scherpe nagels krassen mijn huid ik denk ze is terug maar zie dan de kat klauwen naar een kever die in mijn schaamhaar verdwaalde…

Op de grens van land en water wacht het kinderpaard, gelaten. Hoofd omlaag, manen stug als helmgras. Ik streel haar hals en zoek haar blik. Zij likt mijn hand en ruikt richting de duinen. Daarachter is de stal waar zij het veulen weet. De paardenjongen tilt mij op. We stappen langs het aan-af van de branding, zwijgend, soms…

Ganzen, waarschijnlijk achtenveertig boven het weidelandschap in vogelvlucht jij gaf ze jouw dromerige wensen mee mooi en wonderbaarlijk vrijzinnig dat royale, gezamenlijke vliegen hedenmiddag boven de voorjaarspolder langs de snelweg Utrecht – Amsterdam jij herhaalde een stemming uit het verleden overpeinsde een door zijn menselijkheid…

verder is een groot woord als je aan de grond genageld staat de schok zindert nog na je lijf protesteert en haalt daar alles voor uit de kast tranen hartkloppingen gemis gedachten die stilstaan en met moeite naar de volgende minuut kunnen gesleept worden verder is zo ver nu en toch verzet je ongemerkt de ene voet na de andere in een…

Jouw drie zakken boomschors excellence begraaf ik onder de mijne. Zinken ze dieper, vallen ze beter, de jouwe, die je erbij kocht dit jaar, dan de zestien stuks regulair die ik de vorige jaren rondstrooide? Je kocht er nog drie bij omdat het de lading niet dekte. Zeg jij het maar; welke zak dieper daalt op het ongewonnen…

Een huislijk musje zingend in de heg. Haar kleintjes hoedend achter rozenstruiken. Och, ooit vergeet ik nog haar klank en ‘t ruiken van die liguster dauwend langs de luiken want dodelijk ont-hegt teert het musje weg.…

Witte paarden op zondag. Witte paarden in de wei. Witte paarden van de zonden. Zonder zorgen zoeken zij. Witte paarden van verboden vruchten. Witte paarden van verliefdheid niet vrij. Witte paarden plukken ongebonden, Van verboden vruchten houden zij. Witte paarden briesen bruisend. Witte paarden blijven blij. Witte paarden zoeken prinsen…

uitgestrekt ligt ze in dekking in een droge sloot het fiere hoofd iets opgeheven urenlang is ze reeds opgedreven gevaren zijn nog steeds levensgroot sloten en hekken heeft ze getrotseerd vele kilometers ver hard gelopen tot tweemaal toe met hagel beschoten is aan haar flank reeds licht geblesseerd voorlopig heeft ze even rust gevonden ligt…

Ik ben geen vlinder, ben maar een mot, kleurloos en teer, geen schild, geen bot. Niemand ontroerd, toen ik was opgedroogd, niet naar vreugde, maar naar vuur vloog: niet geliefd als een vlinder, maar bespot. Ik ben geen vlinder, ik ben maar een mot. Maar met een lijfje zo trots, vergeet ik dat ik een vlinder had kunnen zijn. Want dat voelt…

Ze hebben bonje, ongekend Borst tegen borst aangeklemd Pikken mekaar temet overhoop 't Zijn de vrouwen, die lopen te koop Ze maken kabaal, oorverdovend Tot bloedend toe, hoe banaal Twee mannen vechten om een vrouw Waar is nou de eendenmoraal? Ver te zoeken…

Eén diersoort, Homo sapiens geheten, raakte van de natuur verlost. Logisch. Mensen begrijpen wat dieren niet weten. Mensen weten wat goed is en wat slecht. Ze weten wat liefde is en wat nijd. Wat onkruid en wat ongedierte is. Zonder wapens kunnen ze niet leven vanwege de onvermijdelijke stammenstrijd.…

Ach vlinder, wat doe je nou, op zoek naar bloemen en dat in de kou? Kwam je te vroeg uit je cocon, ik wilde dat ik je helpen kon! Ach vlinder, nu kun je niet meer terug, voortaan niet meer te vlug, uit je coconnetje kruipen hoor. Daar is het nu nog veels te koud voor!…

Het werd een marginaal bestaan. De mensheid bijna uitgestorven. De aarde woest en bijna ledig. Een kleine groep is doorgegaan. Mensen leven in angst en beven. Giga giganteum is nu de baas. Homo wordt gefokt in oude stallen. Als plaagdier kan hij overleven. Ooit was hij dominant. Echt? Dat was 5000 jaar geleden. Nu door Giga wreed geknecht…

In jouw ogen staat nimmer verwijt - de dingen zijn zoals ze gebeuren - maar een band betekent iets voor altijd, dus elk vertrek zul jij diep betreuren. Met verdriet en toch zonder te zeuren kijk jij dan toe hoe wij mensen dwalen, hoe vermoedens onze weg bepalen, hoe dom wij doen, ons gevoel vergeten, hoe wij praten, opgaan in verhalen. Jij…

Glorieus verheven door de lucht Gaan de zwanen in hun vlucht Sierlijk piepend krakend wit Hun halzen golvend in gelid Reikend naar een hun bekend doel Een nabij gelegen sloot of poel Of verder noordwaarts buiten zicht Naar gronden waar hun toekomst ligt Als zielen reizend wonder wetend Zelfverzekerd aan queeste geketend…

Op het strand een slijmerig blubberding. In de zee een mysterieuze spookverschijning.…

op het fietspad langs de Weser lag het vol F.K.K. slakken…

Hij zou geen jachtopziener moeten zijn hoewel het moeilijk is om te verzinnen wat er met zo’n figuur valt te beginnen misschien is hij geschikt als proefkonijn. Maar nee, dat valt hem toch niet toe te wensen al hoort hij bij de minstgelukte mensen.…

Zij kijkt mij aan Met haar heldere ogen. Zij maakt haar witte haren schoon Met haar zachte tong. Ze ligt op haar rug Vol vertrouwen. Ze lijkt te slapen Maar is altijd waakzaam. Als ik haar naam noem Miauwt zij en kijkt naar mij. Na een uitgebreid maal Gaat ze voldaan naar buiten. Een wit licht In de donkere nacht.…

Experts bestuderen zieke zeehonden, met toewijding en verstand van zaken. Wanneer zijn ze voldoende aangesterkt, fit genoeg om de reis naar zee te maken? Lenie voelt zeehonden als geen ander aan. Ze begrijpt wat huilers nodig hebben, om met soortgenoten te kunnen overleven. Wat is de beste tijd om weer in zee te gaan? In Pieterburen is het…