Regenboogstrijders in stille zuidzeeën de laatste der maritieme mohikanen getuigen dat niet alles goud is dat blinkt al wordt alom beweerd cum grano salis dat het Spaanse graan de vanouds bekende oudtestamentische sprinkhanenplaag in afzienbare tijd d.v. zal doorstaan ondanks de tijding des onheils van clubs als die van Rome…

man uit Quanzhou elke dag duizendmaal met vlakke hand op de rots te slaan na tien jaar verbaasd het spiegelbeeld de afdruk in het steen te zien veroveraar zonder heilsverwachting van het nutteloze het leven een witte ruimte zonder lijst…

dit is geen nagekomen bericht maar hard beton hard en ongebeiteld streng maar rechtvaardig, ongeblust toch ben je het toponiem van breekbaar het verborgen kristal in steen je lijkt op een toekomend hemelrijk van potentieel nog te lezen woorden vooralsnog onaangeroerd maar vol belofte er kan nog een tijd komen eensluidend ondeelbaar…

we waren vele fonkelnieuwe lentes en zoete vuren verder het licht bereikte zijn hoogtepunt vermoeid begon het aan zijn lange weg omlaag winterse uren wrede heersers van de tijd hebben ons belaagd door het grijzend venster lieten zij ons kijken naar de dood…

Tussen het graslicht bloeit wat niemand hoeft te zien en toch alles zegt Langs de rand, waar niemand echt kijkt, ontvouwen zich in de lente penseelstreken van leven — in naamloze tinten, als zuchtende adem van de aarde, uitgespreid tussen gras, grind en stilte. Ze groeien zonder haast, zonder oordeel, onder de ongeduldige zon, elke…

In mijn mooiste dromen, Droom ik van jou. In mijn stoutste dromen, Droom ik van jou. Toch kom ik jou nooit tegen. Op straat, in bos of hei, Noch in de donkerste stegen, Wacht jij op mij. Elke keer als ik van jou droom, Vraag ik jou te blijven, Maar ’t blijft bij mijn droom, Nooit in levende lijve.…

maakte een lange wandeling rond het gehucht met de stilte als een torenvalk in de lucht in de late lucht…

De treinroute Kortrijk-Roeselare-Brugge steden uit een ver verleden Gezelle heeft er verbleven. Vlaams van inborst onuitwisbaar geschreven 't Is oh God zolang geleden. O kwinkel de winkel, waterjuf de blomme het brood dat gebakken wilt bloemen welke niet verwelken. medeklinkers die weer klinken de inkt, het blad, bladeren zich laten…

Ieder heeft zijn zorgen en zijn vreugden, ieder mens zoekt liefde en houvast, ieder heeft daarvoor zijn eigen wegen maar ook ieder draagt zijn last. Als we heel aandachtig leven krijgt het beste weer een kans, kunnen we ook vreugde geven, komt er vrede hier en thans. Laat ons als de kinderen kijken naar wat groeit en adem heeft, laat ons…

De sterren leven vanuit mijn bed gezien heel diep binnen het kozijnkader Lekker koel lig jij naast me voldaan te slapen mijn huid brandt waar ik jou mis in dit langhuis, waar wij alleen ingehouden durfden te vrijen, niet gewend het van anderen te horen De regen ruist dat warme plezier van de kinderen en voor ons als…

Soms heeft een afbeelding bij een gedicht nog voor het verschijnen van luchtfenomenen - een aardbeienmaan aan het nachtfirmament door zonen der zon in de verte beschenen - haast een voorspellende magische waarde Vannacht schreef in donkeroranje tint een aardbeienmaan een baan om de aarde in het zwart van de inkt van…

hij was al los nog voor hij viel zijn hoogte afkomst zijn bestemming vergeten een trilling in de lucht onmerkbaar geen geluid van woord of daad of wind het afscheid viel niet zwaar eindelijk alleen geland gerust onthecht een laatste glimp puur zomergoud hartvormig blaadje op de grond…

vanuit ’n simpel leventje met ’t goede genenpakket en de sporadische deukjes die klapjes op de billen de vertogen woorden knuffels die verdwenen één of twee gebroken botten en jonge harten tien tellen onder water god die toch niet bestond of de wind waardoor de vakantie niet doorging de kou onder de lakens als de winter inbreekt achter…

Ik heb bewondering en ook een zwak voor dichteressen, niet anonieme want namelozen daaraan heb ik lak ik luister liever naar feminine een merel zingt immers - een gansje zegt gak Soms lijkt het wel of in nomina als Hadewijd Dieke en Coseline voortekens schuilen als omina alsof ze die naam niet hoeft te verdienen Rigoletta…

Je gaf mij woorden, maar niks dan dat — zinnen zonder ruggengraat, lijm voor iets wat je nooit wilde dragen. Je zei: “Ik wil je zien,” maar de tijd bleef onaangeroerd. Ik trok mijn grens in helder licht - niet uit woede, maar omdat ik weet wat ik waard ben. Nu stuur je beelden, Je stuurt geluid. Je blaft als een hond omdat je wilt…

Mijn vingers tekenen jou Op je roze huid in witte lijnen, Die langzaam verdwijnen Wijl ik versmelt met jou. D’eens getekende gekende vormen Vormen een eertijds beeld Van ’n oude foto, vergeeld, Verdwenen in eer gewoede stormen. In die foto keer jij weer Door de vingers van mijn hand, Een getekende keer, Uit ’t niet-zijn aan d'andre…

half vijf er was nog ochtendstilte het laken nog uitgespreid een fietser op de brug half vijf met N.S logo zouden de treinen toch rijden dacht ik…

Onder de groene pracht van kroos draait de zon weg, vissen verdwijnen natuurlijk wonderlijk evenwicht van de nacht het bedwarme waterfilter van zilveren en zijde- zwarte gevoelens de woekerbloemen op golven van eb en vloed onder de grote najaarsmaan en mijn liefde deint heen en weer tussen vrienden en verloren…

Het zou mij een dure weddenschap waard zijn bijvoorbeeld een kratje Namibische wijn of een drankje van drieëneenhalf duizend jaar uit mengvaten, kraters, in kleurige kamers uit graven van Ramses en Toet-Ank-Amon als glimmende linzen met al hun metalen vitamine krachtbronnen en mineralen ons zouden genezen van die welvaartskwalen…

over de graven en aslagen van de onvergetelijke verslagen mededragers van de onmogelijkheden bedrogen door ’t leven bedrogen door ’t leven over de nachten en plichtdagen door de onverbiddelijkste levensvragen gedaagd voor de onverzoenlijkheden bedoeld om door te leven bedoeld om door te leven over te korte versnelde tijd en de…