Er valt wat te kiezen, Zeggen de logen die Het zeggen te weten. Eenvoudig is dat niet - Kopstukken prediken vrijheid, Wij zien onvrijheid, waar je ook kijkt. Kopstukken prediken gelijkheid, Wij zien ongelijkheid, overal. Kopstukken prediken broederschap, Wij zien individuen hun eigen broeder zijn.…

zij wilde zijn blik niet kruisen omdat in die ogen vele demonen huizen die ongeregeld grut als zieke gedachten over foltering en moord koesteren na rü"cksichloos verkrachten er huisde daar geen noblesse oblies slechts pijnen die in herhaling alle onmenselijkheid door dezelfde geesten toegebracht werden met genadeloos…

wij letten er niet op als wij ongemerkt substantieel contact maken met passerende niet geziene die de mensen vaak ongemerkt raken en eren zonder direct verbinding te maken of anderszins te communiceren het schijnt veel vaker voor te komen dan wij ooit dachten velen vinden dit raken normaal zoals met overledenen en ook…

de korrel zand en de eerste sneeuwvlok lachen elkaar uit in een snel ontmoeten komt de vlok niet verder dan wat wat vluchtige kristallijne groeten want het zand heeft hem uiterst snel weer weggebrand nog is het strand een zomers relikwie omspoeld met een heerlijk wit gekuifde zingende zee…

Vastigheid we stapten stevig door en toch begonnen de bergen ons op te nemen iedere stap bracht ons dichterbij het rots massief het voelde niet dat wij nader kwamen maar onze inspanning gaf geen afstand aan wij leken dansend naar boven te gaan maar ook wisten wij dat het lichte in je hoofd en de kortademigheid een tijdelijk…

ik had al vaker het gevoel dat als ik langs jouw gezicht naar de horizon keek ik inkijk had op de directe nabijheid vaag de grote lijnen van de toekomst kon lezen die langs jouw profiel geëtst bleken in een redelijk snel ontluikende materialisatie van wat komen gaat en nog verschijnen grote sculpturen in verbondenheid ook van…

het was warm en ik aan de wandel maar was moe zag een oude tak met versleten plekken wist dat ook daar mensen hadden gezeten om even niet te bewegen vallende bladeren ritselden muziek waar je heerlijk ontspannen van werd tot ik iets op dit tableau zag verschieten dat te klein en te snel was om menselijk te zijn en bovendien…

als ik journalist was bleef ik dan foto’s maken? als ik arts was zou ik dan blijven opereren? als ik hulpverlener was zou ik dan blijven helpen? als ik honger had zou ik dan blijven gaan? als ik nergens heen kon zou ik dan blijven vluchten? als ik het zou kunnen zou ik deze ellende dan stoppen? als ik maar alleen ben kan ik…

Ik reed mee met een tuinman hoe rustig hij reed En dacht aan mijn tuinman, zijn zoons en kleinzoon ook hoveniers hoeveel minder stress ze hadden omdat elke dag ze groei en bloei observeren In de rotonde werd dit in mijn geest geboren: Alle jeugd zou na school twee jaren dienstplicht natuurbeheer moeten doen in bossen en tuinen…

hun eigen krachten zij hebben met elkaar gesproken hun eigen krachten gevoeld en angsten gebroken de bron van energie ontdekt waar uit ieder kan putten geen stelletje bange trutten maar meiden die weten wat samen betekend hoe je krachten kunt benutten met je ogen handen en stem zo dat de aanvallers gaan twijfelen omdat zij de…

zij hebben ons in de steek gelaten willen niet eens meer met elkaar praten en geld teruggeven omdat ze niks presteerden ach dat moeten zij nog als kinderen leren ik hekel niemand maar als je deze job als bestuurder accepteer ga dan op bus of tram anders komen er beslist nog echte ongelukken van dus geen gezeur aan de arbeidssleur…

mag ik een klein stukje van die warme hand van jou als we samen kijken naar de horizon om onze ogen te laten rusten van die blikken vol schittering en onze warm beladen reflecties naar elkaar ik had je hand al gepakt voordat ik hem zag zoeken naar zijn al even grote steun en toeverlaat in samen stromen warmte en energie naar…

nog groent de zomer het bos en mos in een tweede poging de hemel te raken waar ooit de nadagen hun warmte voor de rijping gaven en in de mooiste kleuren mee bloeiden kenden zij ook de gevaren om kleine stukjes tot een nieuw tweede leven te brengen alleen maar denken aan haar warme lach die maakte dat de nachtvorst nog een…

teer en zacht ruizelen de duizend bladeren hun herfstige kleuren weg van het donkere laatste zomerse groen dat al droog klinkt in het ijle gewieg van de hoogste top vlakbij de hemel waar noten en tonen vaak voor het symfonisch samengaan nog uitgebreid dromen en de wind zijn kunsten laat dirigeren met kleur en ritmiek in de…

hulpeloze handen ongrijpbaar reikend smartelijke gezichten verliezend verlies beschuldigende ogen wijzend naar het kwaad gestorte tranen de leegte vullend verwoestende adem strijkt over de aarde losgeslagen zwiepend verandert verwerpt vernietigt smijt ontroostbare aarde bedreigd verkwist verwaarloosd gekwetst beschadigd geschonden…

als casus de wereld heeft het voorgedaan hoe je met broers zusters en familie om moet gaan want de een zijn brood is de ander zijn dood volgens Kain en Abel van samen is nog geen spat terecht gekomen alleen maar ruzie en de dood is snel tussenbeide gekomen nog voordat dit voorval als casus is genomen de evolutie van goed naar…

Het zou het feest van herkenning kunnen zijn of worden als de glimp van haar vurig oplicht in warme omhelzing of wordt het een uiterst snel verdwijnen uit een ooit beleefd festijn waarbij ondeugd meekeek en deelde omdat vergeten in samen beleven een goed excuus leek daar waar zachte avonden spiegelend drijven op het…

ik heb de rimpels gevolgd naar de plaatsen waar jouw krachten zich hebben geopenbaard voordat de spiermassa de opperhuid ontspande nú lees ik de lijnen die ervaringen hebben getekend en soms zelfs hebben gegrift in frequent aantrekken en ontspannen in de diverse oefenseances van aparte krachttraining toch is het geen verval wel…

ik zag hun huid genapt met kracht en liefde in beweging van en naar elkaar begin en verloop in vlekkeloze landingen in overname en over laten aan elkaar waar cyclisch verbinden elkaar aan begin en eind in pure schoonheid naadloos zullen gaan vinden…

stil trokken zwarte optochten door het land spaarzaam bijgelicht door fakkels die een spoor van rook achter lieten een enkele tromslag maande de groep tot stoppen om samen even de schaarste van toen te consumeren in een latent hongergevoel geen nieuws en herdenkingen waren er altijd al geweest maar de grootte van…