Er wellen tranen op, ze zijn warm, een geschenk -- dat ik lang niet kreeg.…

binnen in me huist een onbestemd verdriet. wat het is weet ik niet…

Mijn wereld stort in, maar alles gaat gewoon door -- ongeacht mijn pijn.…

Een dichter die huilt schrijft geconcentreerd, gebruikt -- zijn tranen als inkt.…

We zitten niet meer op dezelfde golflengte de horizon wordt vaag lieve dromen verdwijnen natuur krijgt veel te verduren eenzaamheid lijkt dwangmatig herhaalt zich in het handelen zoals bij eb en vloed de zee ik ben een land zonder vader in een man zonder minnaars waar jouw boom begint te groeien verdort de taal van onze woorden…

Waarom doet liefdesverdriet zo pijn Steeds onzichtbaar voor het blote oog Verbergen voor de buitenwereld terwijl je emotionele binnenkant zwaar beschadigd is. Herinneringen dwarrelen door het hoofd terwijl traandruppels vloeien langs de wang Brokstukken van het lichaam liggen verspreid over een wereld van onbegrip en onwetendheid. Hoe je…

het afscheid dat wij nooit namen het zand dat door de straten stoof je hart dat bevroor de dood waar wij om huilden het licht dat langs de huizen schoor je stem die niet werd verstaan de eenzaamheid die we droegen alles ging in de wind verloren jij die nooit meer sprak…

soms sluimert een omhelzing in de couveuse van iemands ziel soms schemert zij door het glas een vluchtig ontwaken uit de roes van bitterzoet verdriet ze strekt haar armen uit omhult je met serene troost op een kalme regengrijze dag…

Traandiamanten, bevroren op mijn wimpers: schitterend verdriet.…

Hé Conchita ik kijk naar jouw foto in de krant wow wat een pure meid wat heb je sierlijke handen je mag er zijn! Hé Conchita ik lees onbegrip verwijten en stommiteiten maar ik voel vooral jouw verdriet hoe je je afsluit als een oester om pijn vergeefs te weren Hé Conchita je zocht en vond tenslotte de beste strohalm waar je leerde…

verdriet is een brokje graniet met scherpe randen verdronken in tranen en pijn diep in het gemoed het duurt lang menige eb en vloed voor het een glanzend keitje wordt maar het blijft voor altijd want graniet dat verteer je niet…

de vrouw staat roerloos op het verlaten strand ze kijkt naar de zee nu zo kalm zo rustig kabbelend toen zo wild bulderende golven gevaarlijk en verraderlijk steeds weer ziet ze haar kind zich losrukkend juichend rennend naar die prachtige woeste zee ze schreeuwde, schreeuwde rende achter hem aan ze was te laat de golven hadden…

De vloeibare pijn die je niet aan kunt wijzen -- moet wel verdriet zijn.…

In het landschap kronkelt de lange weg van verdriet naar tranen. De hemel waait voorbij alles raakt vanzelf zoek. De kraai landt op een tak wolken herhalen zich in een waterplas. En altijd is daar het verlangen om de zoutvlakte te bedaren met zacht wuivende gebaren. Getemperd licht valt door de ramen een broos engelenkoor zingt de…

De maan schijnt verdriet in mij, toch kijk ik ernaar -- door mijn tranen heen.…

Verdriet zit in je, eerst een reeks rotjes, en dan -- jankende honden.…

Ariadne, slim moedig hulpvaardig zo vast en zo zeker verliefd. Maar Fatum trekt het zwaard dwars door huid hart en liefde heen Eenzaamheid dat veelkoppige monster houdt de prinses in haar greep. Ariadne, je geliefde liet je achter vind jij een uitweg in het helse labyrint? Het noodlot heeft gesproken haalt malend de schouders…

tegen dit uitgehuild uitgehold uitgeloogd verdriet misschien de zee nog ... maar dan kleurloos zonder golfslag zonder zon…

Gebrandmerkt door leegte In een eindeloze mist Vacuüm getrokken In het diepste diepste zwart Mijn hart geamputeerd En ik schreeuw en ik huil en ik vloek en ik tier Geluidloos.…

In de blauwe lucht twee tortels droef uit elkaar gebroken liefde Wanneer zoute traandruppels grote gebieden van mijn hart overstromen zodat ze steeds meer heldere kleuren begint te verliezen Het klinkt onbeschrijfelijk en onwaarschijnlijk maar het is de waarheid. Lief en leed gedeeld, hoogte- en dieptepunten gekend, helaas het mocht niet…