als zand dat door vingers glijdt een schaduw in de ochtendtijd zo is de jacht naar groots en meer een echo in een lege sfeer we bouwen torens hoog en breed vergeten wat er echt toe deed vergaren goud, vergaren macht maar zien niet wie op ons wacht de spiegel fluistert leugenzoet kent niet wat de ziel ontmoet wat blinkt, vergaat, wat schittert…

Er is niets te eten in de keuken van Karel Frank Wachter geboren hier in de stad en vorige winter overleden We boenen het aanrecht gemaakt van zijn grafplaat Er zit nog geen krasje op De kist waarin hij lag hebben we geruild voor spek en bonen De tijden veranderen maar ongelijkheid niet hoeveel marsen we ook lopen naar het Grote…

je ging met de zon en een stralend gezicht - je kwam nooit meer weerom ik nip aan jouw kom nu en ik schrijf met je pen nu ik je fluister ik … niet slapen ik … niet eten en al- le licht is duister het park wacht op het ochtendlicht en jou…

Verstikkende walm van kleurrijke voetzoekers beneemt mij de adem en slaat op de keel onttrekt het esthetisch gevoel aan mijn brein van harmonietinten in diversiteit Het maakt mij dood- en doodziek. Allicht! het belemmert het zicht van mijn ogen Hoe zonderling toch dat een spierwit konijn het scheppingsverhaal opgetogen van zijn zwarte…

Bezielde hersenen nemen de hand van de kunstenaar in zijn eenzame universum en tekenen een eenvoudig huis je bent in een andere wereld woeste rivieren kronkelen rond jouw verstilde adem dood onder de gestorvenen ligt het vlees van jouw leven te rotten in het kille graf De kunstenaar is in dit geval een man kaal zoals de kale boom…

niet in de kleur van iemands huid niet in een naam die anders luidt niet in de taal die iemand spreekt niet hoe een stem door stilte breekt diversiteit zit in de geest en ziel in hoe je voelt, hoe jij beweegt in dromen die je laten vliegen in wat je liefhebt, wat je ziet inclusie is de hand die reikt die ieder welkom heet en wijkt voor…

Ga niet staan turen naar de horizon, maar kijk -- waar je staat en loopt.…

Aan boord van Fragile op weg naar haar tweelingzus gaia, het moederschip der blauwe planeet ontwaart het eye in the sky een wit konijn, moederziel alleen en van zijn god verlaten die de hele bliksemse heksenketel met een welgemikte worp smeet in het zwarte gat in de rok van het almaar slinkende terugplooiende heelal het multicolor…

Licht, lichtheid noch ledigheid, geen geluid. Niets...niets dan volkomen ledige, volledige, alles absorberende alles doordringende penetrante impermeabele nonkleurige betekenisloze in zichzelf besloten coherente uv-loze nietsheid: leegte. Bewegingloze uitgebreidheid.. Geen licht of andersoortige uv-stralen in de stratosfeer,…

iemand kan mezelf uittekenen in almaar zeldzamer licht dit aan de hand van de stem waarvoor ik ben gezwicht door voelbaar te fluisteren dat gedempt ademen betekent in de val van de avond is alles vertrouwd, niets vanzelfsprekend…

vandaag draag ik twee sokken, niet als paar maar als teken dat jij er mag zijn, precies zoals je bent een stip, een streep, een kleur zo fel speciaal samen vormen zij jouw unieke verhaal jouw lach, jouw kracht, zo puur, zo klein maakt de wereld zachter, mooier, fijn jij ziet wat wij vaak niet meer zien geeft liefde en onvoorwaardelijke…

Wereldpoëziedag 2025 vanochtend wilde ik hierover schrijven misschien als je poëzie strooit in de wereld minder haat is minder oorlogen minder mensen strijden ik heb mijn pen weer neergelegd inspiratie gezocht vandaag maar niet teveel bloed teveel tevergeefs gezegd misschien volgend jaar…

Een bebaarde blijdorpbaviaan in vol ornaat, gelijk homo erectus zijn volle glorie niet geheel bedekt dus moest van de fotograaf rechtop gaan staan Die ging met eigen trompe l'oeil aan de haal En zet zich met z'n zotheid zelf voor paal!…

De maan trekt een boog door het eenzame duister -- van mijn lege hoofd.…

De eerste man die leerde me iets over jaloezie Een ander, de rest kokend water uit de ketel te gebruiken voor de afvoer Een derde schreef met mij verhaaltjes, waarin we nu nog weleens verdwalen Dan iemand die me ‘t wandelen leerde met de wandelsite Toen moest ikzelf een lieve man iets leren over jaloezie en hij mij…

O diepe innerlijke worsteling van armoedige eenzaamheid het gebeurt nu slechts in de mysterieuze sfeer van in stilte geschreven brieven dat heuvels beklimmen en aan lianen hangen dat woeste drinken uit de oneindige woordenrivier: In deze geschreven liefdesaffaire ben jij de onovertroffen held de bevrijdende Tarzan uit de jungle…

Hij leed het lijden dat ik had moeten lijden. Hij droeg het kruis dat ik had moeten dragen. Hij droeg de spot die voor mij was bestemd. Hij werd vernederd in mijn plaats. Hij overwon de strijd die ik niet kon strijden. Hij schonk gena aan hen die Hem verraden. Zelfs vergaf Hij hen die Hem sloegen aan het kruis. Nu hoef ik die strijd…

Liefde uit leegte ik zocht geen vuur, geen stormwind alleen jouw echo Ik ben verliefd geworden op jou, niet omdat ik liefde zocht, maar omdat de dagen kleurloos voorbijgingen, de nachten te stil waren. Ik wilde een stem die bleef, iets dat de tijd brak, hoe vluchtig het ook was. Ik keek naar jou zoals men kijkt naar regen op een eenzame…

Hey surfer op het wereldwijde web je trot de globe rond van land tot land en ziet van de planeet de buitenkant jij hebt je wereldwijsheid bij de hand als backpacker een living google map Met boven continenten satellieten en onderaards in grotten stalagmieten met bodemwaarts gerichte stalactieten en overal big macs met franse frieten…

Liggend in je armen in een wereld waar wij koningen zijn. Lik ik de Portugese zee van je olijfbruine huid. Val ik In een oase zonde einde. Waar tijd geen grenzen kent. Verdrinkend in jouw ogen plant je de zaden en oogsten wij later onze eeuwige liefde.…