o rouwgezel, gij loeit de schaduw van de aaibloem nog met tussendoor het prangen onzer loodplooien (ooien) (o in) (o n), gij hoogacht het leegpletsen in de klaproep der handen (nden) (n d) (e) en in de nijdnaad van het scheurschip, bij de glijzangen der zinkzuchtigen, hun behangsel week na week afvallende hun wegkrasvlees (asvlees) (aees…

een man dicht in broze tijd de weg halverwege van hier naar later hij kneedt de taal vult de scheuren in het schrijvend hart poëet van vuur en ijzer kenner van ogen van naald en storm meester van karmozijnen woorden van geheimen van het licht schilder van bloesemend verlangen in dichters handpalm geschreven en alleen maar dit…

Farao's waren op zijn minst zwaarlijvig Zij aten veel, de wijnen uit de kruiken Verdwenen in verslaafde dikke buiken Werklieden bleven onderwijl bedrijvig Haast wekelijkse klysma's moesten zorgen Voor lucht en het verliezen van gewicht Maar ja voor lekkernij weer snel gezwicht Begon de vraatzucht alweer in de morgen Het ideaalbeeld…

Oogverblindend ruim en hoog een solarium gelijk een spiegelzaalpaleis een vlaggenschip der zeven zeeën het opalen huis der Zonnegod Zie daar komt Phaëthon - is hij wel echt de zoon der Zon?- met lichtend schijnsel op zijn ranke schouders Op de brede treden van het hoge luchtpaleis in de lichtgloed van een gouden koepel ziet hij…

De harmonie der sferen aldus Shakespeare kunnen wij niet horen zo meenden ook de Ouden inzonderheid Stoa-adepten, vertrouwd met de gedachte - voor het eerst geopperd door Pythagoras - dat de planeten in de harmonische regelmaat van hun ecliptische bewegingen de snaren tokkelden der wereldharp en door het universum wonderbaarlijk…

Als in Egypte mannen menstrueerden Dan was daarmee hun vruchtbaarheid bewezen In hiërogliefenschrift valt dat te lezen Ook hoe zij hooggeplaatsten adoreerden Wanneer zij bouwden aan een piramide Beschouwden zij dat als de kans vergroten Op eeuwig leven in zonovergoten Paleizen, zoals Farao's geschiedde Heel hoge trappen moesten die bestijgen…

Een mens belandt achter tralies kijkt de dood in de ogen voor wat hij in zijn hoofd schrijft voor een gedachte alleen Zoveel soorten vuil in een van god verlaten wereld waar diep leed zwijgt en zich verbergen moet Verstrikt in de raderen van grote dingen draagt de mens het verdriet van de wereld met zich mee Hoe overleeft een…

na het vreugdevuur van de dood - het leven gaat er na de dood niet op vooruit - keert zij haar gezicht naar de barsten van alledag de flakkerende veelheid van het leven kiert tussen haar woorden door zij ziet en schrijft alles op haar woorden baden in welige zomergloed het licht in haar ogen werd niet gegund zij heeft gezien en geschreven…

de vormen zijn de vormen van het zijn en van de vormen zijn de vormen slechts limieten. ik draai een lusje in jouw haren, dat is een oud, geheel volledig uitgeleefd gebaar. de vormen zijn de vormen van het zijn en van de vormen zijn de vormen slechts limieten. ik stop je haren weer hun ogen in en laat het lichaam in haar violette…

----“Meisje en instrument paren als dieren.” -------------------------Gerrit Achterberg ook al gun je hem de maaltijd niet, hij mosselt je, secuur en minachtend zoals enkel een Hollander dat kan. waarom nog dit aantijgen? dit, dat jou de schelp uitpulken helpt niets, niemandal. met lezerslust vermengd rotten de honderden waangestalten…

Een goed verhaal sijpelt zoals koffie druppelt. Een goed verhaal kerft en krast en doorboort zoals koffie onherstelbaar kringen brandt in een tafel van een zeldzame houtsoort.…

Doorwandel bibliotheken, sleur u door kaft en papier. Pillen geleerde literatuur staan u weldra tegen. Filosofieën en prachtpreken houden dagboekbrieven bijeen: persoonlijke hypothesen die de schrijver naam en waan verlenen! Scharrel tussen de voetnoten, vijl uw mening tot leem: leerstellige stroop versuikert een visie... U kunt het niet…

De vogel zit in een antieke kooi Zijn kopje diep verstopt in zwarte veren Zit hij te dutten of te contempleren Hij is nu niet bepaald van laag allooi Helaas is hij zijn felle kleuren kwijt Verloren aan een onbestemd verlangen Zijn zang zit in een dikke keel gevangen Hij wil ontsnappen, vliegen, zijn bevrijd Wil buiten zitten…

Ja littekens zijn opgevuld met goud Worden gezien, besproken en beschreven Worden daardoor tot meesterwerk verheven Het is een kunstvorm, een al eeuwenoud Japans gebruik, bij barst of breuk of fout Is er altijd een kans op overleven Ja littekens zijn opgevuld met goud Worden gezien, besproken en beschreven Wij zijn ook lemen…

Waarmee kan ik je nog verrukken Enkel een mand met dode mussen Wat kruisjes als symbool voor kussen Niet eens een trap om fruit te plukken Je hebt mijn Venusbeeld geroofd Het is gedaan met al mijn ooft Het rot, is beurs, de bomen huilen Ik zoek beschot waar ik kan schuilen Hoe sterk was jij in overwinnen Mijn tuin was degelijk omheind…

Hoe onontkoombaar is het einde De mens is constant op de vlucht Voor de gevreesde laatste zucht En al het leed op handen zijnde De mensen lukt het om te duiken Zij snorkelen In klatergoud Maar toch is het best waterkoud In uitgezette koopjesfuiken De mens wordt flink gehersenspoeld Zijn eindigheid gaat kopje onder In zeeën vol…

Als rest van een herfstwolk residu van onvermoeibare nazomerreizen langs hemelgewelven die nutteloos zwerft door zilvergrijs zwerk zo ben ik, o luisterrijke illustere zon Uw aanraking heeft mijn damp nog niet vervluchtigd mij eenmakend met uw duisternis verdrijvend licht zo drijf ik door de advent heen van u gescheiden Indien…

Men denkt te dichten maar ontspoort in het uitzicht van een prozaïst. Als dat eens doordrong tot de schrijvende breinen van een dichterssite...…

een gebeurtenis is nooit iets wat zomaar gebeurt de poëet ziet méér: een voorval is niet slechts toeval stilletjes worden louter gebeurtenissen aankondigers omina die fluisteren in dichters oor wat komen gaat in de verborgen wereld van dichters hoofd weerspiegelen zij de diepste behoeften van de mensenziel…

Ik dank met blijde feestgezangen Mijn heugelijke levenslot Benauwdheid vloog mij naar de strot Ik viel in kuilen vol met slangen Ik was vervuld van doodsverlangen Ik stompte af, gedund, geknot Ik dank met blijde feestgezangen Mijn heugelijke levenslot Mij werden klanken afgevangen Mijn keel zat jarenlang op slot Een snik-poëet trok mij…