1.737 resultaten.
Eens was ook het verleden heden en toekomst
netgedicht
1.0 met 4 stemmen 316 In een donkere grot,
tekent een man op een muur
mensen en dieren
met de houtskool van zijn uitgedoofde vuur.
Zijn heden.
In de schaduw van de ziggoerat,
tekent een man op zachte klei
de opbrengst van z´n land
hij gebruikt er een vers gesneden rietpen bij.
Zijn heden.
In het aloude Rome,
hamert een man in het brons
onverholen de 12…
Heden en Toekomst
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 299 Zoals de maan mijn pad verlicht in ’t duister,
Jouw stem mijn ziel verwarmd met zoet gefluister,
De aarde – rood – mijn hart versterkt.
De wind de muizenissen doet verdwijnen,
De regen met het zout mijn huid laat schrijnen,
De ether een verandering van toon bemerkt.
Zo dwaal ik rond en denk mijn gedachten ledig,
Morgen, nieuw en immer vredig,…
Wakkere bediende
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 416 hij lijkt een beetje getikt
draagt belletjes op zijn hoofd
een glitterjas
en loopt op tik-tak
tapdance schoenen
maar hij is bij de tijd
zoals geen ander
wordt per seconde wijzer
uur en dag volbracht
wekt hij mij
klokslag acht…
Polderboer
netgedicht
3.0 met 17 stemmen 675 paarden draven in zijn verweerde kop
die leest als een landkaart waarin sporen
van jaren het zoutlandige lied bewaren
over korenkraaien, lamsoren en voren…
gefluister van wind
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 207 het zijn slechts enkele gedichten
en niet de dichter die overleeft
uitverkoren woorden die blijven hangen
in het collectieve geheugen
de poëet zal spoedig vervagen
sommige verzen van zijn hand
trillen nog wat na in de ether
soms kan je ze horen
als gefluister van wind
in kruinen van de bomen…
Puch
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 283 ach, oude Haagse nozem op je Puch
een helm verhult je wilde grijze haren
je vrienden kwamen langzaam tot bedaren
het is alsof de tijd jou oversloeg
nog dikwijls stop je bij die oude kroeg
en denkt terug aan glorierijke jaren
er klonk muziek van losgebroken snaren
je was er altijd zat, maar nooit genoeg
je staat daar maar, verzonken in getuur…
Even oud
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 159 We lopen samen naar een
bergtop, mijn lief en ik.
geteld zijn we even oud,
het licht maakt onsterfelijk,
de hoogte vruchtbaar en ons
welgezind, de kim blaakt in
het vuur, als de passie stand
houdt, slechts één uur, dan dalen
wij gedwee de trap weer af, in
korte tijd zijn we eeuwen oud.…
Verveel me
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 374 O liefste in jouw armen
Kan ik me verstoppen
Tegen jouw boezem
Mijn tijd verdrijven
Verveel me liefste
Want ik heb ontdekt
Als wij vrijen vliegt
De tijd en dat wil ik niet
Alsjeblieft breng me chagrijn want
Met jou wil ik voorgoed gelukkig zijn…
Als opium
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 171 De tijd hij fladdert
door de armen, het
fijne zand verglijdt
door zandlopers en
de dunne vingers van
een uitgestoken hand,
de laatste korrels sisten
me de namen toe van
woorden uit het hart die
we gisteren nog niet wisten ,
ze sliepen bij het horen en
glipten weg in eeuwigheid,in
je ogen het licht gemaakt of
door handen die hem…
ok computerrrrrr!!
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 301 het enige wat mij scheidt
van de val naar beneden
is de val naar boven
die ik maak in de andere schaal
zonder verdieping en frase
en zonder verheffing te zijn
de dingen zijn het onderdanig zijn moe
hebben ons met hun dood ingenomen
wij hebben zelf de dingen toegerust
zodat ze nu niet meer aan ons toebehoren
maar aan zichzelf. En wij aan de…
Terug naar de bron
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 262 Snel stroomt het water
weg van de bron
neemt alles mee
vooral de druppels
vanaf het begin
Volg de stroming
tegendraads naar boven
dwars door de nevels
van de grote waterval
Traag stroomt het water
terug naar de bron
laat alles achter
behalve de druppels
vanaf het begin…
besef van tijd
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 351 de hanen kraaien
kraaien in het donker
donker is het buiten
buiten kraaien ze
ze weten van de tijd
tijd heelt alle wonden
wonden in jouw ziel
ziel ik zie je niet
niet alles heelt hij
hij vliegt harteloos
harteloos de hanen
hanen van het licht
licht jaagt het duister
duister weg van jou
jouw ziel nu lichter
lichter in besef van…
slapende stad
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 235 ze kijkt zo vreemd
wanneer de maan
verstoppertje speelt
lijkt of ze gaandeweg
voor de schaduwgezichten
van de duisternis zwicht
haar kloppend hart
in de handen van de nacht
heeft neergelegd…
De Toverspiegel
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 979 poort tot ongekende visie
als spiegel vermomd
als glas geschapen
uit gesmolten toversteen
met zilver beplakt
in gouden lijst omhuld
met ornamenten gekruld
zie ik het beeld van een man
die ik niet plaatsen kan
uit de spiegel getreden
mijn geest overreden
mijn lichaam vertreden
denk ik in mijn droom
mijn vader of zijn zoon
wie…
De trein van 20:40
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 147 Vanavond is iedereen een schim
van wie hij vanmiddag was.
Nu zijn er nog louter de vage contouren
behorend tot het kille landschap
in de iets lichter dan donkere duisternis.
Klaar met vandaag, klaar voor morgen.
Alles verdwijnt behalve de nacht,
en de sterren houden de wacht.…
geluk
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 194 aan de oevers van de tijd
op de tempelklok
.......is een vlinder gevlogen
en ingeslapen
sereen en stil
luchtledig
geen haat
momenten zonder tranen
worden kristallen stralen
van geluk…
- Later -
netgedicht
4.0 met 56 stemmen 353 Het opschuiven, uitstellen van kostbare tijd,
niet dat wij het bewust doen..later.
Niet alles wordt omhelsd als tijdsverandering.
Niet alles wordt meer voor iedereen vergoed.
Tijd verliezen met een saaie grote zucht, later.
Later als wij groter, als wij sterker zijn..
Later als wij beter en volkomen zijn,
Later als het is wat er ooit van komt…
in het voorbijgaan
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 232 voorbij een plek in het landschap
hoorde ik mensen praten over de dood
'berusting daar komt het op aan'
sprak een krachtige stem
zoals vanzelfsprekend bij mooi weer
de blauwe lucht boven het groene land
en de laatste streep aan gindse horizon...
ik moest even slikken want ik was juist
op weg naar gindse horizon…
Bedolven
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 176 Kon ik maar de
wereld terugzetten, om
terug naar huis te gaan,
de klok zal dat beletten,
ik ben gebonden aan de
nuchtere wetten van de
ochtendhaan en de nacht,
en een warme schoot, en mij
het wachten zal verzachten,
en lichtzinnigheid aanbood,
in golven van sterfelijkheid,
verlies ik mij in de plooien
van de tijd, in haar armen
wordt…
Ouder
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 250 Ik sta stil
ook de bomen luisteren
naar jou
en de dagen
verlopen tot een zachte zucht
hoor de bladeren
zacht ruisen
onder de klanken van jouw zinnen
vertel je jouw verhaal
en wij tellen de samen
de jaarringen van jouw hart…