Terug in de tijd dichtte jij ALLES IS NIEUW, uit 20-vijf Een bundel met 36 gedichten Een tijd waarin jij bundelde Wetend dat die vele strofen Vervolgens resulteren in 'n nieuwe ALLES IS NIEUW, titelde jij Gedichten in 2005 Jij was toen 47 jaar Jouw debuut 'Stem onder mijn bed' Deed beslist veel stof opwaaien Het titelgedicht laat vader…

(Misschien denk ik het maar en besta ik nog wel.) Iemand kucht. “De Heer! Is uw herder. Kom in de kudde en verheug u op het grazig dal.” (Je verheugen - op 24/7 rondhangen, met een helse kramp in je kaken van je eeuwig blije grijns..! O Moeder Morfine, haal mij uit dit bed vandaan, zorg toch dat ik… ah, ja, fiets! Met losse handen,…

Het leek me of je terug was, even in verschillende auto ‘s de kleine bruingele nog van je overleden vrouw Toen je werk weer had de grote ruime, welk merk, donkerblauw, Je laatste droom de Landrover waarmee we door het Brabants bos, je niet meer veel lopen kon en wou daarmee een smal bergpad op, waar niet keren, noch tegenliggers zag…

huil niet, mijn kind, om wat verdween mijn ziel zweeft zacht in tijd en ruimte niet de leegte, maar de herinnering is waar mijn liefde eeuwig zingt glimlach om de paden die we liepen om slapeloze nachten vol verhalen mijn stem, mijn lach, mijn warme blik leeft voort in jou, dat is mijn geluk ik ben de zon op jouw gezicht een haven vol geborgen…

in de ether klonk een stem een eigen geluid en melodie een pionier met visie een man vol energie willem van kooten een icoon in radioland groter dan groots een ster die nooit dooft hij liet veronica golven op de woeligste baren opende vele deuren gaf radio nieuw geluid stem die verhalen bracht muziek die harten stal een brug voor…

Hij is hier nog, thuis, overal waar hij niet is -- maar wij hem kennen.…

Opeens is het gevleugeld Het ros van de Goedheiligman Voor even speelt het Pegasus Omdat het schijnbaar toveren kan Het neemt je op zijn sterke rug En draagt je naar de Paardenbron Een regenboog vormt er een brug Van Kalliope's afscheidskus Naar een verheven exodus…

jouw ster doofde veel te vroeg een donkere leegte bleef en blijft toch plantte jij ook de boom van herinnering met altijd groen blijvende bladeren die bladeren kleuren immer fris ze spreken fluisterend wat wezenlijk is het leven dat jij hebt geleefd omarmend met de liefde die je ons was en blijft de mooie slingers die je achterliet geven…

Zoek niet en je zult vinden. Mijd de eeuwige arena  van beter weten. Loop niet in de val van verbaal twistgeweld. Onthou je van  Babylonisch spreken. Bedwing de slang  van je eigen tong. Lach om al die branies met hun bluf. Open je oren hoor de vogels luister naar hun liefdeszang. Hoor hoe een poes spint van geluk. Ontspan…

rouw is het rijpen van de appel aan de boom in weer, wind en zon genoegzaam gegroeid geraakt laat hij vanzelf los…

laat de wind je in de bergen verstrooien je meenemen naar waar niemand je naam noemt waar iedereen je kent waar de dood geduldig wordt gedragen omarm me zonder armen praat met me zonder mond blijf als je er niet bent…

Een man gaat langs de muur van de lange gang, aarzelend. Op het dakterras samen, naar de verre strepen van vliegtuigen kijkend en keuvelend. Allemaal bijkomend van 't leven. De tijd staat stil, de vloer is schoon, de zusters zorgen. Uit een verre hoek, de neurologie afdeling, komt 's nachts een kreet, en nog een. Iemand is in…

men zal ons over bossen verstrooien wie we ook waren al het hartzeer in menselijk tekort verpakt geraakt in lucht en water we nemen de kleuren van de aarde aan wie ons ook beweent wie ook in de spiegel kijkt naar diep verdriet men zal ons over bossen verstrooien wie we ook waren…

hoe zou het zijn als ik af en toe een uurtje in de hemel jou bezoeken kan hoe zou het zijn als ik af en toe even praten kan met jou elkaar zien en vasthouden hoe zou het zijn als ik af en toe jou vertellen kan hoe het met mij gaat hoe zou het zijn als wij af en toe gewoon zeggen mogen dat we elkaar missen hoe zou het zijn…

waar jij welverdiend de rust genieten mag van het eindeloos zijn ervaar ik meer dan ooit wat jij mij betekent ik tover mij een lach door tranen van gemis als ik terugdenk weer aan toen wij elkaar eens in liefde overgaven ik ervaar dankbaarheid voor hoe wij samen in voor- en tegenspoed steeds weer opnieuw hand in hand stonden ik…

Zonder jouw handen ben ik dakloos, zwerf ik rond -- Er is sneeuw op komst.…

als een bloem die nog bloeien moest nam de tijd jou veel te vroeg te snel een leegte achterlatend de herinnering echter blijft ze fluistert zachtjes soms in verdriet jouw lach en jouw stem ze blijven altijd bij ons in elke traan en in ons hart veel te jong nog was ons afscheid toen maar jouw liefde blijft ons dagelijks nog schitteren…

Ter herinnering aan mijn plaatsgenoot Wim Hazeu, schrijver-biograaf (1940-2024). Op 2 juli jongstleden is hij van ons heengaan. * Corinthische zuilen uit marmer gehouwen getooid met acanthus heel stevig en rank steunen de architraaf sterk en eendrachtig statig, subliem van gestalte en slank Uit marmer gehouwen ontmoeten…

Menigmaal komt de dood als een nachtelijke wolf Die ongezien zijn donkerdiepe graf al dolf Voordat ook wij, de levende nog-niet-doden, Zelfs maar dachten aan de opgetaste zoden…

Onverschillig ziet zij het aan, en ze glimlacht -- tot vervelens toe.…