hoe je met een pen of een simpel potlood het papier kan beroeren en hoe de woorden tederheid durven verwoorden hoe de dichter vooralsnog in woord en gebaar en hoe de dichter soms hoe de dichter soms zomaar een gedicht kant en klaar...…

zo rijgen we alles aan elkaar de dagen van alledag verhalen muziek en de ruwe dood zo vegen we bedachtzaam de maat der dingen bij elkaar de man implosie van tule en prikkeldraad onwetend nog fietst de dood van het vrije woord tegemoet de tienduizend dingen die we vergaten vonden we in de ruimten rondom in woorden en een atlas…

in een andere tijd op een andere plaats waren zij variaties op ons we zijn elkaars blauwdruk het ene kind is in een andere onvaste tijd hetzelfde kind: over het hoofd gezien door de eeuwen heen de ineenstorting van deze liefde synchroon met de uitgebloeide bloem of met de val van een imperium: langzaam maar zeker…

ziet een mens voor wie het spel het hoogste is de draak weleens in de ogen of blijft hij gewoon bang? is de schrijver verzamelaar van scherven die vergeefs naar synthese zoekt of vind je hem pas in de wortels? zoekt de familie in meanderende conversaties de overeenkomst in hun verschillen of heelt zij zo haar wonden?…

ter herinnering en ode aan Charles Baudelaire (les fleur du mal) met de tijd op de hielen vluchtigheid trachten voor te blijven en dit natuurlijk allemaal tegen beter weten in maar je moet toch ergens voor op de loop gaan in het leven... maar goed het doel staat vast de eenzame aankomst ginds aan de finishlijn van het bloemloze…

het zijn de muzen niet die je vermorzelen en voor de beroepsziekte van veellezers, de bijziendheid heb ik je voldoende en vroeg genoeg behoed het zijn de letters niet die jou het licht uit de ogen steken weet je nog hoe ver we keken over het veld waar vossen in het vroege zonlicht samen kwamen je zou kunnen kiezen voor de nieuwe taal, mijn…

De watertaxi nam een grote bocht Om dan te arriveren bij de halte De kade had ik eerder niet bezocht In brons, gespierd - een scheepsbouwers gestalte Het Schreiershuisje aan de boulevard Werd expositieruimte, afscheidstranen Geplengd door vissersvrouwen zag ik daar De Maas met vrachtvervoer en witte zwanen Een straffe wind klopte de golven…

Meer door het ruisen van de hoge bomen dan door het lomen van het warme weer is hij in een heuze hazenslaap gesust. Of hij daarin daadwerk’lijk rust? Dwaalt hij dromend door verhalen of is zijn snuivend snurken zinloos malen? ‘T is waar de goed geschoren onderkin verbleekt onder het roze blozen van één oor en het streepje mond is -…

Rond het middernachtelijk uur Strandden zij op het azuur Te donker zonder maanlichtvuur Bij 't eiland buiten grens en tijd Van jeugdigheid in levensduur Van 't eeuwig elyzees elixer In Circe's magisch receptuur Onwetend van oneindigheid Zij, godin en kruidenmengster Schalks, bevallig qua postuur Troont O mee naar haar rotspaleis…

Het mes dat de Meester Van de Literatuur bijna Had gedood, maar dat Hij gelukkig overleefde De Duivelsverzen zijn Waren en blijven aanleiding Ook in de zomer Van 2022, NB na 33 jaar Een nieuwe poging, de Meester van de Literatuur De onmiskenba- re Meester om zeep te helpen Wederom beslist, maar Geenszins (on)gelukkig, schrijft,…

Ze stond bekend als Rooie Rina indertijd En ze schreef brieven naar een jongen in de tropen Met wie zij fier de boulevard over zou lopen Ex- marinier uit een koloniale strijd Er waren vele jonge vrouwen toen bereid Te pennen met soldaten en daarbij te hopen Dat zij de eenzaamheid die naast hen was gekropen Ietwat verlichten konden met genegenheid…

Brokstukken en puin Een weduwe van schuim De geverfde papegaai Korzelig en niet schoon Krijst tiranniek achter een icoon…

De takken spelen wild een schimmenspel Het scherm is kant en klaar - ecru gordijnen De zon is lamp en niet te dimmen, fel Belicht hij wat ik zoal voel verschijnen Intense liefde voor het fundament Waarop hij rust, mijn meesterlijke woning Aan mij nu vijfentwintig jaar bekend We zochten lang en dit was de beloning Het pand lag lonkend…

SHENANDOAH (1) Ik ben al oud en ben totaal vergeten Hoe of ik ooit aan mijn persoonsnaam kwam Wel weet ik van het destijds welkom heten Van de Oneida indianenstam Die jaagde en verbouwde, want moest eten Waarvoor men mijn forel en baarzen nam Toen kwam de kolonist er bij mijn weten Mijn stuiteren werd minder door zijn dam De scheephoorns…

Morgen reis ik naar de Oekraïne Naar Poltáva om precies te zijn Daar waart Maria's geest nog rond die Poesjkin Tot leven bracht in honderdeen kwatrijn Ter bedevaart naar Poesjkin, groot poëet Kwam ik voorbij gedenkstenen en graven Verloren strijd en oorlogs-monumenten Een lange queeste naar Maria's geest Maar 'k werd op het verkeerde…

Op de fiets van hier naar Tolstoi blijkt alles anders te zijn Opgetild uit alledaagsheid uit de raderen van de tijd De fiets wipt uit de groeven weg van de wereld die ik ken Peddelend op het stalen ros van oorlog naar vrede. Van kindertijd naar de mazurka met eerste liefde Sonjetska. Denkend aan Anna K. haar liefde haar schuld…

Oftewel Ommie en Huibert Zijn vrouw had hem een zoon gebaard Moest dat bekopen met de dood Hij heeft de oorlog toen verklaard Aan 't kind dat hij boos buitensloot De rijke herenboer vond Jans Een lieve, sterke boerenmeid Bereid om ritme en balans Te brengen in een zware tijd Twee kleintjes telde het gezin Zij, meid voor dag en nacht…

Als ik mijn nachthemd uittrok na ontwaken En met de spiegel werd geconfronteerd Kon ik volledig in vervoering raken Sneeuwde ik vlokken, leek geobsedeerd De rode vegen op katoen en laken- Schandvlekken die dat razendsnel bemorsten Waarom kon ik niet van gezondheid blaken Moest ik aan schilfers pulken en aan korsten? Had ik die schubvlecht…

Uit rituele klank ontstonden talen De mens kon toen verbaal oorlogen voeren En overleggen, handelen of falen Welwillend luisteren of monden snoeren Het schrift ontstond, dat was niet te vermijden Afspraken werden voortaan opgeschreven Geschonden en verbroken om te strijden Dood aan de vijand en diens tegenstreven De boekdrukkunst werd daarna…

Hoe heerlijk is het om te strooien Met ongezouten commentaar Een opgezette boom te rooien En vellen is verdedigbaar Hoe zalig takken af te zagen Een stam te klieven voor de haard Om plat te branden alle dagen Het is de moeite meer dan waard Hoe wreed is het kritiek te kerven In bast en schors van levend hout Om te verwonden, te doen sterven…