2.141 resultaten.
afscheid
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 102 voor altijd nu
het stof
het puin
de scherven
van wat eens
ons zonnig zeehuis was
de zon zinkt zelfverzekerd
zeker van haar opgang
weg in zee…
Verlies
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 133 We laten elke dag iets los
We laten elke week iets gaan
We laten elke maand iets vrij
Dat weggaat uit ons bestaan
Soms is het goed dat dingen gaan
Maar soms doet het ook zeer
Want soms wil je iets vasthouden
En dat kan opeens niet meer
Je verliest een stukje van jezelf
En je voelt jezelf leeg
Maar als het om liefde gaat
Brengt…
Het verdriet van Ariadne (1)
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 121 Mind your step
jouw reiziger gaat vertrekken
maar jij komt liever ergens aan.
Watch out
voor het leven zonder liefde
een bodemloos bestaan.
Je zwaait hem uit misschien
In sluiers van verdriet
een gat in je hart.
En je slingert tussen zwijgen
en spreken zwijgen
mythische tranen komen van ver.
Alles is ver
en verhalen nog verder…
O nacht (2)
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 60 Gezeten op een vervallen graf achter een
broze zerk, die gekleed is in een mosgroengrijs pak,
de stropdas ontbrak zodat ik in het licht
van het driekwartsmaanlicht een oude
godsvruchtige spreuk uit 1895 kon zien.
Wie ligt er in dit ondiepe graf waarop ik zit
terwijl de maden over mijn been gaan en
wellicht op zoek naar vers nieuw vlees, doch…
bergrenner
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 67 En we zagen hoe jij
de berg op fietste
een slingerend stipje
van je overbleef
je loste op in de
geselende wind
geruisloos verdween je
in de rusteloze afgrond
hoe je onzichtbaar
telkens de berg op fietst
En hoe we vergeefs turen
naar een bewegend stipje
dat door de bergen rent…
Stem
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 117 Wolken laten de zon zwijgen
het graf ligt stil onder de regen
het grafschrift nauwelijks leesbaar
durf ik te lezen in mijn eenzaamheid
het rouwproces voltooit
zich in aanvaarden
dat je er niet meer bent
maar jouw stem altijd hoorbaar
in het diepst van mijn gedachten
waarschijnlijk duidelijker dan ooit
vertelt me dat de stilte heilzaam…
Titanic
netgedicht
4.0 met 47 stemmen 125 Gezichten en namen verdwijnen
Gedichten en boeken gaan mee
Zacht laten de sterren licht schijnen
Op een traag zinkend schip
Aan de horizon van de zee
Mijn hart was ik bijna verloren
Het zonk met de boekendoos mee
Een zeemeermin dook ernaar
Bracht het naar boven
Gaf het mij in een bootje op zee
Ik beloofde er goed voor te zorgen…
haveloos vertrokken
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 102 Ik ga op reis ik ga op reis
Ik ga op reis en ik neem mee
Een korrel zand voor de woestijn
Een druppel water voor de zee
Ik ga op reis ik ga op reis
Ik ga op reis en ik laat gaan
Mijn stukgeslagen wanen
Mijn oud kleingeestige bestaan
Ik ga op reis ik ga op reis
Ik ga op reis en ik neem mee
Wat zonlicht van de zomer
Die wij leefden met…
BLADWACHTER
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 122 nog in leven schrijf ik je
in schaarse tijd
mijn dodemansbrief
het laatste schrijven
van een bijna dode man
kort weloverwogen
en helder moeten
mijn woorden zijn
bied me
het is bijna zover
bied me een vrije doortocht
verleen me een vrijgeleide
naar Hades’ rijk
laat me zacht
tot stilstand komen
druk als zorgzame custos…
Antwoordloze tijd
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 122 Het lijkt steeds vaker net als
in mijn lucide dromen
alsof het allemaal
voor niets is geweest
in een antwoordloze tijd
dromen van een frisse lente
die nooit meer zal komen
een vergeten zomer-nevel
om de wildernis te omvatten
in een toekomst vol vragen
alsof het allemaal
voor niets is geweest
stiltedromen
ontsnapt uit de tijdelijkheid…
Zomer-nevel
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 80 Het leven speelt
geen menselijk theater
met de armoede van stilte
de dood is natuurlijk schuw
voor het helse lawaai;
Het zwoele landschap vraagt
en neemt de mooiste dromen
ook de zomer-nevel
gaat in tijd voorbij.…
Weergod Hiemstra
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 77 Hij was een slimme secretarisvogel
Die wist hoe hij het weerlicht
had doorgrond,
Doorploegd zijn fantasierijk weerjargon
De free jazz van het meer-weergodendom
De Ster en Maan en 't weer van Gerrit Hiemstra -
Laat ik voorlopig voor zijn rekening
In keurig pak deed hij gewoon zijn ding
Als Meteoroloog maar zonder Swing
Na hem slaat ons…
Kamer 4516
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 98 weet je het nog? op één van
onze wandelingen. toen langs
je boomgaard. dat vogeltje?
