Elke individuele, dus niet te verdelen, ondeelbare loot aan de stam van ieder al dan niet fictief of uitverkoren volk bestaand, niet meer bestaand prehistorisch, in vergetelheid geraakt of allebei, buitenissig, buitenaards weer vertrokken en verdwenen met het noorder sterrenlicht - dat van een ongeïdentificeerd flying object…

Er kronkelt een romance door de woestijnen, een hart dat weer met haar en mij mee vloog. De lucht spiegelt, houdt weer haar betoog — in ’t slapend land zoekt zij de lijnen. Een sonate houdt wacht, stemt tot denken, speelt met de vlakte en de sombere lucht, ze ergert zich aan zijn zwakke gezucht en de niet bij passende geschenken. Soms…

Op tere vleugels draagt hij het glanslicht van dag een adem van rust In vezels van dagen glinsteren momenten die zich niet laten grijpen, maar toch, als vonken van een stille gloed, hun zachte sporen trekken door mijn huid. Ze breken niet kapot, maar breken open, in fragmenten van kleur, warmte en onverwachte aanrakingen, waarin vreugde…

Verdord herfstblad rust nog even aan de tak vast voor het loslaten Ochtend strekt zich uit over de velden, mist wiegt de bomen zachtjes heen en weer, en elk vallend blad fluistert over het loslaten dat de weemoedige herfst onvermijdelijk brengt. Dauwdruppels glinsteren op een spinnenweb, teer en kortstondig, en ik blijf staan, luister…

Lectori Salutem! den lezer heil! las ik als leerling der spes patriae nederlands hoop in bange dagen als jonge kwekers van miljarden cellen van breinen fuserend in twee hemisferen neuronensynapsen - duizelingwekkend! - om taal op te bouwen spelling, ontleden en leren onthouwen het bloed stroomt ook daar waar het niet kon…

Ik ben niet verslaafd, maar ik kan niet zonder de cocktails van medicijnen, uitgedokterd om te beteugelen zonder me omver te trekken Dit is wie ik ben, ik ben wat ik eet en wat ik slik bijwerkingen inbegrepen lichaam en geest beide onder druk, dagelijks moet ik oefenen de spieren, de gewrichten en mijn gedachten soepel maken voor…

Waaibomenbos Luchtbellenbeek deze twee namen schuilen ergens in het boek Knikkertje Lik van schrijver Daan Zonderland hier worden zeven wijzen in apen veranderd door de wraakzuchtige tovenaar van Antrim een verdrietig lot voor die eenvoudige toch eerbiedwaardige mannen maar een woud vol zwaaiende eiken en dennen aan een bosstroompje…

In duizend-en-een variaties op hetzelfde thema semper eadem verwondert zich dag en nacht Alice in Wonderland als ware zij Sheherezade doch durft nooit te kijken through her Looking Glass dus wie of ze eigenlijk zelf is en was zal hopelijk ooit nog eens blijken…

Alles noteren en dan een dictee Amper ambitie in 't amfitheater? Acrobatisch acteur als activiteit of Bibliothecaris als Dispensatie Amanuensis als Alternatief voor Alpinist - vroeger of later? Klinkt dit Demagogisch, als een querulant? Ik zweer het, het staat er, wij moesten dit leren als foet en als baby op het gym in klas 1…

Wij ontwaken in de avond, floepen aan op stil bevel. Ja, wij houden in de gaten of u in onze mooie straten meer dan voldoende burger bent. Meer dan toevallig lopen hier zeer duistere individuen hondsbrutaal te speuren naar de mazen in ons establishment... 'Hé, jij daar, waarom plaats je een bom? Om je woede te ventileren?' 'En jij…

lees jij ook de vliegers en de strepen, de gebreken van flats en oude huizen, of kronkel jij door as langs de buizen, wat ik vroeg heb, heb je vast begrepen. ze ademt amper de lievelingsstek waar het draad zich wikkelt rondom een schaar, de grond zich voedt met sporen, versleten waar, en ochtendlicht weer dwaalt naar onze plek. zij is een…

Des nachts rust onvolmaaktheid in de dingen silhouetten, schaduwen en schimmen contouren vaag herkenbaar aan de kern die neigen naar een einder, ongericht voorbij aan horizon en helder licht Maar overdag, in een kairosmoment blindelings langs holle oude bomen speurend in het nu van niets naar iets scheert inzicht rakelings voor 't geestesoog…

Ze dromen over geneugten die ze nooit zullen beleven ze dragen het klimaat warme gezondheid toe in toegankelijk nachtjargon de jaloerse minnaars die een eenzaam hart naar de oceaan brengen ze glijden af naar een verleden waar hun droomvlucht voorbijgaat aan liegende minnaressen daar schrijven ze brieven over falende ambtenarij…

Iedere ochtend als de horizon weer licht en de wereld zich baadt in het zonnegloren verheug ik mij weer bij het zien van jouw gezicht en verlang ik weer jouw stem vol zang te horen. Een dag zonder jou is een dag zonder zon een kleurloze hemel met wolken bedekt geen groen veld geen blauw bos tot de horizon geen vrolijke kleuren zover ons zicht…

Mevrouw, mag ik u iets persoonlijks vragen? o nee, ik zie het al...en u, meneer? u rijdt een dure exclusieve wagen bent ú de baas thuis of trekt zíj van leer kan zij de zak wel naar de kliko dragen of u, bent u de pisang, elke keer? ik zal er niet te lang op door gaan zagen heeft zij de broek aan thuis of u, meneer? Wellicht een iets te…

Vanuit eethuizen kringelt keukendamp, bereikt wijde boomkruinen. Dan verdwijnt zijn lucht langzaamaan in dicht, kleurig beregend herfstloof. Oven, najaarsvocht geven samen late smaak aan het Sprookjesrijk.…

donker blauwt het blauw vibrerend diep aan d' hoge einders dezer blauwte blauw een leeuwerik tierelierend hoger almaar hoger aan de dood voorbij…

Dit zwaartepunt van het denken waar woorden geboren worden, als klanken strotten verlaten, zin en betekenis vormen, samen stromen gaan, uitmonden in gedeelde beelden, overeenkomen, uitdrukken, willen. De tijd als duur houdt meer dan eens stil op het Kairosmoment dat je pas later, of op z'n best het navolgend op magische wijze…

voel jij nog grond vroeg hij in de Noordzee op die gure decemberdag het oorverdovende geraas van de golven overstemde het nee van de jongen de sterke onderstroom had hen verrast een mens leeft niet lang in ijskoud water de ruwe zee geeft zij neemt uit hoeveel happen bestaat de mens zij zwijgen de man en de jongen tot…

zelden weet iemand hoe mooi het grazen van de schapen klinkt wie zag de rijzende zon boven een nevelige heide waar witte stipjes vreedzaam scharrelen in pril ochtendlicht zij weet hoe hecht een mens kan zijn met 250 schapen op een heideveld zij weet dat slechte dagen nodig zijn om van de mooie te kunnen genieten…