Er ligt een vertragende stilte in de schaduw van jouw lichaamstaal een droef verhaal, het zwijgen waard vergeten in zichzelf, gekooid niet welkom in de wereld en alles wat je tegenkomt blijft zelfgenoegzaam op veilige afstand van jouw werkelijkheid beperkingen, je hebt ze nu in dwaze dromen opgesloten.…

binnen de ommuring van onwillige taal wroet ik in weerbarstige witte aarde het andere ik schudt het hoofd handen op de rug gebonden het roept: ik zeg toch niks! als een gevleugeld woord het papier verblindt binnen deze ommuring moet ik spreken temidden van al dat zwijgende wit…

De schaduw in het park voelt als een oase even voel ik dat je naar me kijkt je weet tegen wie je praat want vroeg of laat komt afscheid nemen het waarom waardoor we uit elkaar fladderen is zoals de stille geheimen van zwaluwen in de zomer het gesprek verwaait met de wind woorden dansen in spelonken steeds meer mensenvlees…

Het hiaat in de communicatie blijft zich moedeloos herhalen in deze woordloze gebaren in broze kalmte broeit stilte op nieuwe geheimzinnigheid om open deuren te sluiten nieuwe wegen te vinden er groeit een pril verlangen door diepe rust gevonden om de stilte te verfraaien uit eigenzinnige bron nieuwe sereniteit in de nacht.…

Verborgen in het diepste geheim van jouw hart speelt het kind met een groot eenvoudig verlangen het is nog vroeg, de zon aarzelt niet vandaag er vliegen vrolijke vlinders in jouw lege maag je kijkt naar de datum, staart naar de klok de kippen mogen eindelijk uit het hok je stuurt een vraag naar de wolken die de dagdromen speels vertolken…

Het was de donkere nacht die mijn muren onderbrak het meeslepende dromenland door grenzeloze avonturen in het groene rivierengebied waar wilde dieren dansten het was in adembenemend duister waar mijn droom tot leven kwam ik zuurstof hapte uit jouw hart omdat jij zwierig door het leven ging op weg naar mijn onbewust verlangen.…

klein van gestalte, grootse dromen dankzij de Revolutie omhooggevallen je wilde er hoe dan ook komen ook al stierven daarvoor honderdduizendtallen het koninkrijk verdween, jij werd keizer en zorgde voor moderne wetten helaas werd je allengs eigenwijzer, wilde heel Europa bezetten in je overmoed trok je Rusland binnen maar had niet gerekend…

Er ontwaakt een droomwereld in mijn werkelijkheid alsof ik weer dat stoute jongetje ben geworden in een boom geklommen om de horizon te zien van verre landen, adembenemende vrouwen die de vuile was schoon weken in de rivier stevige billen vilein naar achteren gestoken en ik roep vanuit mijn hoge schuilplek om vrijheid en het recht om weer…

denkend aan Holland zie ik heel veel gebeuren populisten die zeuren over menging en kleuren in hun heerlijk land denkend aan Holland vind ik twittershit meuren hoor ik dichtslaande deuren in heus geen vol land denkend aan Holland hoor ik minachtend keuren hysterici gillen: vol land! maar een fijn, mooi, land: jóúw land, het dénkende…

je was geniaal maar koos fout pro Franco en franquisme prins van het surrealisme geniaal, toch koos je fout wellicht uit hoogmoed die niet weet hoe het moet: geniaal was je, maar je koos fout pro Franco en franquisme…

Je ging naar de Amerikaanse koloniestaten. Jouw “Common Sense” was (echt waar!) grondslag voor de Grondwet daar. Dat land gaf jij de naam “Verenigde Staten”. Als Verlichte denker was je in Frankrijk in ‘1789’. Ook zette je (bij)geloof aan de dijk. Je begreep de nieuwe tijd: prachtig! Je droom: iedereen van onderdrukking vrij; een open en…

Op de Campo de’ Fiori een geheiligde glorie voor de beul en zijn Kerk: brandende Bruno hun werk. Volgens jou is alles één en is daarbuiten niets. Dat gegeven duurt eeuwig lang; je beulen waren terecht heel bang dat hun dogma’s zouden kwijnen, hun dwaze leer verdwijnen. Kennis bestrijdt het duister en brengt ons licht en luister. Kijkend…

“De zon draait door gods wil om de aarde” had de Moederkerk met alle geweld beweerd. Dat dogma bleek echter zonder waarde: de feiten bewijzen anders, heb jij ons geleerd. Jij keek met open geest en opgetogen naar wat men het firmament noemt. Wetenschap en aarde heb je bewogen: je wordt door iedereen geroemd. Formeel mocht je dan buigen,…

Oei, dichter uit het Pruisisch land, jij schoot je tijd wel ver voorbij: waar boeken worden verbrand, zei jij, steekt men ooit mensen in de brand. Dichter, socialist en ook nog jood! Daar schrok de edel-Pruis wel van en stiekem wilde hij je dood. (We weten waartoe dat leiden kan.) Je hield van spot, satire, grap. Moest vluchten met goed…

Als leergierig adolescent begon ik je te lezen. Ik voelde me een hele vent en vond: jij mag er wezen. Het existentialisme, legde je onnavolgbaar uit, is pas écht humanisme - en dat bleek filosofisch fruit, vitamine, voor mijn denken. Ik bleef je lezen, telkens weer - maar zag verwantschap slenken. Jij koos soms averechts; dat deed zeer…

Met zwierige halen schrijft hij verhalen Een woordenartiest die het allerliefst op zijn eigen manier vertelt met pen en papier…

iemand neemt een foto -ruim vóór de oerknal zodat toekomst in gebeurtenis treedt, sluitend het lichaam meer nog dan louter bestaan afgeleid van kennisgeving extraterritoriaal, als voorschot op avondluwte nuchterheid is geboden, we spreken van een basisvoorwaarde als dit dan toch onafwendbaar is, mag het dan pijnloos zijn?…

Met huwelijkstrouw nam jij het niet zo nauw: je liet je beduidend vaak scheiden: (en soms kwam de dood voor je vrouw al te gauw). Voor sommigen was je een “heiden”. Eerst was je trouw aan de Moederkerk en hoorde je bij Karel’s kliek. De jacht op ketters was je werk: hun godsdienst was toch ziek? Wat later draaide je weer om: weg met de…

De meest begeerde vrouw van jouw tijd was jij, Margaretha Zelle. Verstrikt in hun spel. En ze wilden je kwijt. Daarom wil ik het nogmaals vertellen: vals werd je gebruikt door de Duitsers en Fransen in hun oorlog van 14-18. Je verstond de kunst als geen ander, te sjansen; aan elke vinger makkelijk tien. Je bleek heel eenvoudig te vangen…

ik draag mijn eiland op m’n rug mijn oogmerk in het haar, onafgestempeld mijn gisteren is vanaf morgen onderweg daartussen oogt het als een zomeravond overdag loomheid in een bloemetjesjurk vergeten te bellen een half genuttigd maal, onbeslapen bord terugzien op een verwilderd pad in tegengestelde richting…