Als ik doodga, wat op zich best mogelijk is, hoop ik dat jij erbij bent. Niet dat jij daar zoveel aan hebt, maar ik zou het wel schoon vinden. Dat jij mij aankijkt. Dat ik jou aankijk. En dat ik nog net uw hand voel, voor ik eruit ga zoals een televisie uit de jaren tachtig die je met een ferme tik op z’n zij moest doen zwijgen. Dan ga ik…

jij hebt de paden voor mij heel subtiel geeffend met alle creativiteit die jij bezat zoals de knipoog als blijk van elkaar verstaan in lieve emoties die snel doorgroeien naar stevige fundamenten waarop onze relatie ooit zal kunnen staan ook mijn hand heb ik jou als steun gegeven en de vingers hebben met elkaar het oude…

zou ik ooit ook lyrisch kunnen schrijven over mijn verloren liefdes, hoe hun lijven destijds kronkelden als zij zich bevrijd voelden, in mijn armen verzonken? ’t kan dan de regen zijn op ’t tentdoek of de plakkende benen, de blote ruggen onder mijn verzoekende vingertoppen de vanzelfsprekendheid van lekkere billen op weg naar ’t toilet…

ik keek naar de ruit niet naar de regen de warmte van je hand bestond nog even in het nevelschrift op glas een fluister van huid die zich niet liet wissen…

De jaren van ouderdom vragen rust voor eigen leven, terwijl mijmerogen ver verleden zien, jeugdgebeuren pogen te scheppen tot gedachtenrijk vol lust. Elke dag leven met de Hemelvader kust bemoedigend menselijk vermogen, zal ieders zoekende blik verhogen: aanschouw het kleurenspel der lucht bewust. Stevig, rossig koper en siddergoud…

Achter het gordijn adem ik heel zachtjes vrij alsof het breekt dan Vrijheid schuilt niet in het hoogste woord, maar in de ruimte om te zijn wie ik ben zonder uitleg, zonder verantwoording, waar stilte veilig voelt en grenzen niet afstand scheppen. Ze barst zelden in één keer, maar slijt in kleine bewegingen — in een blik die langer…

Het licht smeult zich op in een zucht van nevel— as van verwondering blijft dwarrelen Een melodie, wees, stort in het zwijgen van de afgrond— haar trillingen bloeden langzaam leeg Kleur, ontveld, ademt haar laatste adem uit in het oor van het niets— een echo die kleur vergat Er ligt een grens te sterven tussen…

Een grijze mist betrekt mijn hoofd wanhopig op zoek naar het bekende ik tast… maar struikel menig keer verward…. alsof ik ben beroofd Waar is het pad waar ik op bouwde mijn levensweg lijkt zo vervaagd pak alsjeblieft mijn hand en leid me terug naar het veilige vertrouwde Heel soms trekt de mist wat op en zie ik de zon weer schijnen maar…

Dichter ben ik van kloven de boodschapper in taal ik schrijf opdat jij leest je kunt mij gerust geloven ook als jij mijn verhaal verkiest niet te lezen zal ik het leven schrijven en nog heel lang blijven in vrijheid ook wat jou niet bevalt zal ik steeds verwoorden zelfs wanneer jij mijn betekenis vertekent ik zal continueren…

Het leed waar ik jou van vertel telt meer leden, is meerledig levens vol verhalen - ledig in genen dele, wat ik verdedig is de stelling: evenredig is half leed nooit echt gedeeld als een van beiden lipgezegeld verborgen bron niet meegedeeld in 't graf meeneemt: onevenredig…

Wierookstokjes branden diverse geuren los bevrijding in onschuld opgraven verleden vrij en vrolijk heten Oud gedienden vaderlijk noemen Opa's O verwonderlijk spreken vrijzinnige vormen niet conditioneren natuurlijk bronnen zich vormen Klaprozen klapzoenen op de wangen Papa-vers herinneren oorlogsvelden ook van tachtig jaren geleden…

Als ik volledig mijzelf mag zijn, alle ruimte inneem die ik mij wens, alles zeg wat ik wil, alles doe wat ik wil, alles eet, alles drink, alles tot mij neem, hoe ik wil; als ik nooit meer iets moet, alle dagen leeg voor mij liggen, geen verwachtingen, geen verplichtingen, als ik alles zelf kiezen mag, wanneer ik wil; als ik overal…

Onze eeuwige liefde begon te waaien -- en vloog het bed uit.…

Bevrijdingsdag – 5 mei 2025 Tachtig jaar na de Tweede Wereldoorlog een dag om te vieren een dag om te feesten een dag van festivals, van markten en braderieën een dag van dankbaarheid ook dat wij dat alles kúnnen vieren maar het vieren van de bevrijding brengt ook verplichting met zich het feest van de vrijheid mogen én moeten wij doorgeven…

ik heb ze gehoord zoals ieder jaar de stemmen in het ruisen van de wind waar rood- witte kruizen de toon geven van hen die door de oorlog niet meer leven en waar wij nu langs hun symetrie wandelen het is ook ooit hun aarde geweest voordat zij in bloed zweet en tranen de geest gaven voor god en vaderland nu loop ik hier…

Dankzij de hulp van de geallieerden De Tommies, Russen en de Canaducks Klommen de Hollanders op tanks en trucks Kregen bevrijders kussen, triomfeerden De Polen, Polar Bears,G.I's die streden Voor vrijheid in ons koude Kikkerland Gedenk die stierven op invasiestrand Of in het zoute water overleden Of bleven leven, oorlogsinvalide We zijn…

wat ons rest zijn de parallellen als de grond onder onze voeten trilt de bommen op mensen vallen de aarde zwaargewond en leeg achterblijft hoe vaak zeiden we nooit meer jamais plus zeggen we nie wieder enzovoort wat ons rest zijn de parallellen en temidden van de verlorenheid redt ons altijd een moedig mens die…

Ooit kwam je in een droom mijn kleine wereld binnen ik was niet groter dan een kleuter en jij hield van vreemde vogels het duurde niet lang totdat jij mij vreemde woorden leerde over de lenigheid der liefde en het belang van loyaliteit er gingen soms uren voorbij alleen het geluid van jouw getreiter dat alsmaar napraten over moraal…

Mens tegenover mens niet meer willen praten niet meer willen horen niet meer willen verstaan al lang vergeten van het ‘nóóit meer’ van wat in het verleden in wreedheid de wereld domineerde en deze dag herdenken van de ontelbare miljoenen die stierven voor de hoogmoedswaanzin van een gek maar niet meer weten van het toen blinken…

non discussie over wat we mogen herdenken alsof de gedachten niet vrij zijn alsof er niet al jaren op meer plekken herdacht wordt leedcompetitie alsof het leed van de ene erger moet zijn dan het leed van de ander om te mogen worden herdacht in welke wet staat wie herdacht moet worden waar staat geschreven wie zich slachtoffer mogen…