hoe we het in een doosje
zetten? hoe we het voederen
wilden met een ijslollystokje
hoe het was als een afgelaten
ballonnetje? dat het zo teer was
en rimpelig en dat het eerst niet at
hoe het rozig en bruinig van kleur
was? nog onbestemd was. hoe je…
Onophoudelijk
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 113 Ik vond je in een regendichte jas
een plank onder je arm geklemd
angstig wadend langs de kust
Zag dat je niet kon wennen aan
de verblinding van het leven
je kneep de ogen dicht
Dat de volheid van de hemel
te veel voor je was dat je
de hemel naast je niet zag
De ruimte voor een vogel
met weigerende wieken
is te hoog gegrepen
Zachte…
Albino
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 92 slechts een enkele keer
ik weet nog dat het zo
een van die avonden was
die de zomer samenvat
ik weet nog waar je zat
dichter bij mij dan je ooit
was geweest maar toen
daar zat je dan langs me
op de oude stenen tuinmuur
je haalde je neus op voor de
vogels voor de vleermuizen
voor elk zoemende beest
je keek alleen de nacht in
ik…
Moeder
netgedicht
3.0 met 34 stemmen 167 Op het laatst brachten zonnestralen
ons meer dan alleen gedeelde warmte
jou de nodige rust en zilveren haren,
warempel toch nog van gekomen
met het verstrijken van de jaren
‘t geluk dat de maan verlicht,
jouw eigenzinnigheid liet schijnen
in de kleuren van de regenboog
de nacht een deelgenoot blijft
van mijn onuitgesproken gevoelens…
Arcadia
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 106 toen zij in de velden van
vroeger liep
ver van de smeulende wind
en bijtende bergen
zag het kind van weleer bloed
in het oog van de zon
zij begroef ontbladerde dromen
onder de steen van het slapende oog
nu huivert ze naast zwijgende goden
ze hoort het slikken van de tijd
het licht is niet van porselein
in de velden van vroeger…
een broeierig jaar
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 75 de snede die 2022 van 2023 doormidden
kerfde was de aftrap van weer dezelfde
ontgonnen fenomeen, liefde en dood omhelst
door spijbelende verlangens van één ieder
die de wereld door andere kijkers beziet
naar mezelf gericht hangen de vleugels
telkens in onvoorziene winden
om ze tenslotte te strekken wanneer
de laatste zucht zich herinnert…
ontbreken
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 160 aan de gerafelde kant
danst de wind
wiegt het licht
een langzaam
veranderen in aarde
het zachte breken
naamloos verborgen
in een lange winter tussen
alles wat duister is
deze stilte heeft stekels
een verdwaalde dichtregel
glijdt langs het venster…
SLuitsein
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 136 Het is een lange reis van A naar Z
Met boemeltje of hogesnelheidslijn
Ga je doorheen het hele alfabet
Bewondert woordenschat en schone schijn
Je treint langs zee en door het groene hart
De uitroeptekens rijpen in het veld
De blauwe luchten worden somtijds zwart
Doordat er inkten buien zijn voorspeld
En onderweg bezoek je dorp of stad…