Vandaag bezoek je jugendstil portretten de jugend waar je gisteren nog was je school met de lokalen achter glas terug in de tijd met andere jonge Letten dan hou ik straks de hele nacht de wacht opdat je zonder zorgen kunt gaan slapen geen hond die jouw mobieltje weg kan kapen ik heb jou een hoog hemelbed gedacht al scheiden ons helaas…

Steeds meer tonen voegen zich toe Aan het wegebbende vogelorkest Een mummiedonkere spons wist hoe- Genaamd het licht uit vanuit de West Een vaag gonslandschap nabroeiend Waarin de wind allengs haar adem stokt Dompelt telkens weer onvermoeiend De zon kopje onder in een inktpot. Telkens een nocturne van coïtussen Ontspint zich daarin nachtelijk…

het trio heeft mijn stukjes leven gestolen en ze geleefd zoals ik met de mij toegemeten tijd zou willen doen hartfalen.. functie linker gedeelte hart 25% met die 25 procent moet het hele lichaam op een fraaie manier onderhouden worden met door mij gekozen oefeningen uit het bewegingsarsenaal de woede daarover heeft langzaam gestalte…

Rafels heten ze in het jargon maar wat is 'yolo' in een mensbestaan van opstaan denken al doend verder leven als onvolmaakte versies van onszelf in chaos met z'n retro rituelen regime van eten wassen overleven in schuilkelders gespeend van maan en zon... morgen gezond weer op zegt sonja barend een liefdevol refrein tot in…

Grauwe stenen muren zijn nog steeds hetzelfde grauw, niet onderweg naar grijs onbeholpen in de zwarte nacht stilte roept om verse energieën adem snakt, naar nieuwe ruimtes lijken verder weg dan ooit onder het bed met verse spoken oude kasten nauwelijks verschoven tassen in de keuken staan gesloten tussen volle flessen, raken langzaam…

in de wachtzaal van de tijd vertikt de klok teken aan de wand met vaste regelmaat de uren en wij die wachten wij kijken naar de klok ze tikt zo luid zo schaamteloos in onveranderlijke takt wij wenden onze blik af en wachten verder nu op het ritme van ons luid kloppend hart…

deze ochtend lijkt genadeloos op gisteren met eenzelfde zwijgzame dageraad dagen vullen zich altijd met morgenlicht kenbaar, ontegenzeglijk zelden afwijkend van een patroon een porseleinen bord, een grindpad tevens voor herhaling vatbaar laat de ziel zich tot het lichaam richten -ten langen leste, zonder iets te vragen maar toch met een…

in het allerlaat- ste licht van de dag draait een man z’n achterdeur op slot, prevelt een merel z’n avondgebed…

------------------------- Ha! daar is die vrouw die me komt halen de enige die luistert, wanneer ik schreeuw en huil en dan opeens haar borsten schept uit de warmte van het eerste dier, (gretigheid) en een nest maakt van twee moederarmen en alles wordt stil en is goed en warm en vol, en schoon en boeren en lopen en vallen en fietsen en…

Bezielende stem bezingt het leven van liefde, smart, strijd en overwinning; vrolijk jeugdig gemoed, wijze bezinning ondersteunen haar kunstzinnig streven. Woorden vol klinkende toonkunst geven bij vreugde en verdriet bemoediging, doen uitzien naar komende versterking, waar men verkwikkend hart zal beleven. De zangeres zorgt voor bloemengeuren…

wat eens onze Prinsessendag was klein en koninklijk van aard groeide uit tot het feest van vorsten een dag die volk en vaderland verbindt van Wilhelmina tot Juliana Beatrix en Willem-Alexander vierden en vieren wij de vorst om elkaar samen te binden Oranje kleurt het land die dag op pleinen, straten, in de lucht de vrijmarkt vol oude schatten…

Zouden de pitjes van de appel in mijn buik -- wortel gaan schieten?…

Maestro- jij een basiliek Ik een bescheiden kapel Of nee, meer een lange, dunne kaars Wachtend op handen Hem tegen betaling ontbrandend Aan wie denk je tijdens het Ontvlamnen, aan mij, leerling ooit Die nog ontwaken moest? Nu ik vrijwel alwetend ben Druk jij je lippen op de mijne Mijn eigen kathedraal schiet al op In veel zie ik je…

Stilte tussen ons geen woorden, toch zo veel meer je blik zegt alles In de ruimte tussen onze woorden voel ik jou, de pijn die onuitgesproken blijft, het verdriet in stilte. Toch zie ik het, zonder oordeel, zonder druk, en wil ik naast je staan, in alle kwetsbaarheid, met een glimlach. Niet altijd zijn het bloemen die mijn hart verwarmen…

* Reactie op Maartens razendsnel sonnet van vandaag * Ben zeer benieuwd wie dit vers heeft geschreven - oorspronkelijk, want dit is tweedehands - of geef je hier Anonymus een kans zijn kunst te tonen in een tweede leven? Het moet wel van na twintig dertien zijn er staat - en ik citeer, als dat ook mag - geen koninginne-, maar een koningsdag…

en toen ik even aan je dacht zei iemand dat je er niet meer was spoorslags vertrokken zonder dag en zo ging het steeds opnieuw als ik aan iemand dacht die er plots niet meer was en toen ik even niet aan iemand dacht zei iemand dat ik er niet meer was een onverhoeds vertrek zonder dag en zo gaat het steeds opnieuw als jij aan iemand…

waar jij neerdaalt breekt lucht open zingen trappen hun zwijgende lied een hand — vogel, vlam, geraakt en weer verdwenen jij, zonder grens, schenkt ademen in glinsterend goud wij, verloren in jouw lichte dwinging, zwenken als bladeren in de adem van dromen leven aangetikt, wakker gedanst op de stroom van wat geen einde kent…

dan is daar het moment dat voorheen slechts bestond in verborgen gedachte aan het zicht onttrokken het huis te verlaten de ochtend aan te vangen in weerwil van tijdstip gebonden aan plan of plaats van alles wat klopt wat leeft zodra het beweegt zo tastbaar is alles wat ooit met spreken begon…

mijn staat van leven laat mij zijn, laat mij liefhebben de klank, het spel – niets is te veel het ritme uit verre landen vrijheid in het verschiet het leven als spel – zoals ik het zie in stilte groeit een zachte kracht als een toverspreuk, een wereld die lacht een vlam die door de ziel gaat waarvoor woorden niet bestaan het sein van…

Onder de bomen waar het licht schommelt in schaduwen en de wereld draait, nog altijd, adem ik langzaam het heden in. Ik ben nergens, of onderweg, een lege plek in het hoge gras, een kano schuivend onder de maan waar de rivier de nacht kust. Geef me je hand- ik wil kijken naar de beweging van je lippen en denken aan de warmte die blijft als…