Golven kletsen tegen rotsen, schuim schuift over het strand, en wind trekt strepen in het water. Meeuwen schreeuwen om wat spijs, schepen wiegen heen en weer en de horizon ... blijft eeuwig grijs.…

Gefilterd zonlicht het bos opent zijn geheim mijn hart volgt het pad Traag wandel ik langs het pad, waar dauw nog glinstert op de bladeren. De lucht draagt geuren van mos en frisse aarde. Een merel zingt alsof hij mijn gedachten kent, en ik adem dieper, alsof tijd oplost. Het zachte ruisen van bladeren is een taal die ik herken. Glinsterende…

Langzaam opent zich een bloem draagt stilte en kracht hart klopt in de wind Soms voel ik hoe mijn huid de wereld nauwelijks filtert, elk detail brandt zich in mij in. Dan zoek ik de troost van een knop die nog gesloten is, een belofte die ademt in stilte. Een roos weet dat groei niet een haastige beweging is maar een wachten, een luisteren…

Takken vol adem zonlicht glanst op oude schors stilte draagt het goud Langzaam opent de boom zijn takken, elk blad vangt het licht dat vloeiend door de lucht glijdt. In de gedempte schors voel ik de stilte van eeuwen, een zekerheid die in mij weerklinkt. Diepe wortels zoeken hun weg door donkere aarde, houden me vast als de wereld beweegt…

hoopvol spreekt men over een korte doch strenge en vervullende winter te midden van de veelkleurige pracht en onstuimige kracht van de herfst men draagt het verlangen naar lente naar een vredig ontluikende wereld vol nieuwe geuren en kleuren zacht op handen door de zeurende winter de verwarring slaat toe bij de vroege vracht aan gele en…

Waar de wind mij raakt fluistert mijn ziel zachtjes mee stilte wordt muziek De wind strijkt teder door de morgen, glijdt langs takken en over uitgestrekte velden, weeft kleuren en lichte strelingen in mijn aandacht, en laat kalmte neerdalen in mijn gedachten. Ik spreid mijn kwetsbare vleugels, fladder mee op de adem van je delicate beweging…

scheppers hemels bloemenparadijs ze strekken de stelen in het verbloemen van groen ooit was de knol getransformeerd tot dure bol na het samengaan van aparte genen geen opzet maar gewoon onder gods oog werd even nog een nieuwe trits erbij gelegd de kweker was blij maar vergeet nooit hoe haar handen de knol gekoesterd…

Wat is er over van de wildernis die in mijn jeugd zo woekerde rond groene landerijen met vrijheid van geest een gelukkig kind vanzelfsprekend eigen alles lijkt keurig aangeharkt zelfs tijd wordt niet vergeten het land opnieuw ingericht geasfalteerd en volgebouwd straks komt er weer een nieuw bericht over natuur die niet standhoudt…

Bloem opent zich zacht licht streelt zacht het groene blad stilte ademt mee De middag ligt open in een kalme gloed, het zonlicht strijkt zacht over huid en ruimte, het ritselen van bladeren stroomt als een adem door de lucht, het ritme van stilte trekt alles traag samen. De lucht draagt een volle geur van aarde en bloemen, elk fragment…

De vergeten wereld, Vergeet ik niet, Nochtans blijft het stille, Hoor noch zie ik iets, Van vlinders die fladderden, Van bijen die zoemden zacht Rond verdwenen bloemenpracht, Door boeren en fabrieken, Geruisloos, in stilte, Om zeep gebracht.…

ik had bijna vergeten na de fel en veelkleurige zomer de bloemen en planten te verzorgen de stilte was oorverdovend in hun verongelijkt restanten bloeien in de herfstovergang de zorg en schoonmaak is noodzakelijk voor een goed begin van een volgend seizoen en is al het halve werk daarvoor want anders is het een orgie…

Heidelucht waait voort, vermengt zich met bloemengeur van een grote tuin. Druk gezoem kringelt om de kleurrijke perken, en duikt in kelken. Duizenden werksters vliegen vol stuifmeelkorrels naar hun woonkasten. Gekweekte bloemen, wild gewas worden samen honing van eendracht. De was uit raten baart nieuwe kunst bij Strijbeeks…

Het laatste jub’len van de merel ‘k kijk op en zie op ‘t dak, hij ziet mij en zingt opnieuw dan ‘n fatbromiel die ruw voorbij, laat hem niet storen weer jubelt hij De sloot paarsblauw al, waarin lantarenlichten liggen zo licht zo zacht de lucht ik ruik de sloot en gras ‘k schrik op van een geblaf en dan weer rust nog paarser schijnt…

Tussen nijver Kaatsheuvel en luchtig landduinenbos waait een zucht steeds heen en weer strooit over Eftelings Sprookjesbos zijn eigen onbekende vertelsels die een ieder zelf mag behouwen vrije gestalte geven.…

Geen toekomst, geen nu zij danst alleen met het licht ik leer van haar vlucht Ik zit aan de oever van het meer, de lucht beweegt nauwelijks. Een eendagsvlieg zweeft door het licht alsof ze niets anders kent. Haar frêle vleugels flikkeren kort, en toch lijkt elke slag vol betekenis. Zonder verleden, zonder toekomst, alleen dit trillen in…

ik heb de fragmenten bekeken en de film gedraaid zonder muziek en jouw soepel bewegen daar waar jij de aarde raakt versmelten kracht en energie tot hartstocht in erkennen van geschapen zijn zie de leidraad die is meegegeven aan het leven in de natuur waarbij aan de mens geen hoofdrol is toebedeeld als je de puinhoop…

Op het groene blad druppelt zacht de regen neer stilte draagt gewicht Eerste druppel stroomt rustig, bijna aarzelend uit de lucht. Hij raakt een blad en blijft daar even liggen, alsof hij twijfelt en verdwijnt daarna weer, alsof hij er nooit is geweest. Daarna komen er meer, ieder met een eigen ritme en zwaarte. De wereld ademt mee, bladeren…

Golven vol geuren strelen licht het duin en gras wind brengt zomerrust Langs de duinruggen waar het licht langzaam glijdt, neem ik de rust in me op die als een deken omhelst, een bries die zingt tussen wuivend gras, en uren lijken te vertragen in deze zomerse wereld. De horizon strekt zich uit, grenzeloos en wijd, vogels trekken voorbij…

als jij de tuin binnen kwam dan bogen voorzichtig de langstijlige alsof zij jou even een welkom knikje wilden geven jij zwaaide met een elegante zwier nam ze in ogenschouw zag dat de laatste bui slechts minieme schade had aangebracht de soort was sterk en veerkrachtig ook dieprood was een prachtige blikvanger voor…

Vlinder zweeft omhoog stil gedragen door de wind één met het leven Ik voel de pulserende hartslag van de aarde, onder mijn voeten, de wortels van bomen murmelen verhalen door de wind. Elke zonnestraal draagt de warmte van verbondenheid, een stille omhelzing die mijn ziel doet trillen. Het water kabbelt niet alleen, het zingt een lied van…