Liefde bewijst zich in een oplettend horen -- wat niet gezegd wordt.…

ik knip een stukje uit mijn dagelijks bestaan speld haar op degene die ik zo graag mag de dagen vervliegen en ik voel ontzag onze handen gaan een verbintenis aan ik ploeter door de lijntjes van haar hand terwijl ze de nacht van mijn gezicht afstrijkt ze voelt nog mijn vele angsten zoals blijkt samen turen we weer naar dezelfde kant mijn…

De blauwe vlinders leven op honing uit de toverwereld van veranderingen - het weer en de wind en de vleugelslagen van al de lichamen met meer of minder geluk opgelopen schade en tranen om ongewenste aflopen Ik masseer mijn zere buik vol vampiermotten Zolang ik leef zullen er blauwe vlinders opvliegen uit de schoot van mijn genegenheid…

Het is windstil Plastic water in het kanaal Ik eet bij mijn moeder Onderweg naar huis talm ik op het kruispunt Mijn kamers zijn zo leeg en jij woont hier vlakbij Ik kan naar je toegaan en toch kan dat niet Achter de dunne gordijnen leeft de straat, de stad Niemand ziet mij Ik zou liefdesbrieven willen lezen van jou, ontboezemingen…

ik heb stiekem naar je gekeken ik heb je stiekem gezien ik zag je in mijn dromen of was het echt misschien.. we gingen stiekem dansen je weet het vast niet meer maar je nam me in je armen ik vleide mijn hoofd op je schouders neer.. wat voelde ik me veilig in die armen, sterk en vertrouwd want we waren al lang samen en we werden…

Als je lang genoeg kijkt ga je op in de kleur: in iets, in Het, Iets.…

En we gaan geen meer zo laat in de nacht Doch het hart geen zeer en de maan schijnt ons zo zacht Voor dat zwaard geeneens schede Geen borst voor die geest Het hart verliest haar rede Maar de liefde zij geneest Als die liefde voor slapende dagen wakker wordt veel te snel Nooit meer dat wij elkaar zagen Maar die maan bleef even fel…

Ik zou liefst aan jouw voeten zijn even streelbaar als je handen balsemduin en alsemstranden wingerd van een roosmarijn Je blik heeft mij getranscendeerd bedwelmd raak ik en in de ban van huid en haar word ik als man gehypnometamorfoseerd Een herfstsonate in de zon is jouw geliefde melodie veelkleurig geurig, tu m'écris je bent de…

haar lichaam is als een verwaarloosd woud dat door de echtgenote werd geprezen haar gebrek kan de hebzucht genezen tot heden toe wordt er nog niet verbouwd er waren nog plekjes voor een samenzijn waar een streling of zoen zich vermaakte met de tere huid die regelmatig staakte en de imperfecties kende van de pijn geen één beminde zoals…

Hoe ver van huis en haard heb ik vertier gezocht Maar vond zonder jou schraal chagrijn en eenzaamheid Door dwaze koppigheid voel ik mij nu bekocht En geef voor een blik van jouw, ziel en zaligheid Waar is nu mijn waan dat ik geluk zou vinden In deze verre streken ver bij jou vandaan Nu toef ik hier zonder kennissen zonder vrinden Een armoedig…

Alleen jij, alles van jou, en mijn fantasie -- en mijn verlangen.…

ik zag de wereld in regendruppellicht boven de mist in een mêlee van grijs en donkerbuiig geen open hart of warmbloedig koesterend maar wel weer passend bij mijn nog lang niet verteerde smart waarin ik niet polair of extreem lineair in slijten ben maar wel stukje bij beetje aan het schuren en polijsten van de emoties en gevoelens…

Laat me gaan ik kom terug. Maak je geen zorgen ik blijf niet weg. Ik ga voor even maar kom terug terug bij jou. Blijf op mij wachten. Als ik terug ben bij jou schijnt weer de zon en lopen wij samen over de paden in het park. Laat me nu gaan ik kom terug. Maak je geen zorgen ik ga maar voor even.…

De liefde is een rare lamp waar al het donker zacht in glimt en glooit rondom: schaduw maakt in haar klaarte vrije val en waar de liefde liefde plooit rondom de wantrouw als verzinsel wijkt alom. Wanneer zij zelfs maar even heeft gebrand brengt zij een zaligheid in ons tot stand waarin beweging wordt tot werveling, waarin de hand in hand na…

Ik hou van je Maar ik weet niet wie je bent Mijn hart is van jou Maar we hebben elkaar niet gekend Ik zou je moeten loslaten Maar hoe laat je iemand los Die je niet in je leven hebt Ik zou je in mijn armen willen nemen Maar ik weet niet hoe Ik weet niet hoe Je te ontmoeten Ik weet niet hoe Mezelf te bevrijden Van een oneindige…

In  de nare tombe van het bestaan waar mufte heerst en van de nijd het kwaad verzegeld met de letters van de waan, geketend aan de regels van de haat, komt plots weer leven vrij. Een vlinder laat de wanden los, vouwt de vleugels open en dat, wat niemand nog kon hopen, gebeurt : het diertje komt bij hen terecht en de code gaat in hen weer lopen…

Verliefde vlinders op gefluister van de wind intens genieten Hoe frivool en onbezorgd ze zweven om me heen in land waar alles grenzeloos groots is Door hun kracht van kwetsbaarheid kan ik hen niet vangen doordat ze zich net zo beginnen te nestelen in plekken waar ik het niet meteen verwacht. Door hun ongekende lichtheid brengen ze enige…

In de storm waarvan het oog is, stille kern van het gebeuren, een vlakke hand op het hout van de tafel, een kille diepte in de blik op het rotte land dat snakt naar wat er in de mens verzandt, in het branden dat het stookt in haar lijf, in het gemis waarin het staande blijft, in de daad die aan elk woord ontgaat, staat strak en klaar haar naam…

Ik ben een eiland, ik moet maar afwachten of -- de Liefde aanlegt.…

Doorheen de ogen der omwonenden met dol de dreun erin der maatschappij, LAIS wordt wet, zichzelf verschonende, in ieders denken bijgezet en blij en dwars door nijd en los van spijt, wordt zij een vrij gegeven, zo straal en blakend rein haar naam, haar faam is wereldbaken. En in dit rijmgraf ligt wat levend was: plooitjes en wat haren in het…