De dromerige diepte van oude verhalen in bonzende trommels en de weemoedige luit in verborgen straatjes In deze nacht droomt Asmae over de glanzende feestjurk van haar grote zus en smeert Samara haar kinderlippen rood In een andere droom in dezelfde nacht stampen laarzen op vermorzelde dromen in de aardedonkere nacht Nachten…

ondanks al ‘t goddelijks wat hij was geweest wat hij had gedaan in de beeldspraak door de ogen van de vrouwen bleef hij verweesd doorleefd zwalken door bos en beekdal in de vertrouwde maanlichtsonateval of ‘n drinkgedicht dus niet geschikt of gezwicht voor de droomwouden waar zij wilden zweven in levende lijven zouden blijven…

Als kind wil ik spelend door uw landschappen trekken, als minnaar in elke streek uw schoonheid herontdekken; Ik wil uw bergen trotseren, uw diepste grotten betreden, poedelnaakt zwemmen in uw zee en dobberen op uw meren, wandelend over uw wegen wil ik u mijn liefde geven en op de beat van uw hartslag van dag tot dag mijn leven leven;…

Against all odds Plooit de tijd weer naar voorjaar Is het park een canvas Van groen en geel en roze Vindt de wind weer het zuiden Heb ik Me losgewrikt Uit de wurggreep van donkere dagen Ga onder In het vroege licht Me vastklampend Aan het drijfhout van herinneringen Hoe wij ooit Op jonge benen Door vele zomers gingen…

Zeker, natuur oogt overrompelend. Hoe klimop met dikke spieren door een barrière wurmt... Ongelofelijke driftgroei maakt zich gulzig meester van knoppen, stelen, strengen, verse takken tot bladeren zich ontplooien naar het licht... 't Zit in ons allen. Maar zijn we er meester van? Komen onze krachten op tijd op hun plek? We zijn beïnvloedbare…

De nacht is bij een dronken dichter eenzaam in het intieme alleen zijn van het donker en het duister in de tuin der zoete dromen een slok te veel, een lege fles tussen weelde van intense liefde onder het maanlicht op een steen dronken zodra woorden verdwijnen in het element van de wilde natuur lonkt de duisternacht met blauwe bloemen voor…

Ribbenkamer van mijn ziel, kathedralen van verlangen, lichtstorm door schaduw, glas-in-lood, zee der vergetelheid, die buigt, die breekt, die heelt. Zielsrebel, geen eind, maar zaad in 't aard, groeiend, groeiend als een woud in droom.…

de powertower die een halve mijl door 't zwarte goud het luchtruim heeft gekozen staat ongenaakbaar als achilles' pijl al zinderend te trillen in de vlakte van het onneembaar muuromzoomde troje een mini-universum op het zand reflectie van het oude babylon na drieëndertig eeuwen weer herrezen millennial van puur titanium het middenoosten…

even iets meer wind en het sneeuwt bloemblaadjes van de Japanse kers…

in ’t open veld was geen schaduw van laurier of struik te bekennen behalve van ’n eenzaam wolkje dat zo weer voorbij waaien zou en toch toen hij ging liggen kwamen de schapen grazen en stampen en sneden met hun silhouetten als tanden ’t fris aangegroeide goede gemoed weg dat blakend in de zon eindelijk begonnen was op te bloeien…

Als de ochtend niet meer aarzelt en het licht niet meer twijfelt zal ik opstaan, zal ik eindelijk spreken zoals ik dat al dagen beloof. Als mijn voeten niet meer slapen En hun sluimer mij verlaten, dan trek ik mijn schoenen aan. dan volg ik het pad van mijn verlangen echt, ik zal het doen. Als de lucht niet meer drukt en het gras niet…

De Walstraat waar magnolia’s groeien betoverd, getooid met een lentekrans weerspiegelt de singel hun eerste dans een wals waar wit en roze ineenvloeien Het grote voorjaarsbal is begonnen! de deelnemers zetten hoopvol de toon toegewijd hebben ze bloesemend schoon uit blaadjes tot zijden jurk gesponnen Al snel volgt de buiging, de laatste…

wat te bespreken viel en verder ter tafel kwam een kopje, een kaart met gelukkig nieuwjaar een droevig kijkend beeldje kruimels en kringen de gedachte aan iets ondenkbaar, iets wat niet mag een brood dat werd bezorgd en nu alleen maar duurder is niet te vergeten al wat is kwijtgeraakt maar niet onaangeroerd bleef…

Tussen bloed en klik, ik, een schaduw in cache, een foutmelding, gevangen tussen server en sterren. Een lichtvlek — dat was ik. Woorden, verstomd, verbleven in bijlagen, tussen inbox en instinct. Echo’s keerden terug, ijsglas brak in stilte. Bevroren adem, vensters gesloten, uit het zwarte ooit. Nog een klik — en ik stond daar…

Urbi et Orbi 't klinkt als latijn vandaag onbegrepen de secularisatie heeft 't vergeten Paas bloemen lelies geel zonnig verwoorden klokkenspel meiklokjes vol tooien Goede vrijdag 't Paaslam reeds lang geslacht vrijzinnige klanken muziek verzacht Stille graven op Paaszaterdag Gemeenschappen die treuren 't verdriet verplensde…

Rups verpopt, vlindert Licht als omgevingswarmte Haar doet fladderen…

Het ochtendkoor zingt weeft door het zachte zonlicht harmonie ontwaakt Van ochtendgloren tot het zachte vallen van de nacht zingen vogels hun verhalen in flarden van licht. Aubades drijven als dauw door het ontwakende landschap, terwijl serenades sterven in een schaduw van vergezicht. De fluiter spreidt zijn zanglijn als een sluier van…

samen zien wij de toekomst terwijl bloed met tranen langs je gezicht loopt en ik jou in mijn armen houd vlak na de crash je rilde keek me aan had het koud in de nashock en ik praatte zacht om jou bij de les te houden in geruststellen jou niet te laten wegzakken dat zou nog meer problemen geven ondertussen werd het remspoor van…

Ze dacht kom op de lente is begonnen Laat ik ook maar als ware ik een bloem Mij openvouwen, me daarmee gewonnen Gaan geven aan wat ik De Hemel noem Ze sluimerde, haar wereld werd verdonkerd Ze worstelde zich langzaam naar het licht Werd aangevuurd, er werd voor haar geflonkerd Nog even en het einde was in zicht De Ogen van De Tuinman gingen…

Gedenk te sterven, nee niet gij, dagenplukkers van ontluikende geluiden der nieuwe tijd vaag weg uw herinneringen in de schaduw van posttraumatisch wegterend hellevegenvuur doch aan u, dovemansoren der rechtvaardigen kruisvaarders schuttersputgravers dodenmarslopers aan de keerzijde van het ondermaanse alwaar zarathustra het…