Het vieze drankje werkt wolken patchoeli tillen mij op en mijn mantel blijft achter Gehypnotiseerd, gestreeld door donsharen schapenwol droom ik zwaar te zweven naar dansende handen en het doet me niets welke lustgedachten jullie stiekem uitsmeren over mijn huid Kijken jullie maar, raak me zelfs aan waar dat niet mag ik ben veilig…

In Breda s zuidwestbuurt glanst een kleine burcht vol opbeurend wit omgordt een keurig onderhouden tuin de lieflijke veste heeft vele woningen in zich waar de vredesstem klinkt het leven der geborgenheid houdt zijn staf omhoog maakt luchtige zwaaiing vereent het wezen van eenling met duurzame broederschap.…

Waar heb ik dit, dacht hij, eerder gehoord... Geen jota en geen tittel komt erin! Mijn eindverslag is 't einde van 't begin Zelfs de transcriptie gooi ik overboord! Ik geef het door aan Santa Claus en Sint Hermetisch dicht, versierd met strik en lint!…

Stel je een stem voor die fluistert in je nacht, woorden als koude vingers langs de kamers van je hart. Een stem die niet loslaat, ook niet als je dat wilt. Langzaam kantelt je leven, relaties vallen, werk verbleekt, je zoekt uiteindelijk hulp - soms pas veel te laat. Dan begint het andere geluid, een film van menselijkheid en macht die…

het gesprek met de grote baas of een verbreding van functie de oplossing voor toegenomen complexiteit ondervangen kan het symposium in het centrum van to-do-lijsten en de agenda vol overlopende najaarshopen knopen die doorgehakt worden het jaarlijks opkomende ge-app in familie- en vriendengroepen mensen die roepen om matigen verzadigen…

wederom was ik ironisch genoeg met dat paradoxale sarcasmesausje en een vleugje cynisch seniorisme ondeugdelijk aan het verengen tot de heksenketel ronkend rookte de tovenaar dronken van weemoed a-mythisch achterbleef als lyrisch spook echter wist de ‘wizard of blizzard’ niet goed noch eenieder met mij in het bloed waartoe hij/zij/hen diende…

ik spoor mezelf aan tot doen als een slak die bergen ziet in zijn gevoel nee, een strijder ben ik niet, verre van koen menig mens kent die opstap, het uit bed komen is het doel . niet dat ik perse lui ben aangelegd of dat niemand op mij wacht, ,,,,,,alhoewel maar goed het is het enige moment op de dag dat ik het mentaal zonder toekomst…

De twinkeling in jouw ogen is als vuurvliegjes in een droom. Ongenaakbaar door jouw schoonheid, en zachtbewogen zonder schroom. Een ongebreideld verlangen maakt zich meester van mijn hart. Jouw essentie doet mij smachten naar een leven zonder smart. De echo’s van een ver verleden ontrafelen als draden van een web. Een eruptie van verloren…

de wolf weet dat het dader wordt als de redeloze prooi vecht, vlucht, bevriest zolang dat het lot van het slachtofferschap niet kwalitatief als waar aanvaard heeft het subject kan zich verstoppen achter de techniek van leven en dood van het zijn of het niet-zijn van dialectiek tot retoriek een object zal nooit weten wat de nasmaak van…

de maan licht koel is in zijn lichte veld begrijpbaar maar als je iets wilt vragen zegt hij laat maar de maan drijft een zwaan hoogmoedig onaangedaan in het meer waar bleke vrouwen met monomane zang zich wassen de maan haalt de wolken uit een mistig verwarde hoop over de grote zee geeft hij de loop van een koers zoals begroot de maan…

voorheen wemelde het buiten van anderen naar binnen in mij waar alles en iedereen zich vrij nestelde op vertakkingen van míjn corpus callosum intussen dus hang ik hier afgedankt zonder lumpsumvergoeding voor iets noch iemand aan de rand van het ravijn een diepere bedoeling zoekend voor dit zijn de doorwoekerende tijd in onbepaaldheid…

Twijfel maakt zich meester van de mens Toen hij Medea schreef als een der grootste Tragedieschrijvers, naast Aeschylos en Toneelscribenten als Aristophanes Tot slot, niet te vergeten, Sophokles Trojaanse vrouwen werden zo beroemd Toch duurde het nog lange donkere eeuwen Tot zij, nog voor de boekdrukkunst, verschenen Terdege nauwgezet gekopieerd…

Heel soms zijn woorden die je leest buitenissig onverklaarbaar al dan niet bestaand je neemt een ouwe krant van internet op de koop toe je leest in Delpher halfverdwenen bijvoorbeeld zwijgrel grijpstuiver of habbekrats voor bijna niks Vooral die deels latijnse composieten of relikwieën uit de franse tijd napoleon, dat was een boon aparte…

Ik denk na wat ik zeggen wil Meer nog, wat wil ik doen Opstaan, mijn routine Droomde dat ik in het buitenland Mijn jas in een grote winkel vrijwillig afgaf Nu zonder geld, identiteit Hoe verder nu, denk ik nu Een dag is het voor de uitvaart Ik denk aan foto bij de vuurtoren in Urk Wij met ons vriendinnen clubje stonden we daar De…

vandaag was de dag ik zou me enkel en alleen in pure poëzie verdiepen ongekende zin in toen belde je me out of the blue een slagaderlijke bloeding onthutsend gutsend bloed handdoek op handdoek jouw verbaasde mompelen 112 ambulance niet jouw dag vandaag wel onze dag om elkaar onbeholpen te helpen een witte frèle vogel beduusd verdwaald…

Haar stem kroop verlegen in mijn linkeroor "mijn lijf," zei ze angstig schroomvallig tot mij "heeft een hele merkwaardige metamorfose transitie aan mijn aangezicht ondergaan lokaal tot medische raadsels geleid onbewoonbaar verklaarde bouwvalligheid - van de oorzaak ontbreekt echter nog ieder spoor Wat je ziet zijn restanten, mutaties…

Als zand verstrooid door vele levens Heeft U mij vanuit stof laten wederkeren Ik ben door Uw vingers geglipt om het licht vanuit Uw duizenden lichtbronnen te weerkaatsen terug naar Uw alziende ogen Laat mijn ego leeg worden als een woestijn Verken de dorre plaats Bewoon het en laat de zandduinen zingen Maar laat Uw voetdrukken daar nooit…

Ik zing dit lied, ik zing het uit ik trommel, spring en dans, ik fluit hé, wie van jullie wil en doet er mee? Kom, kook en eet, bespreek de dag doorbreek de stiltes met een lach dan hebben wij plezier voor twee Leef het leven, Leef het leven Leef het leven, Leef het leven .....Je wilt van alles, dit en dat .....bewandelt links en rechts…

De winter is karaktervol. We eren onze wintervorst, met mutsen over onze oren door ijzig koude wind geraakt. Gezelligheid: een protocol met winterbier en warme worst, en snorrende radiatoren. De vrieskou heeft ons buitgemaakt.…

Ik voel de zachte streling van strengen zilveren maanlicht op mijn naakte huid. Wanneer de nacht mij tot zich roept, in woordloos, verlangend geluid. Voel het kloppen van mijn hart in de diepste krochten, ontdaan van vrees en weerstand. Zie hoe de hemel zich ontvouwt, intens en vol hoop, waartegen niets is dat bestand. Flarden mist die…