Je aforismen zijn van hoog niveau, ik zag zelfs een excellente Amsterdamse school...chapeau! En des te fraaier is de anti-poëzie in dit poëem al mis ik ten enen male assonantie en alliteratie. Ik vergeef je het ontbreken van binnenrijm en beeldspraak ik verheug me echter over je coupletten met clichés een gebroken vers kortom…

er zijn momenten om er de hand in te hebben zolang het geluid draagt over doordringbaar bovenaards te oud voor bestemming te jong voor vertrek niets heeft meer betekenis dan het verzwegene ongezien achtergebleven in vermeend beton mijn mond draagt geen bevelen uit mijn oor vangt luistertaal zo vrij zijn letters in verstaanbare…

Eerst is er nog niks. Ja, een gelukzalig-lege bladzij. Een wie-doet-mij-wat-optie. Maar daar komt de klad in. U zucht ontevreden. Het vacuüm dient bevrucht. Een sterke drang wil weten. Een eerste zin noteert zich. En die vraagt om meer. U begint zowaar te zweten. Verbanden kondigen zich aan. Wilde paarden moet u beteugelen! Maar…

O Nee tanya hoe kòm je daar nou bij Je gaat toch niet naar die verdoemde toe Die knessetkwal, die mensenhaai, die fou Nee, jij gaat níet naar Netanyahu toe Die krijgt van Petrus nooit een passe-partout O Ne tan ya hu kòm je daar nou bij!...…

Zit er nog leven in dat esperanto dat vat vol braille in gebarentaal zegt niets, een blik zegt meer dan duizend woorden al zijn het altvocalen van bel canto die spreekbuis voor een nieuwe wereldtaal is als synthese een ver ideaal want zelfs verbaal blijft het orakeltaal Wat ooit begon als hiërogliefentaal in Babel, primitief…

onder dezelfde hemel in dezelfde tuin schuifelt hij rondom vandaag zijn serene glimlach als die van een milde verre god stijgt stil boven de taaltekenen uit in het gras trappelt het jonge tere leven in zachte verstrengeling van einde met begin in hun glanzende blik huist hetzelfde lied…

een haiku is het geschenk van de natuur door de dichter gestoken in het kostuum van de taal…

Mijn tante kocht als veulenmaagdekijn Een minidictionnaire met vreemde woorden Voor 't habbekratsbedrag van 90 cent Het moet van voor de Grote Oorlog zijn Dat was nochtans wel een rib uit haar lijf Van Belkum's vreemde-woordentolk bevat Van woord, parool en mot het meest voorkomend En uitdrukking en zegswijs evenzo Ik licht er een paar…

welke woorden willen we redden nu de stof van puin uiteen waait welke werpen we van ons af in verlaten straten van de stad welke houden de klank aan van een viool onder de sterrennacht welke woorden verdwijnen in het zwarte water van de tijd welke woorden keren terug houden we vast welke verwelkomen het licht koesteren we om niet…

er is een tijdelijkheid tussen de vroege dageraad en het verdwijnen van de zon waarin je alles kunt schrijven wat in je opkomt, in het gedichten verzinnen en je mag er van uit gaan dat het niet lang duurt voordat zinnenspinsels in het brein verschijnen als een momentopname een flinke portie liefde voor het volledige alfabet en…

lees de stilte van het witte blad niet bezwaard met woorden lees zijn luchtige leegte lees zijn niets lees zijn alles gedicht zonder woorden het lichtste gedicht…

Zal jij mijn kruiswoordraadsel zijn Geen doorloper, woordzoeker of cryptogram Daarvoor ben ik te tam En het zit vol venijn Ik wil het enigma verklaren Woorden die zich openbaren Puzzelen tot het past Desnoods op de tast Drie letters, twee horizontaal Klaarheid in opgelegde wartaal Angstvallig zoekt mijn pen Met elk woord dat ik ken Moeilijkheidsgraad…

Het nachtspel gespeeld De ochtend nakende Het machtsspel gedaan Ongekleed dansen mensen Ieder met hun eigen wensen In 't licht van volle maan Thuis wacht dan de roes Die uitgeslapen mag Vrouw heeft geen idee Wellicht zou zij 't begrijpen Dat woorden soms moeten rijpen In de alfabetzee Woordenpotpourri Met letters in veelvoud Scrabb'lend…

schaarse woorden als hoge en dun gewortelde bomen reikend naar de zon het fragiele meebewegen in de wind stromend naar ongekende stormen…

doe het toch maar schrijf maar over het leven dan schrijf je vanzelf over angst duisternis verlies en verdriet zoek een heldere toon waarin jij jezelf verstaat graaf het hele leven lang naar de kern het duurt te lang het is te koud om te huilen doe het toch maar schrijf maar over het leven…

ik wentel me in je woorden we praten, er is alleen je stem en ik hoorde je denken tussen regels door, zoals ik je ken jij hoort meer dan ik zeg en ik praat weer eens meer dan ik luister hoe of waar we ook de nadruk leggen het eindigt altijd met een glimlach en meer ruimte…

O hoeders van het vrije vers & co O dichtvazallen en hun rijmkompanen O allerlaatsten der woordmohikanen O laatste woordenfreaks van het tableau O hofleveranciers van taalbanketten O laatste haagse hopjes parlevinkers O laatste doublespeak en woorduitblinkers O recensenten van de snelsonnetten Als ik zeg kapiteins, denkt u aan kaden Wie…

Ja zelfs Homerus liet wel steekjes vallen Ook mij werden wat missers niet bespaard Ik heb het nog niet eerder aangekaart Maar nu ga ik bazuinen laten schallen Houd op met ieders leesplezier vergallen Taal moet met spoed sacraal worden verklaard Ja zelfs Homerus liet wel steekjes vallen Ook mij werden wat missers niet bespaard Poëten, gij literatuurvazallen…

ik begrijp mijn wereld schrijvende staat dit hier op de goede plek? in mijn hoofd daar buitelt het waaien woorden door elkaar denk ik daardoor weer het volgende: de storm in mij die woedt altijd en zie wagons vol met lettergrepen voor me in sneltreinvaart dit papier op rijden geblazen uit mijn oren met stoom, maar zonder kokend water waar…

op een klein stukje van mijn huid schrijf je het woord elektriciteit met je zachte lange vingers helemaal over me uit je ontdoet me van mijn woorden berooft me strelend van mijn zinnen vonkenregels produceren plots een hart kloppend kabaal metaalmoeheid maakt zich meester van de punten en de komma's ik vouw ze uit tot liggende streepjes…