elf februari de toverhazelaar toont het prille begin van helgele bloemetjes de lente aarzelt…

'Dicht niet zo dichtbij me', sprak de schrijver. 'Hou het algemeen. Wat IK ervan vind, wordt meestal ijdel.' Zo dacht hij bij zichzelve, emoties strelend, wegend voor het decorum van zijn ziel. (Zo'n trigger moet toch zeker zijn inzet vijzelen. Of wijzigen...) Hij wist het niet. Zag slechts fanatieke rijmelaars, vertederd door het Grote-mensen-gevoel…

. Ik erken het nut van de winter Tijd voor kou, slipgevaar en inkeer Alhoewel het sombere weer de stemming dempt Haast eindeloos leefden we in een donkere atmosfeer . U snap het al. Deze man is op zoek naar het licht Liefst door de zon aangestuurd En hopende op kleur in de natuur Of al was het maar dat nieuw opkomend gras geurt . Ik was…

De wind ruist eeuwig in zuid-Kyrgyzstan Jalal Abad is niets dan berg en woud Het is er 's zomers warm en 's winters koud Een deerne trekt de stoute schoenen an Bij lentetooi in hellingrijke heuvels Ontwaakt er iets van zedenlichte dooi Zij gloeit en voelt zich ook van binnen mooi En zoekt gezelschap bij een zoon van Streuvels Ze kent…

Ik kan wel zien dat je van hem houdt Hopelijk komt het allemaal goed Met ons moet je geen rekening houden Wij willen alleen dat je gelukkig bent dat hij je geen verdriet zal doen Je hoeft je niet te haasten Je bent jong, neem de tijd om hem beter te leren kennen De verplichtingen komen later wel We zijn bezorgd, maar we doen ons best…

De wilde maar zeer doordachte avonturen van stripheld Kuifje doen zijn lezers versteld staan tarten hun verbeelding rijen tekeningen vullen meer dan twintig boeken geven de vertelkunst onnoemelijke kracht toch kunnen drie verspreide plaatjes zonder aanpak en gebeuren naar ieders willekeur tot in ´t oneindige vragen scheppen de wereldvorser…

hoofd op wit kussen lichaam onder eendendons zwarte gedachten in het weerloze de geruisloze landing van duizend dingen hoofd tolt draait wendt af van deze belegering zonder een gezicht slaap: een januskop lichaam onder eendendons houdt zich afzijdig doet alsof het rust hoofdelijke invasie van duizend en meer slaaphoofd op…

Eerste roep klinkt zacht door koude takken zingt iets de dag opent zich Lucht is nog dof van de nacht, een vage blauwgrijze belofte, maar ergens tussen de takken breekt een stem uit de stilte. Hoog en aarzelend eerst, dan voller, als een hand die tastend winterse kou opent en langzaam iets nieuws aanraakt. Tussen daken en schoorstenen zweven…

Twee wezens, uitgeteerde lijven Waarmee ze elkaar warmte boden Twee menselijke bijna-doden Van vrees zien zij elkaar verstijven Volwassenen, vel over been Een laatste kus, meerstemmig huilen Niet langer samen kunnen schuilen Door wat voor kort onwerkelijk scheen Niet meer lichamelijk aanwezig Bruut weggevaagd, intens gehaat Zijn ook…

Lege pannen Hongerige gezichten Tranen die vragen om voedsel Uithongering Gecreëerde trek in iets De Palestijnse Kinderen Die smeken om Wat echt ook maar voor- handen is W.O. III wordt In het geloof voorbereid Strijders voor Óf Allah óf God En hoewel Beide schimmig tart Israël zowel de Palestij- nen als de wereld Kinderen…

( vrij naar K.Schippers ) met K.Schippers als gids door hoog en laag letterland kwam ik op de mooiste plekjes waar hij mij leerde kijken naar het expirimentele dat bij hem zo goed uit de verf kwam over zijn vliegreis naar Dublin bijvoorbeeld waar hij in zee de letters NOORDZEE zag liggen zoals destijds in de grote bosatlas of neem…

Roos Abelman vraagt mij vandaag per mail Hoe kijk jij tegen ouder worden aan? Ik zei, wie, ik? Kijk mij nou toch eens aan Ik geef wel antwoord maar zeg niet te veel U hebt mij in mijn waardigheid beledigd Ik wens met ú te worden aangesproken Respect Roos, dat heeft menigmaal ontbroken Weet dat mijn advocaat mij steeds verdedigt Hebt u mijn…

plompverloren golfde ze voorbij in het koude water van de zee haar gebronsde huid glom als een veel te kort moment, een flits van onverklaarbare schoonheid het water week voor haar, verdween alsof een Mozes met zijn staf kon toveren, alsof een poel van verderf opeens een scheiding werd van goed en kwaad, een horizon van licht dook recht…

. schoorvoetend verschuift mijn overzicht naar de horizon om te zien of daarachter nieuw leven is te ontdekken natuurlijk blijft het verleden met liefde aan mij trekken of opwekken om goud te bewaren, niet af te stoten . doch de dag van morgen dringt aan om de lijn naar overmorgen op te rekken het is niet zo dat het plots naar binnenkomt de…

Over ons, homo sapiens, eros erend in al zijn gedaanten te allen tijde en overal behalve in de bergdwergstaat tussen de kammen van Alma Ata en de top der Himalaya... overal te allen tijde in al zijn deemoed biddende god allah boeddha vrezende in 's mensen goedheid en toekomst gelovende, miserabele humanoïde nazaten der…

Echo's van golfjes en plonsjes zingen de grot -- rond: salamanders.…

Klein in de tuin, fris vliegt snel tussen takken door zingt zijn lied voor jou Tussen dakranden en scheefgezakte schuttingen vliegt hij, een stipje bruin in het alledaagse grijs dat niemand mist. Zijn vleugels slaan verhalen op van kruimels en kieren, van ochtendlicht dat breekt op roestige goten en verweerde baksteen. Hij zingt niet om…

vervolgens vouw ik vlijtig duizend geduldige kraanvogels groet de groene ende rode beuk en de boerenlandvogels zoek ik zwartje de poes die zo graag zingt op haar tokkel blaas een zachte houten bastoon in de sluierwolken rondom de afgelegen kleine koperen sokkel leg ik waterlelies in de wielen en de kolken maak een lange avond-…

uitgestippeld met tijdelijk geluid loopt iemand langs zijn evenbeeld door voorlopige straten beschreven van plaatselijke aard het regent lengte en breedte zonder de blik omhoog te werpen beweging ligt niet vast zelfs de verte is onaanvaardbaar althans, als absoluut begrip -deze toestand is overkomelijk mits er ruimte is tussen…

Verwaaide namen de wind draagt hun stemmen mee stilte luistert toe Tussen de grafstenen ligt de tijd, verweven met de grond, waar namen langzaam vervagen onder de schaduw van het gras. De geschiedenis huivert in de winden die door de bomen trekken, terwijl de aarde de verhalen van hen die gingen, zachtjes bewaart. De wind fluistert over…