Weer even ontberen Ontbrekende Griekse sferen Hun vriendelijkheid Blauwe zeeën van tevredenheid Gigolo’s en masse Paraderen langs de terrassen Vlassen naar mooie meiden Op scooters zullen ze rijden Leven met de sirtaki We eten saganaki Santorini, Naxos en Knossos In het spel waar liefde flost Verlang Witte huisjes, heuvels en geiten…

Lyme Regis, onder aan de heuvel geplakt aan zee, ik wil bij je zijn in het schemerlicht. Laat de zon met okergele strepen nog getuigen van aanwezigheid, ver weg achter de horizon. Je warme kleuren van overdag, geschilderd in pastellen, verbleken met de tijd, als het eeuwig tij dat gaat, bij het vallen van de kille avond, als de eerste lichtjes…

Werveling van Fados in brakke tranen glijden langs haar wangen, vloeibaar goud van de Taag, druppels gloeiend klaaggezang verheffen zich in het hart, laat het sneller kloppen, aan de oevers van mijn zwanenzang, in de snaren van de ziel, door de magie van klanken van alledag tot elkaar verbonden. Veroverd met huid en haar,…

het onbeschrijflijke aan het papier toevertrouwen 't is eigenlijk te zot voor woorden want het gaat me niet lukken het blijft hooguit bij een poging als bij benadering 't uitzicht beschrijven als een opsomming van wat ik werkelijk zie en voel... de zon aait het aardewerk van waaruit de bloemen gretig bloeien de collines in gindse verte…

de zee wisselend goud legt het glinsterend vlak waarop kleine schepen varen langs een dunne lijn die samenvalt met de dromende daad van wandelaars over het strand zij vinden aanlopende golven en vrachtvaarders op vaste afstand bij klaarlichte dag werpen vlaggen kleuren aan de mast op het laag bed van golven liggen dun gestrekte draden…

ik ga op vakantie in mijn hoofd langs al die kronkelige wegen zie ik stranden en kastelen ook is er mooi weer beloofd geld hoef ik niet te dragen en het vervoer is voor niets op tijd sluit ik mijn ogen en droom over mijn elektrofiets de accu laadt zich op zijn radius is beperkt dus blijf ik in mijn stoel het stopcontact doet zijn werk…

Fietsen met een trailer door het Belgisch platteland, langs weiden en kanalen is er altijd weer een band. Het water en de koeien zie ik nooit alleen en bij de steile helling is er altijd weer een extra been (of hand). Fietsend is er altijd weer dat extra commentaar: Papa waarom waarom staat die oude molen daar? Waarom wonen er toch mensen in…

was ze vertrokken maar in het portiek waar ze altijd afspraken stond een schoenendoos met zijn naam erop gevuld met kleurrijke kaarsen weliswaar half opgebrand maar elk met standaard ook een stapeltje nostalgische ansichtkaarten met dorpstaferelen zoals een paard-en-wagen op een bijna verlaten kruispunt en een ruiter langs een kanaal…

kleinkind op bezoek zij graaft naar haar wortels - fotoboek als schop…

Het is vakantie kinderen spelen in de wei Verstoppertje achter de hoge zilverpopulier Hurkend onder de blauwe hemel zij aan zij Onder de zon die steeds hoger klom Het landschap de boerderij de koeienbel glom De zee het strand de duinen van Holland Naar de tulpenbollen likkende aan een lollie in de hand De schommel de speeltuin met een bak vol…

Vlak boven het water blijft de zon hangen De oude mensen kijken met romantische gevoelens naar ons op de rotsen waar we elkaar voorlezen Zij zien de mieren niet alleen onze jonge lichamen en ze denken de hagedissen erbij Op zee klinkt een misthoorn maar er is niets te zien tot ineens om ons heen de badgasten op de blokken beton worden…

op het puntje van je stoel in hevige hitte door je vinger zachtjes heen en weer te bewegen tot neushoogte met de handen in ‘t haar een net niet passend T-shirt op vijfhoog erger nog dan ergernis brandt de zon hier op je huid zo wordt paars nooit blauw en zilver ooit zwart…

In Friesland mist men de Elfstedentocht in Groningen vernieuwing van de woning in Drenthe kan de dubbele vergrijzing van hunebedden nog een tijdje mee in Overijssel Salland's Hanzesteden en Twente met z'n rijk textielverleden dan Gelderland, dàt levert mooie streken een pyromaan, verzot op autobrand, de Graafschap, Veluwe, Rivierenland…

Zuilenzalen, cobra's, zonneschijven blauw lazuur, turkoois en kornalijnen nachtje tussen faraoverblijven van Ramses, Toetankamon en de zijnen mummies van gepreserveerde lijven één waarschuwing: u kunt erin verdwijnen…

Doodlopende steeg: kijk eens naar die blinde muur uitzichtloos dichtbij.…

Blik op de weg rijd ik van A naar Beter in m'n spiegel raast ter linkerzij een duivel met driehonderd kilometer ben ik zo traag, wat heeft-ie tegen mij... ik kijk steeds uit naar mooie uitkijkpunten bellavista, schoonzicht, point de vue, laat zij maar met hun gaspedalen stunten ik leef liever wat langer in het nu een processierupsen tufcolonne…

(voor de kampgenoten) de 'rolkoffers'op de camping zijn eigenlijk niet de koffers waar wij gezien mee willen worden maar ook hier maakt 'noodzaak'van de nood een deugd…

dans la piscine klonk stemmige muziek van Satie voor de vrouw die heel alleen in het water baantjes trok een welkome stimulans om toch vooral in dit tempo door te gaan…

hangend in een hangmat zoals dat nu eenmaal hoort in een hangmat waan ik mij tussen hemel en aarde maar gelukkig kan ik nog juist met m'n vingertoppen de aarde betasten... zelf ben ik niet echt in de wieg gelegd voor astronaut daar hebben ze gelukkig anderen voor…

De rivier loopt beide oevers zingen Dat zijn zo van die mijmeringen als ik keer op keer het zondags water overzie vanaf het voetveer alleen zomers heen & weer.…