Het huis is gepoetst gisteren nog De boekenruggen staan in ‘t gelid alfabetisch Stapeltjes kleding keurig gevouwen, op kleur gerangschikt gestreken waar nodig vullen de planken van de kledingkast De auto staat te blinken op de aangeveegde oprit ’t is af ’t is klaar ’t is wachten nu tot er iets gebeurt.…

Ik ging uit dolen dacht ik En ja, dat ging ik ook Diep in mijn jas gestoken Als mist- of ochtendspook De stad was nog verlaten De straat een leeg decor Niemand om mee te praten Dus doolde ik maar door Bij bomen zag ik toen een strijd Van merel fel en eekhoorn rood De pluimstaart schoot de kronen door Met in zijn oog de dood…

Ik ga straks naar de dijk en het zal er waaien Er staat een ruisend takkenwoud van half verrotte zomer Dat de vaart uit de vlagende winden haalt Ik ga erheen omdat ik mijn dorp mis En ik de zeilen niet heb Om naar dat ooit terug te varen Wat rust achter mijn ogen Deze stad houdt me vast in zijn steenharde schaduw Ik zal een rijnaak zien…

Waterval van klatergoud surrealistische dromen steeds dezelfde muziek en de eindeloze stad Mijl na mijl aan grimmig asfalt rolt langs mijn oude wielen ik en mijn Cadillac wij zweven rustig verder Een hand op het stuur de zon raakt de einder werpt zijn gouden licht dit is de wijd open wereld Mijn reis gaat verder geen eind is in zicht…

Wanneer nachten mij vereenzamen waarin een hemel een kleurloze textuur onder het maanlicht borduurt waar fracties onzeker beginnen te bloeien en voortleven als een waas in dichtheid en uitgestrektheid die nog even blijft hangen boven het hoofd. Niettegenstaande helderheid wordt gebaand schaduwen regeren in mijn breekbare-en-kwetsbare die eveneens…

ik schreef kleuren op je huid trapsgewijs van licht naar donker je onderging de steek van het puntig pluis gelaten gaf jij niet thuis in emoties die de kop opstaken voeren wij op onbekende wateren gingen nergens heen in het intens verlatene waar aantrekkingskracht geen baas over de polen was…

nooit gedacht dat ruisen aldoor het uitzicht verblindt en zo ver en diep verscholen aan het oppervlak kan huizen en doorheen het lijf warm bloed en koude verbindt het is aldoor nog dolen in een gesloten verblijf ik zie het gras zeker wel opkomen waar kleuren mijn ogen zoeken doch niet alle tinten beleven mijn blik zij lijken bedekt met…

toen de liefde van korte duur was en hij de wind hoorde suizen ving hij de laatste stofjes van de zon toen aan de overzijde niet meer lag wat en wie hij zocht liep hij vast in het laatste woord toen het zingen van de krekels niet langer hoorbaar was sloot de nacht zich dicht hield de stilte haar adem in…

Op het prachtige, verlaten eiland schuilt Robinson Crusoe tussen struiken van een heveltop. Meer dan ooit gebruiken zijn neus en oren genot bij speels verstand. Lucht- en zeeblauw vloeien naar de wereldrand: kantwerk, dat voort wil zweven, wegduiken, toch op zijn plaats blijft om te ontluiken tot zonneweefsel, door vragengloed omrand. De…

In deze kille wereld van vervreemde planeten de wijsheid in een kan aan het glazen raam gezeten deze ronddraaiende aardkloot zonder dromenland achter de horizon heb je hulp nodig, vraag je me indringend nee ik red me wel, de wereld staat in brand nergens zet je me neer, ik verblijf in jouw leegte jouw schaakspel in een niemandsland onder…

hij was niet voorbereid op deze winter vernielde dromen knarsten in zijn hand gedempt licht schuifelde tussen hem en en de wereld ik ga niet dood dacht hij aan barrevoets lopen ik sterf alleen in verloren tijd…

Het hondje mist een oogje verloren in het bos Het hondje mist een oogje er zat een steekje los 't is naar de knoppen draaien helpt nie meer 't is naar de knoppen 't is kapot meneer Krik krak, krik krak deurke gaat op slot Krik krak, krik krak alles is kapot 't kachelke is uit de kaarskes opgebrand alles is gekuist 't huiske is aan…

‘s Nachts als het stil is is de stilte het luidst Spoken in de stilte Stilte in de duisternis deze voorbij Bergen, dalen, pieken , de luwte Daar waar ik ben Met zonder jou is waar ik zijn wil…

Ik zit op kunststof wit als tandpasta warm noch koud nietszeggend draagt het mij lang staan valt mij zwaar Als de zon schijnt heb ik schaduw bij regen zit ik droog behalve als de wind hard vanuit het westen waait Ik ben niet thuis heet niemand welkom ik zit en kijk naar ruggen van mensen onderweg In een wolk van diesel stopt een…

met de tong uit de mond schuifelen de kaplaarzen door de bladeren die onder haar knisperen als papier - bedachtzaam ze was bijna zichzelf vergeten mee te nemen op zoek naar onaantastbare zaken speurt ze over de grond zich niet bewust van haar gedachten o - was ze maar zo'n varkentje u weet wel zo'n dure die truffeltjes vinden…

met ingehouden adem wankelt hij tussen rotswand en ravijn zijn flux de paroles vliegt angstig weg op het nauwe koude pad kraaien lachen zoveel zwarter is de leegte in zijn borst de stille weg naar een plek van diepe pijn…

de wereld versteent stoelen worden ornamenten de dag morsdood en hortensia geronnen bloed maar iets is dat nog beweegt langzaam trekt het een groezelig nachthemd aan wanneer ik muisstil en starogend boven een leeg glas tot godzijdank de ijskast slaat aan…

achter de heg, en 'n struik zit de man achter 't raam; 'n dubbel geluidswerend luik hij speelt in zijn theater "de eeuwigheid in spe", hoort al de stem, van later en spreekt van die ruisende zee…

het poreuze gaat gekleed over straat iemand zingt een klaaglied de ander vangt met rouwen aan iemand wordt bedolven een ander wordt belaagd iemand lijdt aan een afgestompt hart het poreuze gaat gekleed over straat…

Probeerde naar huis te gaan; Ben nooit echt aangekomen; Een deel van mijn geest en ziel raakte onderweg verloren; Ontnomen. Handen die reiken; Maar kan er niet bij; Net juist die anderhalve meter en veel meer; Maakt de weg niet vrij; Ben pas thuis als ik je mag vasthouden; Warmte mag ontvangen; De leegte verbannen; Intens verlangen.…