Kom, laten we gaan op reis de reis van ons leven zonder bagage het onverwachte verwachtingsvol omarmen Kom, laten we kijken waar de zon opkomt de tijd vergeten niets willen weten van de eindbestemming als jij of ik dan moeten gaan op reis na het leven Kom, laten we onze koffers vullen met tijdloze liefde en eindeloos geluk…

Een kleine kustvaarder verlaat de zee, gaat de Rijn op, vertraagt vaart, kijkt voldaan naar weiden, waar nieuwsgierige koeien staan, verschrikt plaagzuchtig het drinkende vee. De rivierstroom valt aan, maar laat zich gedwee om de boeg splijten, door de schroef verslaan. Heuvels ontvangen blij; het schip legt aan bij een rotswand: voor enige…

De postmeesteres van Kingston In Kingston, New Jersey Kleurde de hemel Boven de post en de kerk Heel soms En voor heel kort Hiroshige blauw Hier in Takhli Krijgt de hemel Om dezelfde tijd De kleur van enkele Druppels Pinot Noir In helder water In Kingston, New Jersey Had de postmeesteres zilvergrijs haar En ik schilderde haar tegen…

Het landschap schrijft geschiedenis, D’ene treinreiziger ziet de toekomst in, D’andere naar wat reeds is geweest, De machinist is degene die dit stuurt, Totdat de trein plots tot stilstand komt, Iemand die geen toekomst bliefde, Geen toekomstperspectief meer vond, Met 't verleden in 't heden kliefde. De machinist zit nu met trauma thuis…

zelf zou ik zeggen een realistisch werk van Edward Hopper mensen op weg van gate 6 naar het vliegtuig op de rug gezien voorwaarts in de tijd voor wellicht een onzekere reis door de seizoenen...…

De wanden kruipen samen het dal is diep en steil het einde van de reis schuift steeds meer voor hem uit Draad op hoge poten die zich spannend in de hoogte die hem meenam naar de verte waar alles anders was Trok sporen door de steden sneed vlakken in de velden zag wat de mensen deden hij heeft genoeg gezien Laatste letters wasem…

Verlate trekvogels stijgen haastig op een reis van wetten en weerstand zal hen dicteren. Gekooide vogels weten niets over dictaten van bergen of wind achter tralies landen gekortwiekte veren. De dichter jaagt papieren dromen na bij thuiskomst stalt hij zijn zinnen uit een testament van dwaze dingen.…

…één levenslange ontsnapping één wervelwind zonder return één organisch-beschamend stuk vreten in het tempo doeloe van de bloem en hymne aan staande reisgenote nu sommar bezwijkt één halfslachtige golf autonome bakenwaanzin in voorgepreekte slagen im Herzen der filosofen- dokters- en dokteressenklanken van onze levensdoelen ranken…

Net als scholen met stampvolle regenlokalen is het circus der vroegboekers voor 't winterseizoen de earlybird vrijetijdsgangers begonnen tegen tien procent korting goedkoop op vakantie naar volgens de fraaie lay-out van de folder bijzondere plekken voor wie ze wil bezoeken "Bestaan ze daar echt, Scandinavian Mountains?…

De reisleidster met manhaftig voorkomen tilt zware koffers makkelijk vult snel de laadruimtes van de wachtende autobus bestuurt deze met vaste hand langs hoge steile helling over diepe kloven vertelt haar reizigers luchtig ongedwongen vol ruime kennis van wat voorbij glijdt en straks komt geeft weetgierigen voldoening verzorgt de…

Zij reisde wekenlang van kust naar kust verliet het land van apen en bananen van kettingbeer, gevechten met de hanen 't zat in haar bloed - nimmer verging haar lust Zij reisde in de tijd dat Slauerhoff zich in liet schepen op de wilde vaart naar Het verboden rijk van de Chinezen en 't Eldorado van de Portugezen vanuit het land waar…

Ze voelden als het leven, de verlossende woorden; maar als adem bleven zij stokken. Waarop zij doelden, ’n verontrustend gevoel, zette aan tot het zoeken van scherpte om te zien. Met gezouten ogen starend naar een dor en wee land waar de einder verder reikt dan de tocht terug over zee. Of is dit schrikbeeld de illusie, en staan velen…

Al weken was er niks, geen eten, amper genoeg te drinken voor de resterende bemanningsleden. En ook al stond Oek te Boek, als slimme jongen, te vissen naar vissen. En niet naar vogels, wat kogels kost, maar niks oplost. Dit bleef niet te doen, dit vermagerend rantsoen van schillen, een citroenkleurige geurende zeebloem en soms een uitgebeende…

Voor op het dek was er nog wel plek om de sprong naar een nieuw leven (voor een stuiver op z’n kant riskant) te wagen zonder enige vaarervaring. Ja, het was ook zijn te woeste binnenste waarvoor anderen wegrenden van hem, om niet overspoeld te worden, zoals hij zei: ‘als golven die over de boeg kwamen’. (alle avonturen volgen een vast stramien…

het hele plan om niks te doen. verscholen onder dat ene blaadje. ik kroop eruit — hopend dat niemand me zag, of hoorde. en ik keek naar de wereld. een heel leven lag daar nog. maar de weg? geen idee. je begint eraan, zonder twijfel, zonder schrik. als een held. stop. wie ben jij? wie ik? ja — ik. een partner, die blijft. iemand…

Het is echt wel lekker, op de golfslag van een ander, genieten van de zeeën. Ik voel me een westerwind, ik voel me heer van de piraten, ik voel me een daad vol verlangen. Ik kan niet wachten, laat dit avontuur beginnen, verwachtingen over ginder uitkomen. Door minder dan het maximale, als marges nog oprekbaar zijn, bereik ik nooit dat…

Ik neem de wereld voor mezelf, in grote gulzige happen, ik slik de hele bimbam door als de Bambix 's ochtends komt. Gevoed door een gezichtsloze moeder, geen benen om door het leven te komen, omdat de vader ze had meegenomen, alleen gericht op de wereld. De wereld die hem een gezicht gegeven had, die wereld die ik nu voor mezelf nemen…

Die brute kracht die een lichaam naar De aarde trekt Deze kracht niet te bestrijden In tegendeel, niet te benijden De aantrekkingskracht van de aarde Is echt enorm Slimme breinen hebben ervoor Gezorgd dat w'als mensheid kunnen vlie- gen van het ene naar het andere Continent, vele landen Over oce- anen. Vliegtuigen zijn de Mijlenvreters…

Weet je nog hoe we stonden aan de rand van het perron jij met je jas strak dichtgeknoopt ik met mijn handen diep in mijn zakken met de wind die langs ons heen sneed wachtend op de trein die ons naar huis zou brengen Weet je nog dat moment van stilte toen de rails begonnen te zingen een trilling onder onze voeten hoe we elkaar aankeken…

een kloppend schrijvershart dwaalt met bitterzoet verlangen door het vergezicht van weidse polders heimwee en hoop het kan even duren tot lichtvoetige bladgroene takjes uitgroeien tot een reikhalzende boom in de loop van onvervulde woorden boven mits-maar-en-bezwaar voorbij de lange smalle sloten denkt de dichter poëzie hij…