iemand vertrouwt een fles met levenskracht aan het water toe nu rust ze ergens in een ondiep zanderig graf misschien sluimert ze aan een oever of bij een verre zee ze gaat niet ten onder aan verlies of van verdriet wie schittert als jij haar vinden zal…

Heilige Lorenzo! Ik heb je beeld gevonden in het halflicht zonder tijd Diep Godshuis voor de eeuwigheid Uit oergrond gehouwen en geboren Toen godenschemer nog godengloren Toen zee nog blauw en naamloos was Laat jouw spelonk maar heilig blijven Je witte stenen preekstoel Je marmerschaken vloeren Je dak van mozaïek Je zwijgende altaren…

Op de dag dat ik me alles afvroeg Kwam zij met de rijzende zon Teerder dan rood van de rozen Neerdalende dauw over planten Vrede lag als schelpen op haar ogen te rusten Haar blik sprak de ongesproken taal die zocht en zo zacht In de hagen, de vogels de wolken vermoedde Langs de top van nog komende heuvels vermoedde Ik zag dat ze wijs was…

verborgen woorden dansen achter mijn zinnen a-ritmisch als in een staat van sint vitus; beeldend, vervagend vuur, ongrijpbare vlam die niet verteert, maar omlijnt wat ik nog niet vatten kan - zou het dat ik misschien laten moet, mezelf in het beeld mag draaien, dansen buiten adem, geen lucht meer, maar niet opgebrand,…

ze waren niet ter plaatse de beschermgeesten toen jouw stem in de savanne uiteen spatte tegen het bladerdak van een Baobab één vogel vloog verschrikt op toen hij je schrille schreeuw hoorde onder de roerloze boom begeleidde iemand je dode ziel naar het hiernamaals…

Verwerp de wereld, laat haar los in strenge ascese en offer het ego. Zink in de bron van Urd, negen nachten, manen, en beluister gefluisterde geheimen. Machtige staven, krachtige staven; breng ze naar boven, breng ze naar buiten; zing ze, rits ze, dans ze in de negen werelden.…

Jong loof langs het bosven Waar dodaars baltsen Bladeren weerspiegelen aan de oeverrand Salamanderlarven aan de waterkant Zacht ruist de zwoele wind Dit feeërieke plekje waar je gedachten terugvindt Hier laat natuur je geest behagen Het verleden zal z’n aandacht vragen Je bent van bruggetje naar bruggetje gelopen Een hazelworm over het…

De treurwilg wordt als eerste groen. Het zijn mijn vroegste kinderjaren. Ik weet geen woorden nog, ervaren dat deed ik onbewust nog toen. Ik lag maar simpel in mijn wieg, naar boven, naar de lucht te staren. Er kwamen wolken langs gevaren en dichterbij zoemde een vlieg. Mijn ik had zich nog niet gevormd. Wat het betekent om te leven was…

Er is ergens een plaats vastgezet in ruimte-tijd voor altijd en eeuwig waar ik verblijven kan In mijn herinnering is het altijd zomer ben ik eeuwig onder invloed van alle soorten drugs ik ben bij goede vrienden en de sfeer is uitstekend Dit is mijn hemel niemand heeft nog vragen alles is okee hier dit zijn de halcyon dagen :)…

Hoge duintoppen met zandige kruinen Struwelen groeiend naar het licht Valleien waar duinviolen gedijen Menig penseel heeft hier z’n werk verricht Longen mogen zuivere luchten verteren Glinsteringen door zonlicht matinee Nachtegalenzang die het leven verblijden Je longen proeven lucht vanaf de zee Weidsheid die stiltegolven borduren Duinpannen…

Zo blij dat ik niet meer hoef Gisteren nog gespeeld met 't idee naar de zwarte Zee waar 'k mijn ex, kelner en student ontmoette in een restaurant, we daarna op strand, in zijn barak, hoe hij naar 't vliegveld mee wou gaan, toen ik terug met de Nederlanders, hij met zijn lange bakkebaarden achterbleef Even wilde ik die zee zien weer,…

in de tederheid van je stem hoor ik de echo van je hart in de klanken van je muziek adem ik dieper, its your part een engel komt naar mij toe met kleine stapjes, een voor een het maakt me stil en zacht had ik daarop gewacht, was ik mezelf dan zo moe woorden storen, denk ik even bij de natuur, in jou geopenbaard waar een schepper het…

kind de witte verte kun je niet vangen zij is een laatste lange reis ze woont in een verstilde schemerzone ver weg van het onherbergzame heelal zij is het nest waarin je landt met gebroken vleugels waar je eindelijk naar jezelf durft te kijken ze houdt van je zoals je bent de witte verte kind je mag naar haar verlangen…

Lege banken stille stoelen golven breken tranen vallen Blinde vissen stille woorden meisjesogen vreemde vogels Dans van regen hoop op beter zon gaat onder verdwaald geluk Zo weinig, zoveel zo slecht verdeeld kracht naar kruis zo ver van huis Bruine suiker witte dood doodse stilte uitgestrooid Inzicht, oud zicht warmte,…

De ochtend kruipt uit z’n schulp Mistflarden flaneren Gaaien dineren De zon vraagt om hulp Betoverende dwaalsferen De heide zo stil Een innerlijke ril Met ferme stappen doormarcheren Het schemersilhouet van een ree Een onschuldige blik Je toestel zegt klik Ogen koesteren en het maakt je gedwee…

Jong en lenig stapte j' uit de auto Je zag er zo goed uit dat ik me oud We gingen meteen weg naar 't atelier, waar twee vriendinnen je bevroegen. Jou liever in geheim omhuld, kapte 'k af en wandelden we naar 't kanaal, kwamen mensen tegen, groetten Thuis mediteerden we op de bank Stil en krachtig was het aten daarna wat, praatten…

Vier armen, vier zwarte armen zwaaien, maaien een bebloed zwaard in het rond, hakken hoofden af, armen af, zaaien dood en verderf; verspreiden virusvarianten, besmettelijker, ziekmakender, dodelijker, leveren lijken af om op te dansen; Vama Kali Bhavatarini. Eèn en vijftig geschonden schedels zwieren om haar hals, haar borsten, haar lendenen…

Slierten nevel vallen uit de hemel ze vallen uiteen, niemand weet waarheen de buik van de poezie zit vol stenen metaforen spatten om je oren Aan de andere kant van de oever ligt de tijd uitgestrekt in het gras ik zie een vlot gevleugelde vogel dichter bij de hemel, ver weg van 't nest Deze stad is een jungle vol gevaar het koude seizoen…

de nacht is donker en stil ik ben een mens die daar niet aan toegeven wil want wij zijn gemaakt uit sterrenstof uit verdwaalde stukjes zon van waaruit ons zijn begon daarom is het alsof we alleen maar zijn gericht op het verblindende verliefd makende licht maar we moeten aanvaarden dat er donkerte is rond de aarde sta eens in het…

Al is het herfst, er zijn ook mooie dagen, waar regenlucht de zorgen wast, de kleine en de grote vragen, de overtolligheid, de bladeren wil doen dansen in de wind, nog even eer ze weer tot humus worden en de nieuwe kracht tot leven. Sta stil, al is het maar een korte tijd, want er is veel wat nu plots helder wordt, wat in het kalme licht verschijnt…