1 stapje vooruit, meer dan een halve terug. Rustig aan. 2 stappen vooruit, 3 achteruit. Te snel. Gun me tijd, geef me de ruimte. Eeuwige, grote, eenzame, oningevulde ruimte. Vrijheid. Zonder regels, zonder afspraken. Laat me vrij, voor altijd vrij. Misschien, heel misschien, kunnen we dan (een tijdje) samen zijn. Mezelf zijn, en dat…

Zwaluwen doorklieven de lucht, voortgedreven door onzichtbare kracht. Wolken drijven voorbij in een zucht aan de zon die altijd op hen wacht. Geen vrijheid is eindeloos als het heelal. Vrijheid is binnen grenzen gevangen van dood, ouderdom en verval. Vrijheid is eindeloos verlangen.…

treft geen blaam gebroken wit weet woorden die ertoe doen scherm, opgetrokken zit ik er achter en laat een boodschap achter…

Vandaag geleefd gewerkt gepraat gelachen geliefd genoten van de zon en van elkaar net als gisteren geleefd gewerkt gelachen geliefd genoten van de zon en van elkaar morgen is er weer een dag om te leven te werken te lachen te lieven te genieten van elkaar.…

Het openduwen van het paradijs brengt verwarring met zich mee: is het nu maansikkel 3 of 4? Moet ik door dat hol? Met een stenen omheining heel laag, tot onder de knie gemaakt om er in te trappen. Wil niet falen dus volg blindelings de prikkel. Waarschijnlijk kan ik links wel ergens lucht happen. Het leidt naar een zonnebloemenhart…

kleding en de rest op een hoopje op het strand wij samen in zee [senryu] foto: Martien Montanus…

woorden zwerven door de ijle lucht kinderen wordt hun stem ontnomen prachtige zonnestralen bruut verduisterd pakken donkre wolken zich samen scholen vliegende vissen voor altijd op de vlucht voorzichtig ontluiken tulpen zich geel morgen is het vrede wordt er gefluisterd…

Vanmorgen klonk het zingen van een vroege vogel zo zorgeloos, het verlangen dat daarin verborgen lag, die wens om te vliegen, haast onzichtbaar te landen in de belofte van een nieuwe dag ik probeer dat gevoel in tijd te vangen, raak een verloren vrijheid aan voor een enkel moment valt het licht uiteen in schaduwen die ik nooit…

de tijd verglijdt zo vaak in spijt van woorden voor de naaste nog steeds niet uitgesproken hoe werd de wereld toen in mei, zo leek het toch in vredelievendheid opnieuw geboren ja, hoe nu de morgen door de ogen van de zon in een oranjegloed de gedenksteen opnieuw verlicht vele bloemen kleuren de zinnen van hoop het diep in het…

Wreed ingesnoerd in een korset van latwerk dat de stam bezet barstten de wilgen uit hun voegen - zij die hun kluisters niet verdroegen.…

In de verte achter een horizon van traag licht Ruist het lachen van een kind langs rijpend fruit In de boomgaard waar de rups de appel mijdt En sterft om een vlinder te mogen zijn…

Ik praat maar heb niets te zeggen Ik luister maar hoef niets te weten Ik schrijf om elk woord te vergeten Ik zwijg want elke zin voert mij weg van waar ik wil zijn…

Ik ben uit je schoot ontschoten, eenling, altijd een Remi, nu soms het liefst sans famille, volwassen worden is niet zien dat iedereen uiteindelijk alleen dood gaat, maar accepteren dat het bestaan komt en gaat, uit meer dan alleen een eicel en zaad bestaat, van kroost tot man, is niet voor de eerste keer vrijen met een vrouw, maar bereid zijn…

in zwart raak jij dit licht radioactiviteit in een testbeeld het zwaard valt vlak naast ons beiden zwaar weegt dit omgedraaide glas zonder inhoud leef je niet echt is nep gedimd water dus het sterven is een zege weet jij dit zeker weten doen wij de deur dicht en de beat beukt door hersenspinsels versplintert verteerd omhulsel gelukkig…

De nacht vertakt zich door de dag, er schieten nieuwe loten uit exotische vruchten en instabiele grond - misschien nog wat onrijp - maar mensen delen brood en bezit zonder elkaar te duchten. Zij dansen op de oude zerken, van rood geaderd marmer, waar eerst nog bloed en staal moest stromen, spitte vloeibaar goud uit de schoot der weelde,…

Klokslag om één uur galmt het slotakkoord over alle dictaturen Henk…

weg geranseld door soldaten op het grote vredesplein. opgesloten door verdwaasden , die geen mens meer wilden zijn. woest gemarteld in hun cellen. doodgeknuppeld door geweld en helse haat, omdat zij vol liefde en goedheid wilden strijden tegen 't kwaad. lachen is totaal verboden op datzelfde vredesplein. zouden ook die beulen weten…

Ik wrijf een open plek op de beslagen ruit die toekomst heet maar ook de buitenkant zit vol met druppels ik breek het glas de scherven kleuren verwonderd gewond ervaar ik de keuze die richting ruimte geeft…

Wanneer een druppel, slechts een leven is, ‘n kopje vol een aantal, ‘n emmer vol, een dorp en ‘n vijver een stad, enig idee hoeveel levens een zee of oceaan er had?…

In het levenswater van de rivier vind ik bomen en bloemen stromend in zachte tint verwijld het in woorden langs de waterkant daar, in vele talen gehuld beelden, bloemen, gaven en stilte omhullend laat de wind me dragen naar mijn huis een grijze flard waait over lost op in een uitgestrekte hand van overgave en brengt het levenswater…