Uit het stille tij een blauwe flits vliegt omhoog oog in oog met licht Langs de oever tuurt hij stil, zijn vurige borst vangt het zonlicht dat glinstert in het water. Een scherpe roep snijdt door de ochtendstilte, een teken van leven in het waterrijke natuurgebied. Zijn korte, krachtige vleugels snijden door de frisse lucht, laag over…

Een konijnenvriend hoeft niet per se, doch wel een dierenliefhebbervriendin, maar om die omweg nu dan te vermijden hoewel ik - over liefhebsters van pets en mannelijke mensensoort gesproken eerst in mijn dagboeken moet zijn gedoken - dit onderwerp het liefst nu laat terzijde Ik vraag mij echter in gemoede af hoe groot is in de stad…

Omdat poes alleen maar poes kan wezen Geeft hij kopjes zacht aan mijn been Tevreden mauwt hij voor zich heen Omdat poes alleen maar poes kan wezen Staat zijn staart omhoog en nooit uiteen Ik voel zijn pootje licht op mijn teen Omdat poes alleen maar poes kan wezen Geeft hij kopjes zacht aan mijn been. Monique Bense…

wie schrijft die blijft is de hoop van waaruit men als dichter ademt rust roest is een andere stroop; niets doen is voor de ziel beschamend deze woorden zijn aan een ieder en mezelf gericht immers hoe word ik later herinnerd, uit het zicht als ik word ingelijfd in zes notenhouten vlakken en de aarde je verwelkomt met kom, laat je maar zakken…

De kleine kever zweeft zonder geluid als een engeltje door zonnige lucht. Warme trillingen verlichten zijn vlucht. Waar kijkt dat geliefde diertje naar uit? Tussen hoog boomblad en dicht bodemkruid speelt hij menige verrassende klucht bij het zoeken naar veilig schuilgehucht, misschien hopen op smakelijke buit. Klimtochten tegen grassprieten…

Waarom een ijsbeer nooit Op een maaltje pinguïn wordt beloond, Komt doordat de eerste op de noord- en de tweede op de zuidpool woont.…

Waar zijn ogen hem zien daar zijn benen hem brengen. Het Paard galopperend in de open ruimte. Als kudde onverdeelbaar bij elkaar. Geheim genootschap op de wijde velden. Til me op en neem me mee over de knellende grens van het bestaan. De glanzende dampende paardenlijven. De warme lichamen waarin de dieren paard zijn.…

De groene bladeren van het olijfboompje op mijn balkon zijn door de mieren met honing zwart gemaakt het was geen gezicht maar de wespen ik geef ze een zoen kwamen de honing eraf halen en nu zijn alle olijfboomblaadjes weer groen.…

Indy, jij was een chihuahua pur sang Mexico, sombrero, een breedgerande Hoed Alles dat jij droeg Stond jou Mexicaans Goed Dat vond ook Daisy, jouw grote chihuahua- Lief Niets meer noch iets minder dan jouw grote harten- Dief Haar het hof makend Stroomde sneller jouw Bloed Helaas is aan jouw leven een einde Gekomen Bedankt voor de…

Het jong van de uil, die de wijsheid symboliseert, Wordt om zijn slimheid toch wat minder hooggeëerd.…

Zacht als morgenlicht zweeft een vlinder door de tuin niets raakt ze echt aan Ik beweeg door de aarde zoals licht dat danst op rimpelend water, raak alleen wat zichzelf wil laten raken — mijn breekbare hart leest stilte als moedertaal en weet wat komt, nog vóór het is gezegd. Ik voel spanning in kamers waar niets wordt gezegd, vang wat…

Witte vlinder aan mijn zij waar ik wandel daar ben jij vrolijk fladderend in het rond hoog in de lucht of laag bij de grond onbezorgd speels en vrij elke keer weer volg jij mij een met de natuur teer, lieflijk mooi, zo puur zonder haast en alle tijd vlieg jij tot in de eeuwigheid…

Regenboogstrijders in stille zuidzeeën de laatste der maritieme mohikanen getuigen dat niet alles goud is dat blinkt al wordt alom beweerd cum grano salis dat het Spaanse graan de vanouds bekende oudtestamentische sprinkhanenplaag in afzienbare tijd d.v. zal doorstaan ondanks de tijding des onheils van clubs als die van Rome…

Stenen onder voet een vleugel streelt de stilte niemand die het merkt Hij zit niet op applaus te wachten, schuifelt zacht tussen de voegen van de straat, alsof de stad voor hem alleen werd uitgetekend. Een windvlaag tilt zijn veren op — een fluistering van herinnering. Langs gevels waar oude namen vervagen, kent hij elke stoeprand, elke…

Lange tijd was de aardbol geheel zonder mensen telde slechts dieren ratten krioelden overal speurden voortdurend naar overblijfsel van prooi achtergelaten door hond kat of roofvogel waren de reinigers van bos veld en water de mensheid laat veel vuil en afval neer wat tot woning en voedsel voor genoemde knaagdieren dient de opruimers…

Op elk moment meer dan welkom opengesperde snavels, reikhalzend warmte ontvangen voelt als aangekleed ook toen de veerpennen nog ontbraken, en bij elke terugblik glanst het verenkleed nu ouderzorg en toewijding zijn gevlogen blijft ‘t gemis aan nestwarmte ronddwalen wat schrale takken zijn gebleven destijds met zorg bijeen gesprokkeld…

Grutto op paaltje grasland fluistert zijn verhaal de horizon wacht In de wilde natuur, waar een ochtendmist het licht dempt, staat hij rechtop: de grutto, met zijn borst in de wind. Zijn roep snijdt door de stilte als een oude naam, een teken dat dit land nog leeft, nog luistert. Onder fluitenkruid en bloemrijk gras verschuilt zich zijn…

Het ochtendkoor zingt weeft door het zachte zonlicht harmonie ontwaakt Van ochtendgloren tot het zachte vallen van de nacht zingen vogels hun verhalen in flarden van licht. Aubades drijven als dauw door het ontwakende landschap, terwijl serenades sterven in een schaduw van vergezicht. De fluiter spreidt zijn zanglijn als een sluier van…

In Engelands hoofdstad huizen om de oude Tower grote waardige vogels van de rouwstemming binnen de strenge ommuring pikken de zwarte reuzen der zangvogels neergestrooid voedsel of zelf gezochte buit op ze houden speurtochten door straten langs de Theems keren steeds terug naar hun woonkasteel gevederde muzikanten van uitvaartklanken…

De poes kijkt me aan met lichte ogen, vragend -- vertrouwt ze mijn hand.…