het licht reisde ver voor je uit sterren dansten om je heen op de grens van het zwart naar het wit doofde het licht elke minuut verdrong de andere toen je levenloos ter wereld kwam…

waar liefde samenvloeit komt het beste boven transformeert zich de bron tot – uiteindelijk – jouw leven de stroom van ontmoeting weeft met stof van genen in moeders schoot zich jouw eigen bestaan wat vormeloos begon week nog – en zacht vormt zich frêle tot in jouw fijnste details voedende aderen daar om en doorheen weven schilderend…

Op een zekere dag, worden we geboren, na een ellenlange reis. Eeuwen- en eeuwenlang, hebben onze genen nodig, om te worden wie wij zijn. Op een onzekere dag, wordt ons geboorterecht gestolen. Door kerkvaders die ons beleren: Jij lag zondig in je wieg, zoals zij. Door ouders die je al vroeg laten weten: Jij moet worden zoals wij. Door logen…

Diep in onze mensenziel verborgen, moet een stille bron te vinden zijn. Daar ontspringen mijn gedachten, die op nieuwe woorden wachten. Wanneer angst me uit het lood wil slaan, sluit ik mijn ogen en ga in bed op reis. Op weg naar dat nachtelijke meer, waar gedichten als vanzelf ontstaan, en op maanverlichte dichters wachten.…

wij waren blij na het zien van de tjiftjaf die een voorbode van het voorjaar was het wachten was nu op de fitis zijn neef doch hij kwam niet, evenmin het paasgevoel de beloofde vrucht was afgebroken – de zomer die volgde was verzengend heet, het land dor en zonder enig teken van leven wij leefden meer naast dan met elkaar in de herfst bluste…

Een stortvloed, een waterplas in de woestijn, een druppel, alléén maar één druppel. Mijn naam strekt zich uit en krimpt in zoals gekneed brood. De dood achtervolgt me, het leven perst me en vouwt me in elkaar, en in elkaar in elkaar. Gewiegd in 360, onder de zon en maan, door 9 manen. En aan het einde van de tunnel; water, grond…

Staande bij de kassa staat een oudere klant triest en verloren, is gisteravond zijn vrouw overleden, terwijl ik hem condoleer, voel 'k me bijkans schuldig wanneer ik hem zeg: bij ons is een kleinkind geboren, op het moment dat jouw vrouw de wereld verliet, kwam er nieuw leven ter wereld. Zo dicht bij elkaar liggen leven en dood…

Hij is een wonder net aangekomen kan de wereld al niet meer zonder hij vrolijkt iedereen op die hij aankijkt het lijkt alsof het grootste chagrijn de wereld fijn vindt om op te leven hij is hier nog maar korte tijd maar hij verblijdt altijd.…

Kind van ons kind, kleine man, nu al zo eigen, daar bén je dan. Je pientere oogjes nemen ons op, volgen beweging, je bloemt uit de knop. Je warmte, je geur, je licht gewicht zo dicht aan ons hart maakt ons Scheppergericht. Kind van Uw kind, kleine man, nu al zo eigen, we ademen dank.…

Het licht dat binnenvalt door kieren die haast gedicht zijn door verdriet, het zal gaan groeien tot de ochtend en kleurt de lucht reeds rozerood. Een Kind kwam om ons leed te dragen al is het klein en weerloos nog, het doet een nieuwe toekomst dagen en doet ons zingen in de nacht. De herders kwamen naar de kribbe want zij hebben het lied…

bij gelegenheid diende zich het uur van de blinde dag aan de ogen waren immers nog gesloten asperges schoten door de boezem van hun bedding mijn vader kocht fruit in blik als ware het een vruchtbaar geschenk de gesloten deur gebood niet te betreden de muur verborg een klok die met tellen van seizoenen begon noch de ramen, de gordijnen, de…

De avond verzacht onze gevoelens indrukken en beleving vinden elkaar, onbevangen kijken we omhoog.. kijk de lucht daarboven pakt samen gewikkeld in vele lagen als een Babylonische toren, een redder in nood groeit ze naar opnieuw geboren, met overgave geworpen in je schoot, het vuur in jouw ogen nog lang niet gedoofd wakkert het ritueel…

Nieuwe geuren ze kleuren nog wat vreemd, nieuwe geuren in het linnen doek, kleine beetjes leed. Nieuwe geuren ademen in, ze glijden in vrije val, de kleuren van mijn nieuw begin. De geuren van mijn bemin Het wijdse Het zilte Het zijn Het is Nieuwe geuren, ze kleuren nog wat vreemd. Nieuwe geuren in het linnen waarin het de woorden ontleed,…

beschut in haar schoot reizen je ongeboren oren naar het lied dat zij daar buiten voor je zingt boven je kleine hoofd hoor je het kloppen van haar hart en het reizen van het bloed haar hoofd buigt zich naar jou daar binnen je gespitste oortjes zoeken haar melodie daar buiten zij en jij groeien samen een wonderlijke reis lang samen…

Vandaag is goede oudjaarsdag. Het jaar wordt straks gekruisigd. Morgen wordt het Nieuwjaarsdag. Het oude jaar zal dan herrijzen. Opvliegen uit as van gisteren. Lang leve de vogel phoenix. Gelukkig nieuwjaar!…

ik droom je een wolk en laat haar dansen twee hemelhoog en 's avonds wordt zij een ster en fonkelt zacht precies zoals ik van een wolk verwacht…

Voorzichtig legde ze jou in mijn armen Zo klein en zo teer nog maar net 1100 gram Terwijl ik je bewonderde keek iemand heel stilletjes mee Maar heel even vasthouden en toen ik je terug moest geven Liep heel stilletjes twee onzichtbare voetstappen mee…

nog dichterbij en mijn vlam zal de eenvoud tonen in de kaars waarin alles is ontwaakt, deze dag leeft in herinnering en sterft telkens in de nabijheid van de gloed van zijn aanwezigheid niets zal verdwijnen al lijkt de vorm zich vast te bijten in werkelijkheden zonder naam, rouwranden en korstige wonden zijn als het getij, de maan…

Het mensdom ongeboren maar voor die nog in ons slaapt waaruit de kinderen zijn ontwaakt die de aarde gaan bevolken, is de natuurlijk schoonheid volmaakt. Het nieuwe leven is als een feest al zijn de weeën in eb en vloed pijnlijk in de golfslag van de tijd, maar wordt de komst van elk kind bemint. Het ontzwemt de diepte, stijgt naar…

Woel me gedachten malend Naar het eind van deze nacht Slaap heeft het al weer Verloren van dringende Gedachten die door farmaco Een tijdlang waren stilgelegd - Nu zijn ze er weer, gedachten Van toen, gedachten van nu, Gedachten van straks als Het leven er niet meer is Dichtbij de aarde voel ik me nu En de turf waaruit ik geboren…