Waar zijn ogen hem zien daar zijn benen hem brengen. Het Paard galopperend in de open ruimte. Als kudde onverdeelbaar bij elkaar. Geheim genootschap op de wijde velden. Til me op en neem me mee over de knellende grens van het bestaan. De glanzende dampende paardenlijven. De warme lichamen waarin de dieren paard zijn.…

Ik schrijf om te zijn niet om begrepen te zijn stilte in zinnen Poëzie begint niet bij woorden, maar bij dat vage moment waar iets in mij beweegt zonder dat ik het nog begrijp. Een gevoel dat zijn stem nog zoekt in een vorm en wacht tot ik stil genoeg ben om het te horen. Ik schrijf niet om uit te leggen wat ik bedoel, maar om te bewaren…

"Al die willen ter kaperen varen moeten mannen met baarden zijn..." ...en dan volgt er  een hele rits namen van stoere jongens  en ferme knapen onwetend van kielhalen bakzeil en buit van bittere smaak scheurbuik zeebeschuit en paradijzen van terra incognita eilanden kusten immense rivieren als leguanen monsters vulkanen en regenwoudslangen…

De groene bladeren van het olijfboompje op mijn balkon zijn door de mieren met honing zwart gemaakt het was geen gezicht maar de wespen ik geef ze een zoen kwamen de honing eraf halen en nu zijn alle olijfboomblaadjes weer groen.…

Zwijgend denkt hij aan verre horizonten, De stilte door niets verstoord, Door hem wordt niets gehoord, Aandacht voor ’t nu uit hem verzwonden. ‘n Nachtegaal breekt de stilte van de nacht Met hoge tonen van z’n ijl gezang, Voor ’t gezang heeft hij geen aandacht, Een traan biggelt langs zijn wang. Zijn hart huilt stille in het bos, Wijl…

Eind der wereld is mij niet te ver zolang U het einddoel bent dan trek ik geleid door de ster naar oorden die niemand kent. Waar ik verdwaal door duisternis gaat U mij voor in zuil van licht zelfs door de dichtste wildernis houd ik mijn oog op U gericht. Als wateren mijn weg versperren baant Uzelf voor mij een pad door de nacht bij licht…

De heldere rode zon gaat onder in de nevel van de late zomeravond een vriend schrijft een haiku over liefde en verval vriendschap en vrede oneindig lief onder het maanlicht een minnaar schrijft een gedicht over liefde op onleesbare bladzijden nu het leven begint met aanvaarden dat de stilte vreemde vragen kent brengt hij het dieptepunt…

Bochten tussen bemoste keien Slechte ontvangst in de wolken op de bergen, ze wijken en sluiten zich achter mij, mijn gedachten houden ze gevangen op de weg Geen vergezichten, niet stoppen om te plassen, rustig doorrijden Stilstaan is gevaarlijk, misschien ga ik een pas over naar de zon Toch nog een gedachte uit de mist van mijn gevoelens…

Wind tussen leegte een paardenbloem zaait de dag stilte draagt hoop mee Wind beweegt door lege straten als een herinnering aan wat we verloren waanden, maar nooit echt kwijtraakten. Tussen het kraken van takken en het schuren van lucht klinkt iets broos dat zich nog niet laat vangen in taal. Vogel stijgt op, terwijl de ochtend nog nauwelijks…

Indy, jij was een chihuahua pur sang Mexico, sombrero, een breedgerande Hoed Alles dat jij droeg Stond jou Mexicaans Goed Dat vond ook Daisy, jouw grote chihuahua- Lief Niets meer noch iets minder dan jouw grote harten- Dief Haar het hof makend Stroomde sneller jouw Bloed Helaas is aan jouw leven een einde Gekomen Bedankt voor de…

We zoeken vaak naar een afronding, iets om het mooier te maken. De aanblik van een open wond kunnen we niet verdragen. Maar het is geen klap, gevolgd door een trauma. Eerder een lange lijn van ongemak geweven door de dagen. Het is een ketting die niet breekt bij één zonnestraal. Zo diep ingesleten dat het afdoen een lege afdruk achterlaat…

Er ligt een koffer onder de grijze stoel, met een herinnering en wat adressen. Er zit ook een kaartje bij van Renesse; van één ervan vertroebelt mijn gevoel. De rit naar de bestemming verloopt goed, soms is er een kuil of een doodsgezicht, een versperring met onheilspellend bericht; tot nu toe vreet er niets aan mijn gemoed. Een borstel…

Je leeft er in of ’t niets is: in de lucht En bent er zó licht aan gewend Dat je hem nauwelijks nog herkent: Al slaak je ook een diepe zucht Maar als depressies in ons bolsegment Zich zamelen tot een storm geducht Dan drukt zich zelfs de arendsvlucht En zweeft omhoog de circustent Natuur kan zich in lucht wel staande houden Natuur is aan…

Staat je flatscreen weer te glunderen? Dat wordt een gezellig avondje zappen! Let wel: zonder reclame-remmer zit je stoned naar koopjes te staren... Vanmiddag door de Schermer gefietst. Daar komt je fantasie te voorschijn! Sappige weilanden adverteren met zeer nuchter-geurende grassen. Thuis klik je gedegen programma's aan - moeten mensen…

in het laagland terwijl de zon twijfelend het hooglied van de zomer voor ons zingt - wij spelen en dansen als een kind - beloert ons liefdevol de donkere vogel van het verdriet zijn klauwen ingetrokken nog zijn vleugels nog niet uitgespreid de kraaien blijven krassen maar vallen hier en daar al uit de lucht en de nachtegalen…

We dansten vrede onder de wilg In de pauze zaten we en praatten we keken naar die boom twee jaar geleden geknot totaal nog omdat takken op ‘t gras belandden en voor omwaaien bevreesd Er waren stemmen geweest hem te kappen toch alleen geknot wij dachten, haalt hij het weer? Nu bung’len zijn takken weer op de grond, geven schaduw…

Het leven is goed in Brussel en Amsterdam Mensen doen hun werk zonder kopregels en voetnoten zonder gemakzucht en verontschuldigingen vooraf Werk en regels veranderen maar ieder voor zich weet wel wat er nodig is, dienstbaar en met voldoening, elke keer zijn de klanten even koning zijn beiden mens met elkaar…

Er is geen groter ergernis dan het gevoel van het gemis soms weet je niet wat erger is aquarium zonder een vis een poel zonder een dodde lis alleen de kus van een narcis laat voelen wat er erger is…

De zon, fel geel in hel blauw, Schijnt op ’t wuivend koren geel, ’n Molen maalt graan in meel, In ’t koele gras hipt ’n kauw, Temidden van zwarte schapen, Die grazen en af en toe blaten, Als vliegen, horzels hen plagen, Wat hen evenwel niet zal baten. Langs sloten gele dotters en lissen, Van de laatste ook enk’le blauwe, Enkele bruingekleurde…

Zomerse woorden Misschien moeten ze zachter ruisen dan mijn gedachten Gewoon eens strijken als de vingertoppen over de toetsen van mijn buitenste binnen- kerende gedachten, zoals het kussen op mijn wangen rietkraagdelijk verwast en gedachten vermaalt tot het Niets. Enkel Zomerse woorden…