Vaak moet ik denken, aan mijn ongeboren broers en zusters. Aan kinderen die nooit geboren werden. Aan voorouders die het licht nooit zagen. Vaak moet ik denken, aan al die levenden die wel geboren werden. Aan hen die te jong gestorven zijn. Aan hen die het licht niet langer kunnen zien. Vaak moet ik denken aan ons stervelingen. Aan hen…

ik heb jouw foto sterk uitvergroot jij bent dichterbij gekomen zacht je stem aangezet zie jouw ogen twinkelen op de muziek van je woorden in de mimiek van je gezicht wordt tussen donker en licht een lach geboren in fijne accenten geven grote en kleine lijnen een warm aanvoelend ageren nooit heb ik de diepte van je blik zo intens…

mag het even hemel zijn in je lach en ogen op het bloemblaadjesfestijn ze dwarrelen omlaag in duizend kleuren golven op de wind een spectaculair gebeuren ze kleden jouw gracieuze vormen in de haute couture van de prille lentenatuur jij bloeit als nooit te voor volmaakte schoonheid in paradijselijk decor wij zingen dansen rond…

Wat zeggen woorden dan alleen slechts klanken Als ze slechts door lippen uitgesproken zijn Soms is ’t niets, een andere keer puur venijn En vraag je af waar heb ik dat aan te danken Hoe oppervlakkig kunnen mensen wezen Bij uitschakeling van hun ziel en brein En doen onnadenkend anderen veel pijn Als woord en daad niet uit ‘t hart zijn gerezen…

dronken van verliefdheid wil ik wakker worden aan de verkeerde kant van een vreemd bed weer en opnieuw wil ik ze weten en voelen van passie van de vlinders in hoofd hart en lendenen naakt en onopgemaakt de vlam van de drift die nuchter het verstand met het hart verslaat weer wil ik het zijn zo dronken en smoor weer de liefde voelen…

Geloven, dat er méér is, dan je weten kunt, is weten. Hopen, dat het leven méér is, dan je kunt verwachten, is logisch. Liefhebben heeft met verstand niets te maken. Is weten. Met hart en ziel.…

het was precies zo’n dag als vandaag wolkenhemel met af en toe wat zon ik weet nog goed dat het toen zomaar begon dat vreemde opwindende gevoel in buik en maag ze stapte voor mij uit de tram slank en rank, plotseling in een zonnestraal gehuld lange blonde haren, borsten goed gevuld haar verschijning maakte mijn rug wat klam het tikkende…

Die het geluk weet te vinden Die door de schijn de waarheid ziet Die het allermooiste beminde Die spoort niet, niet? Wie liefde wegzet als ongepast Volgens burgerregels van fatsoen Is zichzelf helaas tot last En mist mijn liefdevolle zoen.…

Op een kroonkurkworp van mijn huis, vind je de beste bloemenwinkel van ’t stad. Kerels met bloemekes om U tegen te zeggen. Ik kan het niet laten om als een jachtluipaard in jachtmodus op een bank hen elke stap in de gaten te houden. Voor wie zouden ze zijn? Voor zijn moeder, zijn liefje? Hoe zouden zij zich voelen? Hoe voelt dat ook alweer…

houd me niet tegen met omstrengeling laat me uitdrukken mijn drang naar een wereldwijde volkomenheid die zich weerkaatst onder een zon zonder ook maar één schaduw…

knip maar met je vingers ik ken je lichaamstaal in subtiel gebaar altijd zal ik jou beschermen ook als je blik wordt gedwarsboomd door onverlaten in hun boosaardig perspectief en je lach in haar hemelse reikwijdte wordt geblokkeerd door schaduwen van valse echo’s daar waar je tranen vloeien zal ik ze drogen en zorgen laten vervluchtigen…

jij bent het enige boek dat mijn hart sneller doet kloppen de titel is al een mysterie op zich opent vele werelden in droom en werkelijkheid jouw naam pontificaal op de omslag uitnodigend en innemend vol lading en passie er is geen proloog jij staat en de wereld verandert waar je ook bent of gaat ik lees je en leef in iedere…

ik heb ze in alle maten petten en hoeden voor iedere gelegenheid kan uiterst snel wisselen als er zich een opening voordoet in plaats en tijd jij bent naturel hebt geen rekwisieten praat altijd gevat met de stem van je hart terwijl ik adviseer coach jij met warme blik en zachte hand je lach ter overbrugging in vele maskerades…

Mijn gedicht gaat niet over de liefde het is niet eenvoudig om over liefde te schrijven ik ben er te verlegen voor en vermoedelijk ook te oud ik ken geen fladderende vlinders die me op een zomerochtend als een prinses wakker kussen er dwalen geen rupsen onder het strakke korset van mijn bevallige onderbuik de vogels in de tuin vallen…

Als dromerig kind hield ik ontzettend veel van de groene varens, die massaal in het bos achter ons zomerhuis in Gasselte aanwezig waren. Wanneer de felle zomerzon op deze varens scheen, leek het mij alsof ik door de Elisese Velden liep, de wildtuinen van Eden. Ik begroef mijn hart in de wortels van deze sierlijke planten om mijn hart later…

'k Ben niet meer die ik was, hoewel ik qua fysiek, tijd heb ho- ren palaveren* 'k Leef de jaren en werk de mooie maanden die mij zonder scru- pules worden gepresenteerd Een overdaad aan verstoorde verhoudingen** als gevolg van een, totaal zin- loos, dichte gaatjespan door mij meegenomen tot het eind der tijden Neem van mij aan dat…

Gedoemd verliefd te blijven op Delphine op de woorden die zij schikt in gedichten die mij smoren in kleuren en gewrichten Zij vraagt niet om een antwoord of waarom Innerlijk en uiterlijk blijft zij afgewogen geest en lichaam één of voorbij de dood Het liefst snij ik je open om te zien, te weten of jouw binnenste verschilt van dat van mij Ergens…

Wanneer ik U meen te zien, zie ik wolken kleuren, in het breken van Uw licht. Wanneer ik meen U te horen. hoor ik het jagen van de wind. Wanneer ik in diepe stilte bid, voel ik het kloppen van mijn hart. Wanneer mensen U menen te kennen, kennen ze zichzelf niet.…

jij laat nu al zoveel lente zien dat zomer daar amper van durft te dromen je prilheid is voorbij jouw volle bloesems vullen de hemel met hun oneindige diversiteit pas als de kleuren gaan vergroenen tot volwassen blad komen lange dagen op jouw pad waarin jij de volheid van bestaan in al zijn vormen kan genieten en je nog onbezorgd…

Op de versleten, leren zetel zitten-liggen wij blazen gezamenlijk rook uit, de kamer in lurken aan een waterpijp, inhaleren houden vast en binnen ons speelt muziek Ook hier schuilt geluk in kleine dingen genieten van jouw aanwezigheid en die van mij Door het open raam zingen de pimpelmezen hun hoge, zilveren tonen, begeleiden ons lied van…