luister naar het geluid van stilte voed je ogen met het licht van de nacht proef de smaak van water voel het wezen van lucht doorzie en ervaar de essentie van leven en geniet…

de slang kruipt giechelend tegen de dikke boomstam op. hij heeft net Adam en Eva verlinkt. nu luistert hij bezweerd naar de grote zwarte tovenaar die naakt met een zwart luipaardvel op een dwarsfluit speelt in de diep betoverde nacht waar de maan vol doorzichtig licht de hoogst zwijgende toeschouwer is met een kraanvogel en nog meer zwarte slangen…

het lichtend blauw van helder water ontneemt me elke zorg om later wat betreft mijn eigen ik resteert de aandrang te behouden niet het moeten noch het zouden enkel alleen het zijn…

In het zicht van golvend water gefilterd door lage wolken zie ik de eindeloze branding als een schuimkraag van een groot glas goed getapt bier Een lichte bries aait langs mijn blozende wangen terwijl het taaie helmgras op de duinen achter mij me lauw nawuift tot later Dan sluipt langzaam de dag de zee in met de ondergaande zon de donkerte…

dromerig weerkaatst het rimpelloze water de strakblauwe lucht…

Parel der beken kronkelt zich een weg door dal, van spreng tot de Rijn. Stromend langs stuwwal met haar kraakhelder water, vele eeuwen lang. Bron van waterkracht voor papierwatermolens, tot die verdwenen. Kokerjuffers die nu tussen waterplanten aan het zwieren zijn. Grote grazers die in dienst van natuurbehoud de beek flankeren…

De witte schermen van de vlier, in geur en kleur naar 't licht geheven vertellen mij 't geheim van 't leven: 't is enkel nu, 't is enkel hier! Maar dwars doorheen die kleine bloemen in duizendvoud ontloken, klinkt een roep, een zucht, een stem die zingt en zoveel dat ik niet kan noemen. Er trilt een snaar die 'k lang al stil en niet bespeeld…

Dit is een vers... voorjaarsliedje 't Gaat over het speenkruid in maart. Over een gabber die flirt met zijn grietje In 't gras van de wei, waar de ooi bijna baart…

De zon gaat onder, overal uit het water -- klimt het donker op.…

na m’n wankele werk fietste ik tegen zessen naar ‘t broek, zette één stevige voet op ‘n eenvoudig stenen muurtje keek omhoog naar ‘t populierenbosje en liet me zegenen door de rijke klanken van ‘t roekenkolonieconcert.…

Elke boom schittert in de zon na die regen zacht dampt de aarde Hoe al in de vroegte van de morgen het grijs wordt ingericht in een nog maar korte tijd geleden ontwaakte hemel waar ze verschillende tinten aanneemt bij voorbij drijvende wolken die steeds meer samenkomen tot ongekend geheel. Een bijbehorende wind beweegt door bladeren en…

op de rand van de goot kwettert in toverlicht een mussenkoor een bries streelt vogelveertjes de winter stierf ongemerkt een stille dood argeloze takken weerkaatsen zich in helder water in een handvol zonnescherven de diepten van onze ogen de opmaat een prelude voor wat komen gaat…

De ongenaakbare oude zee zal niet met je dansen In zilte nevels danst zij weg met de geesten van de dood Haar rusteloze danse macabre met donkere despoten van de nacht De wind blaast onweer in de wolken strijkt over het hart van de storm De oude gulzige zee zingt van zwarte diepte Van saudade dat vreemde verdriet van zee en…

Fragiel meeliftend op de wind is dat leger van miljoenen en-bloc individueel door de schaduw van het geheel nog altijd een raadsel op de radar. Ver weg staat het geboomte waar ze samenhokten naar gewoonte, maar de bomen bedreigd door warmte en droogte trokken op naar groter hoogte. Vlinders waren vinders. Werden zoekers.…

Lopend op water Blijft voor ons een utopie Varend voor ons best Picknickend alhier Op de aarde in het gras Vrijend op pollen De regen spatte Terwijl gekleed de zon Botsende wolken Onweer…

mijn beesten waren dons en pluche gekleurd knuffelzacht dichtbij zo voor het grijpen toch speelde ik er niet echt mee zij hadden geen naam roken naar zand en zee de zilte geur van ver en avontuur in het afhollen van duinen voor de lawines uit ik zag altijd het eerst de wolkjes komen dat maakte vaak een eind aan onze strandvrijerrij…

Hoeven modderen traag door een ontdooide bovenlaag. Broeikasgas verandert toendra in plas-dras. Het gewei is ijdeltuiterij, machismo zonder doel, een zwemblaas een uitkomst nu het land wordt overspoeld. Kariboe, waar kan je nog naar toe? Een leger muggen zuigt je leeg. Dat wat je van ons op je bordje kreeg, maakt je meer dan methaan-moe…

Denk jij tot in het oneindige met je eindeloze tong in kelken te kunnen tasten en bij je kroning tot kleurige koning garen te spinnen door eeuwig honing te winnen? Dat had je gedacht. Wij leren je wel vasten en zetten je voor altijd in de wacht.…

Ze is beschermend een glimp van haar teder hart koester het moment Niets is zo mooi wanneer natuur met al haar fris en groen ontwaakt uit een winterslaap Er is nieuwe tijd aangebroken waarin allerlei zaadjes beginnen te ontkiemen in een heel eigen tempo zodat een jong leven het levenslicht zal zien. Luister naar de eerste geluiden die om…

Ik hou van je zee, je rollende golven hoe je dat doet door de wind, door eb en de vloed? Alsof je ademt je hard bruist, knallend beukt, of zacht als een lam, stil, jouw verten licht vangen, sterren op je laat deinen kleuren van blauw en wolken op je laat schijnen Hoe je triljoenen wezens herbergt die in je gedijen je zo zilt ruikt…