Er is een beeld dat soms zo vertrouwd dichtbij komt, ongevraagd en stil: mijn vader en ik, alsof de tijd zich even plooit naar wat ik wil. We zitten samen, in een licht dat nergens brandt, maar toch bestaat. En dan een tasten naar begrip, een stil verstaan na al die tijd: Hoe hij bewoog, en keek, en zweeg, hoe ik dat nu herken en weeg. Zijn…

Een hele goede middag Megan, tja, wie was zij nou, die oma wereldreizigster, als jij zij was gezien, men kende haar als Fransje met de fraaie lach zij liet zich nimmer onbetuigd vredestichter met kwinkslag kende ook haar vroeger leed kwam op voor haar medemens die op haar hulp kon rekenen als Insulindekind trok zij survivor van…

Het oude nobele geslacht Von Wisch toe Borch had weinig op met al dat naoberschapvertier men hield zich staand op eigen poten zorgt aan stam voor eigen loten De bronzen galm van joris' klokken denderde de oprijlaan en het gazon op om de hoek doch 't was geen steen die aanstoot bood hun oren functioneerden goed geen hunner leed aan zenuwnood…

Warmte kent meerdere gezichten dan enkel zonnestralen op de huid, gelijkenissen werpen niet alleen licht bevatten ook een warme boodschap die met eigenheid en opwekkingen tastbare verschillen doen verzachten ook al is daar afstand in gekomen.. daar wendingen een eigen afslag nemen een vader van nature beschermer verliest de thuisweg niet…

Op het oog een aandoenlijk tafereel twee ranken die samenkomen hun onderlinge oorsprong één geheel, te vroeg nog om al te delen gelukkig zijn heeft meerdere kanten jonge loten groeien verbazend snel met snoeien even een pijnlijk moment om bij stil te moeten staan, terwijl hun wortels aansporen verder te gaan veel jaarwisselingen…

Fietsend door de wereld Over weilandwegen Door heimweeregen Tot trappen stil gezet De wind die mij belet Dim de lichten en zie Het donker van natuur De sterren fel en vuur Om planetenbanen Met opgroeitranen En vlak voor mij vliegt Een heel klein beestje vlug Haar hoofdje zijdezacht Verstopt zij van de dag Vragenvrager Antwoorddrager…

ze danst op hoge spitzen in lichtroze door de kamer ze trekt daarbij een snoetje dat op vervoering lijkt ze doet aan lentelachjes ze denkt aan zomerliedjes die ze zingen zal later weet je wel zonder teentjespijn de grote bühne haar droom in beide handen mijn kleine meid zij vult de kamers van mijn hart al negen jaar met puur geluk…

Ik zou zo graag nog eens met mijn vader En dan samen zitten Dan gaan we praten over wie hij was En wie ik ben Dan vraag ik of hij wat wil drinken En dan neem ik dat ook Dan ga ik zeggen dat ik zelf ook papa ben En dat ik het begrijp Dan neemt hij een slok En dan doe ik dat ook En als hij dan wat wil zeggen Dan zeg ik dat ook…

heel voorzichtig hebben wij onze kinderen naar een volwassenheid geleid die zij en wij voor ogen hadden en dat met gevoel en handen laten zien en ook in daarmee samen leren omgaan wij delen de lach als universeel in een open uitnodiging tot nader contakt en ontdekking spreken is construeren en streven naar de volmaaktheid in…

…

ik ben uit een mouw geschud neergedwarreld op een andere plek dan ze eigenlijk bedoelden en daar blijven liggen ik kreeg een step en een poesje om me zoet te houden en ik moest leren rekenen en stil zijn tijdens het nieuws ik werkte overal omheen maar trok soms toch aandacht dan paste ik mijn tactiek aan en zo verstreek de tijd hun…

mijn tweelingbroer die nooit tot leven kwam was goed in wiskunde mijn hele jeugd woonde hij op de stoffige zolder ik dacht vaak aan hem hij vloog zich te pletter tegen gewapend glas daarna werd het stil gelukkig hadden we boeken uit de bibliotheek die ik hem voorlas poezen die ons kalmeerden met zachte warmte en rustige ademhaling…

Een strook hoog riet langs ‘t meer waar zoveel vogels bezig, ervoor een leeg roeibootje In de verte landtong waarop een kerkje, waar weer gebergte achter. De zon flonk'rend op ‘t water. Op sommige plekken is ‘t riet geplet vanwege een nest kleine eendjes bewegen tussen stengels met vader of moeder alsof, net alsof ik daar vandaan…

Mijn familie eist gehoorzaamheid, ach, liefde -- is niet onkwetsbaar.…

Het was vroeg in de lente en nog ochtend en iedereen was jong Altijd met de lucht beginnen zegt papa kijk hij zit onder de blauwe plekken Als je ouder wordt verandert alles de tijd waait aan ons voorbij zegt mama zacht Niets blijft de dood trekt al bij de geboorte bij je in Ze kijken naar de slapende zee en zien de ademhaling van de…

een huis vol kinderen is een huis vol leven met lekker veel kroost dat zich uitleven kan een huis vol kinderen is ook huis vol zorgen van maand tot maand het knopen van eindjes vader duizendpoot moeder creatieveling of juist ook andersom verzinnen steeds listen spijkerbroek jurk of jas wordt groot naar klein tot echt versleten toe…

Terwijl ik uit de helverlichte winkel wankel het donker in denk ik aan vader Dit kruispunt, druk verkeer tram, auto's, fietsers, stoplichten Toen nog zonder stak hij hier over vaak met fiets en met negentig op weg naar de Aldi Ik, zoveel jonger, kachel en waggel naar buiten met tas let op stoep en op tegel, tringelende tram,…

Zachtjes wuif je mee als een veertje in de wind de volwassene verdwenen je bent nu weer kind de muziek neemt je ik weet niet waar naartoe ogen gesloten je lichaam zo moe waar ben je wat zie je wat voel je op dit moment? hoe lang zal het duren voordat je mij niet meer herkent? voorzichtig streel ik je hand je gezicht je haar en…

Je sprak geregeld over de oorlog, vaak wat haperend, brokstuksgewijs, nooit een doorlopend of coherent verhaal, eerder een chaotisch verlopende reis. Tijdens ons laatste bezoek, tegen Nieuwjaar, begon je er weer aarzelend over te praten, fles binnen handbereik, ogen gesloten, ik heb je toen opnieuw in de steek gelaten. Ik weet nog dat ik…

Herinneringen dankbaar en dierbaar ze zijn zij vliegen nooit weg Kijk naar het blauw van het water, het doet mij denken aan de kleur van jouw ogen, je liefdevol portret met de tranen van vreugde en verdriet weerspiegelt even mee Herinneringen licht of vervaagd afgedrukt op een klein stukje hersenvlies. Weet je nog de bevalling, zo moeizaam…