Jouw fraaie hand op die van mij tovert een waar sprookjeshof, met een schone prinses aan mijn zij speelt het elfenorkest ons lof, hun klanken wensen het paar geluk: de tonen dartelen in jouw gezicht, lieverd, dit beeld valt nooit meer stuk, vlij je tegen mij aan, heel dicht.…

Zijn liefde is als een roos: Schuchter ontloken uit de knop lokt de lente tot groeien, ontvouwt hij blad na blad om tot volle schoonheid op te bloeien. Ik ruik z’n roze rozengeur en word bevangen door het verlangen z’n zwoele jongensferomonen van dichtbij in m’n neus te vangen. Ik snuffel aan elk kroonblaadje, zoek verborgen geuren op intieme…

De zondag met jou was als ruisende zijde, heerlijk soepel en zachtjes allesomarmend, een teder samenzijn alleen met ons beiden. Je strelende handen, mijn hart ineens verwarmd, deden plots denken aan de vrouw die ik verloor, die mij met haar handen zo gelukkig kon maken. Je zal gemerkt hebben dat ik toen even bevroor, een moment die onze verbintenis…

Het is maandagochtend en ik ben weer thuis, terug op mijn oude nest, eigen haard en buis. De zondag was weliswaar erg fijn met jou, dicht bij elkaar en veel "weet dat ik van je hou", maar, ik heb dit, geloof ik, al vaker geschreven, met jou valt echt niet heel lang samen te leven. Je bent lief, charmant en als het nodig is, attent, toch denk…

Dit zijn mijn eerste stappen op poëtisch pad, omdat ik nooit eerder een dichter heb liefgehad. Niet dat ik ooit tevoren een pen heb gehanteerd en ook mijn lief heeft mij hier niet geïnstrueerd. Wel bracht hij mij bij de regels van het sonnet, als u dit leest begrijpt u dat ik goed heb opgelet, mijn lief heeft toegezegd niet te zullen corrigeren…

Ik kom je nog een keer proeven in het geroezemoes van de avond aan de Abracadabar, het ruikt er niet zoals toen, maar zoals jij boven alles uit bloesemde zo zingen de zinnen rond die zich in mij vlijen tot wij twee straks overblijven en samen naar huis gaan Ogen, lippen, borst en buik tranen om stoere zelfspot ik leg alles in de schaal…

Bij het nachtlampje lees ik jou in mijn agenda’s, ik streel de deken over jouw lichaam en lig tussen de lakens wakker op de harde vraag wat had ik meer moeten niet doen maar zijn vandaag? Ik luister naar jou en de wereld van voetstappen, een deur het doortrekken van de wc bij buren en de stilte van nietsdoen naast de onrust in jouw…

Je bent zo zacht en teer jouw huid in mijn hand jouw volle lichte gewicht jouw warme verlangen naar de extase van toen jouw bronzen lichaam in Verona onsterfelijk was en ik geknield voor jou tussen jouw benen oploste in liefde. Traag na het snelle bewegen streelden mijn handen de geur glad over je uit en weerloos ging ik naast jou…

ellenlange dagen, winterplagen met ijsbrokken, en diepe kou stormen belagen de aarde, ijl is 't hemelblauw droevig eenzaam, de gebogen witte takken zij voelde de koude, waar je rillingen van krijgt tot diep in haar botten, de moed zakken toen kwamen de ezels, haar zachtaardige vrienden naast haar staan, nederigheid betuigen, buigen…

Lakens tot mijn knieën de man die mij wil wil ik niet wakker maken voor mijn eigen verlangens Dan maar in gedachten handtastelijk van het een het ander laten komen en wegglijden in slaapgenot Opstaan in een nieuw leven: hoe ben jij naast mij beland na al die avonden bij mijzelf voelen hoe jij zou voelen wie ik ben? mijn liefde bloot…

hoe haar landschap kleurt in een valwind waar schaduwen worden weggehoond en wolken geletterd de toekomst herschrijven in de muze die alle facetten van mijn reuze raderen kent en kloksgewijs mijn wijzers richt wanneer ze als gebogen fruit de appelhof die mijn gaard bevlekt ontdoet van valse overtuigingen met een gloed van een getuigde…

wij speelden het spel van de ogen die wangetjes in pure onschuld liefjes doen blozen van aanhalen zonder te raken en er dan een ingewikkeld patroon van maken dat naar meer gaat smaken wij verloren de tijd vergaten de wereld om in hoger sferen wat steeds niet lukte opnieuw te proberen samen op zoek naar wat ons ongezien intrigeerde…

Had ze gezegd wees boom ik ware boom geweest Had ze gezegd wees braaf ik ware braaf geweest Ze vroeg wees trouw maar ik ben nooit trouw geweest nu is ze weg en vraagt niets meer ik ben nog nooit zo trouw geweest…

Lief, misschien ben jij een engel en ik voor jou iemand die in je gelooft iemand die dat durft alsof het voor altijd is iemand die dat besluit er met de hand een klap op geeft in de stilte van niet weten en juist drommels goed weten dat liefde te groot is en niet anders kan dan zich vermommen in half werk en mislukkingen om…

In de vijver warm ik mij aan de zon als een prins om te kussen een meisje danst waterlelies om mij heen, haar spiegeljurk raakt mij even aan Bogen haar lippen maar naar mij om het zout van mijn huid te likken en de huid van mijn ziel dan vloog ik tovervlinders tot in haar tenen, zalfde en kroonde ik haar, wentelde ik me in haar –…

het spijt me dat ik niet was wie je nodig had het spijt me dat ik om je gaf door overmacht getroffen door onoverwinnelijke liefde door mij…

Betovergroot klinkt wel oud maar hij was jonger dan jullie vijftien jaar, de stoerste jongen van de straat ik altijd de mooiste en dolgelukkig: een meisje geboren op mijn verjaardag We hadden het goed met het geld van Jan uit Nederland de lieve kostganger, mijn vrijer toen stoere Louis vertrok en alleen zijn naam achterliet voor…

je klopte in mij schat ik wist zeker dat jij het was al die jaren heb ik op jouw spiritualiteit gepast als onwetend fantast lijnen uitgegooid naar vreemd en onbekend in sprookjes en lieve dromerijen het kwam wel dichterbij een hand op je zij maar nooit het echte vrijen totdat mijn blik uit een carrousel van mooie momenten…

ze is er elke dag steeds met een andere naam hoe haal je het in je hoofd denk ik vaak maar ze is er dagelijks telkens in een andere gedaante als pijn, op plaatsen die er nooit waren tussen alle muren, zelfs op de plek waar ooit een huis stond op momenten van voortdurende afwezigheid bij vol verstand en steeds in dezelfde droom…

Buiten de sfeer van de liefde, de letter de leer is er geen Hemelboog rondom het oog wat rest is de deugd zonder vreugd ontbreekt de MensenZoon dan ook de Kroon Zij opende het deksel, en roerde 't Wondergoed uit de zoete Honingpot tot een goudengloed een nachtegaal begon te zingen, vlakbij de imker zuigen de bijen, zoemen reeds in mei…