Starend naar wolken en blauwe lucht Naar zon en schaduw En zien het verschil tussen leven en dood Waar verdriet zich verschanst Achter kransen van kleurrijke bloemen Tussen velden vol witte kruisen. En recht lopen paden naar de horizon Die het veld verdelen in vieren Terzijde de namen in strak gelid Zwijgend en toch veelzeggend Wijzend naar…

Nu strijkt de wind in vrijheid over velden In wolken van vreugde verspreidt zich ’t licht Een leven dat wij danken aan de helden Die strijdend d’ overwinning hebben verricht Nu wappert de driekleur fier van de toren In ied’re stad en dorp wordt het nu gevierd Met spel of muziek en in blijde koren En elke straat is rijk met vlaggen versierd…

Door het duister stampen ijzeren zolen en af en toe wordt op deuren gebonkt en menigeen houdt zich verscholen bij het schreeuwen van bevelen houdt men de adem angstig in bij het naderen van zwaar geronk terwijl in het spaarzaam licht van een lantaren weerschijn van helm en banjonet blonk “Herr Cohen?”klonk snauwend de vraag “Mit kommen! Nein…

een fladderende vlinder vlucht schichtig in het avondrood gevolgd door de... vliegende dood ondervindt hij op zijn weg veel hinder geen weerstand en geen kracht de dood komt steeds dichterbij zweeft vol van furie en razernij op zoek in deze enge rode nacht grijpt hij gulzig zonder… hinder mijn hart gebroken, hij was verloren het…

ik struikelde over een slang op de grond die als stok vermomd zo het warme wegdek vond angst verlamde mij was doodsbang voor het onbekende gif dat ik in hun scherpe tanden wist toch moest ik mijn hand uitsteken om de val te breken al sissend schoot hij weg pas later kwam de schrik ik bibberde begon me licht onwel te voelen in…

Op haar mooist met rozen in het haar Een schitterend bruidsboeket zo stond ze daar Vandaag de mooiste dag van haarleven Zou ze hem haar hand en liefde geven Hij, mannelijk stoer, doch jong verlegen Stond daar in uniform compleet met degen Licht blozend, van haar hield hij het meest Vandaag was het hun huwelijksfeest De volgende dag trok…

Over stille wegen van verzwegen woorden liepen wij door de groene plantsoenen van het stille zwijgen de nauwe straten van het niet begrijpen de stilwater grachten met de diepe gronden en onze monden vonden niet de woorden om bruggen te bouwen wij kwamen los van ons verhaal zo daalden we de trappen af elk in zijn eigen Babylonische…

mijn heilsbloemen dragen vrucht, wenken gedachten vangen lucht voor vogels tegen kromheid van aarde plantaardig huichelgeil en nepkonijn, strek tot uiterste waanzin, ruik honingzoet hars, druipend uit wonden ontwaak uit ontboste droom, kruid van vochtige gronden…

hij zingt een lied dit niet vergeten nog weten als de schaduw weer eens roept meedragen als aantekening in een dagboek blijvend op zoek naar zijn melodie door niets laten onderbreken deze verwondering die ik hier als mens hoor en zie…

Dit is een land een land van fietsers en fietsen Hier heerst het in beweging zijn de ijver op de trappers De paden op de lanen in het is er geen zalig 'nietsen' Ja, voor even... 'n bakkie of 'n biertje 'n kwartiertje, hooguit ........een halfuurtje Blijf je zitten waar je zit? dat.... verzuurt je.…

blijf nu eens - zegt ze in mijn wereld waar luchten altijd blauw regen niet striemt en toverballen in blijde afwachting van kleur verwisselen niet van gedaante waar niets verdwijnen kan ook jij niet en dan kijkt hij haar aan - niet gewoon maar vijftig graden warm en lang zij wankelt en smelt wees maar niet bang zegt hij terwijl…

Ingetogen ademt de stilte omdat er zoveel droefheid is; het leven kent nu enkel maar gemis. De Heer toeft in het graf en vrouwen die Hem volgden zij treuren en verstommen om wie er niet meer is. Maar haast onmerkbaar groeit de bloesem en zet de boom in licht; morgen is er leven, de dood zal zijn gezwicht.…

is er water op een planeet dat niet lijkt op zinsbegoocheling ik weet niet eens wat een planetoïde is, ik denk een soort halfzus opgetrokken uit verkoold waterstof en verstrengeld in ketenen bij gebrek aan een dwangmatige definitie noemen we haar 'leven' elke fantasie wandelt de ruimte in (gedachten laten zich niet vangen) een steen…

In de schaduw van Jezus' kruis is nog zoveel pijn en angst, zoveel verlatenheid, onbegrip, verraad. In de schaduw van Jezus' kruis is nog zoveel oorlog en onrust, zoveel ziekte en dood, verdriet en honger. In de schaduw van Jezus' kruis ontkiemt echter hoop en leven, een klein begin van vrede, een nieuwe schepping.…

de redactie beslist we breien allemaal een klein applaus gedicht verwerkt in een mooi verhaal zal het ons wel lukken de jury wat op te winden de vruchten te plukken door juiste woorden te vinden dan wacht er een oorkonde dat is zeker… niks flauws want winnen in een eervolle ronde verdient een welgemeend applaus! Johny Donovan,2017…

Mijn lijf is als een instrument dat bespeeld wil door een musicus of een leerling, iemand die er de juiste klanken uit probeert of weet te halen. Het hoeft geen bladmuziek, maar eigen composities. Wanneer hij één is met zijn klankbord is er alleen maar melodie, trillen de kamer en de planten Daarna kan mijn lijf weer andere dingen doen…

Vraag me niet meer af Hoever de horizon is verwijderd Hoe hoog bergen zijn Die ik van verre zie Hoever zal wind de wolken dragen Hoever reikt kinderlijke fantasie Wanneer stoppen eens de idealen Waarop alle dromen stranden Zal ’t leven liefde en eenvoud zijn Zullen roem en eerzucht Als op wind en wolken gedragen Verdwijnen over de verre…

Ze kijkt me aan, omfloerste blik 'k kijk weemoedig, terug wat moet ik? Ze kijkt me aan, 'k zie de langzame traan traag lopend naar beneden gaan. Dan: alsof de sluizen, hun deuren openen komt de waterval, over heur wangen gelopen 'k weet 't niet meer, ben zo triest en ik: ik huil mee, omdat 'k niks anders wist. Verdriet zo intens…

Toen de wind zijn ware gestalte aannam Ontstond er een hapering in de tijd knipte mislukte momenten weg plakte er vrolijke tijden voor terug En met een adem Een zucht Proefde ik alleen nog donzige wolkjes van geluk…

poes klauwt in vroege ochtend vastbesloten mijn arm onder dekbed vandaan steekt kopje onder hand en maant tot strelen goede morgen poes goede morgen wereld dit is het nieuws onder het mom van de juiste houding aanleren zat de coach aan hun borsten of greep naar hun kruis en hij doet het nog steeds au! ja, ik blijf strelen goedemorgen…