Haar moeder was een triest figuur, bolle wangen, onderkin, dijken van dijen en verder onderin, spataderen die als eilanden op haar benen lagen. Haar moeder rookte als een ketter, zoop als een tierelier, haar moeder was een zuipschuit niet minder en niet meer! Haar moeder was een triest figuur, vet als een olifant heel miserabel…

Soms, lachte zij, kan ik deze wereld wel achter het behang plakken Je doet maar, werd er dan gezegd, terwijl de dingen die haar moeder haar ooit leerde werden grootgebracht tot duizend-en-een leugens Ze was een tegenval, een vaderskind, ze was alles wat haar benen konden dragen, tot dat zij haar adem liet beweren dat de wereld ieder tussending…

Al valt de appel van de boom, er was slechts tijdelijk verband, de binding maar een droom. Nog voor de appel is geland verliest het houvast elke toom: een pit belooft een nieuwe plant. De boom kan wortels daarom slaan,´ met takken minzaam overdekken, het nieuwe zal die ooit weerstaan, zich aan de boom vanzelf onttrekken. Er zal een nieuwe…

Waar heeft ze het over, als ze weer eens over moeder sprak, ik had het mensje amper gekend nu ik ouder wordt, denk ik, wat heb ik gemist!…

de mussen zijn verdwenen er zijn tal van bonte rovers verschenen die het knusse hebben uitgemoord alleen nog op het platteland waar rust en stilte hangt zijn zij gebleven om in nostalgie te overleven ook mensen volgen deze lijn wensen dat hun eigen musjes hoogvliegers als adelaar of condor zijn verder kunnen zweven dan de rest die vegeterend…

Als ik gewoon met jou kon praten Denk dat dat nooit kan Maar stel dat dat zou kunnen Zou ik je toevertrouwen Wat mij bezighoudt Je mijn geheimen gunnen In enkele zinnen vertellen Waar ik mijn hele leven al mee zit Proberen uit te leggen Je te overtuigen Dat er meer aan kleuren is Dan enkel zwart en wit Zou ik je kunnen laten geloven Dat…

(voor mijn vader) Op vele zondagen vroeg je de gemeente of je hen voor mocht gaan in deze dienst, wat ik altijd een mooie uitspraak vond, waarna de organist er overheen denderde. De fysieke leemte snoert me de mond, maar gezien je lijden is het beter zo en knip-oog je stiekem vanuit hogere sferen, terwijl ik lichtjes voor je foto brand.…

Jij die negentig En mijn vader bent Ligt hier nu op dit Sobere seniorenbed Alleen maar stil te zijn; Adem die vertrok En niet meer terugkwam Het bloed dat blauwe plekken In je benen vormt omdat Het niet meer stroomt - Jij nog zo dichtbij En al zover bij ons vandaan; Nog voordat de ochtend voorbij is Zegt mijn moeder dat…

Op een lege van passie afgeruimde tafel koestert het leven een laatste glimpje zon. Oude handen betasten de randen van een rafelig kleed doorweven met verleden. Het kopje leeggeschonken liefde ademt nog de geurige lucht van vroegere gesprekken. De tijd opzij geschoven in kleurrijke verfrommelde tijdschriften herhalen…

Je valt je laat iets vallen het valt wel mee Nee ik raak je kwijt voordat mijn woorden te laat, het papier is nog leeg ik wil je ze wel geven warme woorden tegen de dood levende zachte woorden om vast te houden om te blijven nooit om te vallen.…

Ga nou nog niet pap geef nog niet op pap ik omarm je met al ik ben en wil het nog met je hebben over dit en over dat, en dat om je te laten weten hoeveel intens veel ik van je hou en je niet missen wil je zou willen beschermen tegen al het kwaad kon ik maar, kon ik maar ga nou nog niet pap hoeveel tranen het ook kosten zal, zal…

Hij zocht zichzelf maar vond de dans om zich te profileren zijn moeder zag het stille leed zo fraai verhuld in wat hij deed. Begreep wellicht de vraag van hem, de wanhoop in zijn aangezicht. Moeder laat mij, mij toch zijn; doorzie mijn pijn erken mij, laat mij vrij.…

De Tyrannosaurus Rex Opgestaan om te verslinden Hoe kon hij weten dat Aan de oever van het moeras Zijn vrouw hun pas uit het Ei gekropen zoon koesterde En Iemand zag dat het goed was?…

Meer dan een halve eeuw geleden, stond ik bij ons familiegraf, dat eens mijn eigen graf zal zijn. Hier, in het Bos van Zeist. Vandaag sta ik hier weer, en gedenk ons aller leven. Straks zullen hier ook, mijn kleinkinderen staan, die nu nog tijdloos spelen. De zon schijnt. De wind fluistert. Het sterrenmos groeit, zoals toen, zoals later…

Weet je nog, mamma, hoe mooi we vroeger zongen? Drie meisjesstemmen, helder, naturel. Ave Maria, Vader Jacob en de Jodenjongen…. Altijd op zondag, na het middagmaal, gedrieën in de keuken aan de vaat. Een waste af, door de ander werd gedroogd, de derde zette alles in de kast. Jij luisterde in de kamer met papa en genoot. Hoe komt het toch…

Gister is nu, vandaag is nu, morgen is nu slechts onderbroken door korte verhaaltjes uit een onvoltooid maar lang verleden tijd die zich blijven herhalen in het absolute nu als krassen op een oude langspeelplaat de bladzijden die ik nog graag met haar zou willen lezen zijn vastgeplakt en opgesloten in haar onvoltooide levensboek ik heb…

zijn hoofd wordt steeds roder hij kent geen online pokergeluk zij heeft een plasmahersenpan nog platter dan haar dure televisie hun vergeten zoon dwalend in een pikdonker angstbos schreeuwt schreeuwt om een vlijmscherpe bijl want hij haat de bomen die hem de toegang blokkeren naar een zilveren pad leidend naar een huis vol liefde…

Stilte betekende wachten op storm. Op de bries van zijn mening. Op de storm van zijn gelijk. Op een orkaan van ruzie. Ruzie met hem, mijn vader. Denk maar niet dat je meer bent. Meer dan je vader. Wanneer hij niet winnen kon zweeg hij. Langdurig zwijgen als straf. Zwijgen is roest. Spreken is goud.…

Als een schaduw draag ik het met me mee herinneringen vlagen van mezelf delen uit de tijden die met het strijken, het meer wijken van de jaren minder deelbaar voor mij zijn Opgelost vervlogen uit mijn jeugd de buurt als vesting van mijn idealen mijn hoop, de eenvoud die zo kostbaar is, alles wat van toen tot later maakt als troonzalen…

In liefdevolle herinnering aan Willem Frederik van der Giessen (1923-2003) Keukentrap beladen Met spijkers en schroeven In soorten en maten, Tekening achtergelaten Op een kistje van hout - Tot op de millimeter Nauwkeurig je nieuwe plafond In de sponningen gedouwd - Je had het afgekregen, je Laatste klus, en alles Stond er…