichten, Maar kom niet aan ’t eind, Weet niet wat aan te richten, Wijl ’t eind in d’verte verdwijnt. De cyclus van mijn leven Heeft een duidelijk, voor mij ’n Begin van horen zeggen, En ’n onbekend einde. De weg er tussen is zeer ongewis, Kent pieken en dalen, Alleen in mijn geheugen te verhalen, Tot ik dat vermogen…

Mijn kast met boeken staat te geef op straat, de stoel ernaast Ik zit er nog even op te denken aan achterhaalde dromen en ons nieuwe huis waar ons eigen sprookje begint onze nieuwe dromen van rondrennende kinderen zwierend aan het anker van ons verlangen 's avonds moe in bad en slapend in ons hart…

vanochtend, al wandelend met de hondenketting schoot mij te binnen dat mijn grootvader aan het toneel was, zo luidde de uitdrukking; in dit verband schiet mij het woord rekwisiet te binnen zoals wordt gezegd in dit kader is dat het de benaming voor allerlei voorwerpen die bij een toneelvoorstelling nodig zijn, zonder tot decoratie of garderobe…

Opa kijkt me aan en hij houdt van mij, maar wie -- is hij eigenlijk?…

Het leed waar ik jou van vertel telt meer leden, is meerledig levens vol verhalen - ledig in genen dele, wat ik verdedig is de stelling: evenredig is half leed nooit echt gedeeld als een van beiden lipgezegeld verborgen bron niet meegedeeld in 't graf meeneemt: onevenredig…

Er is een beeld dat soms zo vertrouwd dichtbij komt, ongevraagd en stil: mijn vader en ik, alsof de tijd zich even plooit naar wat ik wil. We zitten samen, in een licht dat nergens brandt, maar toch bestaat. En dan een tasten naar begrip, een stil verstaan na al die tijd: Hoe hij bewoog, en keek, en zweeg, hoe ik dat nu herken en weeg. Zijn…

Een hele goede middag Megan, tja, wie was zij nou, die oma wereldreizigster, als jij zij was gezien, men kende haar als Fransje met de fraaie lach zij liet zich nimmer onbetuigd vredestichter met kwinkslag kende ook haar vroeger leed kwam op voor haar medemens die op haar hulp kon rekenen als Insulindekind trok zij survivor van…

Het oude nobele geslacht Von Wisch toe Borch had weinig op met al dat naoberschapvertier men hield zich staand op eigen poten zorgt aan stam voor eigen loten De bronzen galm van joris' klokken denderde de oprijlaan en het gazon op om de hoek doch 't was geen steen die aanstoot bood hun oren functioneerden goed geen hunner leed aan zenuwnood…

Warmte kent meerdere gezichten dan enkel zonnestralen op de huid, gelijkenissen werpen niet alleen licht bevatten ook een warme boodschap die met eigenheid en opwekkingen tastbare verschillen doen verzachten ook al is daar afstand in gekomen.. daar wendingen een eigen afslag nemen een vader van nature beschermer verliest de thuisweg niet…

Op het oog een aandoenlijk tafereel twee ranken die samenkomen hun onderlinge oorsprong één geheel, te vroeg nog om al te delen gelukkig zijn heeft meerdere kanten jonge loten groeien verbazend snel met snoeien even een pijnlijk moment om bij stil te moeten staan, terwijl hun wortels aansporen verder te gaan veel jaarwisselingen…

Fietsend door de wereld Over weilandwegen Door heimweeregen Tot trappen stil gezet De wind die mij belet Dim de lichten en zie Het donker van natuur De sterren fel en vuur Om planetenbanen Met opgroeitranen En vlak voor mij vliegt Een heel klein beestje vlug Haar hoofdje zijdezacht Verstopt zij van de dag Vragenvrager Antwoorddrager…

Ik zou zo graag nog eens met mijn vader En dan samen zitten Dan gaan we praten over wie hij was En wie ik ben Dan vraag ik of hij wat wil drinken En dan neem ik dat ook Dan ga ik zeggen dat ik zelf ook papa ben En dat ik het begrijp Dan neemt hij een slok En dan doe ik dat ook En als hij dan wat wil zeggen Dan zeg ik dat ook…

heel voorzichtig hebben wij onze kinderen naar een volwassenheid geleid die zij en wij voor ogen hadden en dat met gevoel en handen laten zien en ook in daarmee samen leren omgaan wij delen de lach als universeel in een open uitnodiging tot nader contakt en ontdekking spreken is construeren en streven naar de volmaaktheid in…

…

ik ben uit een mouw geschud neergedwarreld op een andere plek dan ze eigenlijk bedoelden en daar blijven liggen ik kreeg een step en een poesje om me zoet te houden en ik moest leren rekenen en stil zijn tijdens het nieuws ik werkte overal omheen maar trok soms toch aandacht dan paste ik mijn tactiek aan en zo verstreek de tijd hun…

mijn tweelingbroer die nooit tot leven kwam was goed in wiskunde mijn hele jeugd woonde hij op de stoffige zolder ik dacht vaak aan hem hij vloog zich te pletter tegen gewapend glas daarna werd het stil gelukkig hadden we boeken uit de bibliotheek die ik hem voorlas poezen die ons kalmeerden met zachte warmte en rustige ademhaling…

Een strook hoog riet langs ‘t meer waar zoveel vogels bezig, ervoor een leeg roeibootje In de verte landtong waarop een kerkje, waar weer gebergte achter. De zon flonk'rend op ‘t water. Op sommige plekken is ‘t riet geplet vanwege een nest kleine eendjes bewegen tussen stengels met vader of moeder alsof, net alsof ik daar vandaan…

Mijn familie eist gehoorzaamheid, ach, liefde -- is niet onkwetsbaar.…

Het was vroeg in de lente en nog ochtend en iedereen was jong Altijd met de lucht beginnen zegt papa kijk hij zit onder de blauwe plekken Als je ouder wordt verandert alles de tijd waait aan ons voorbij zegt mama zacht Niets blijft de dood trekt al bij de geboorte bij je in Ze kijken naar de slapende zee en zien de ademhaling van de…