al dat gezeik over de zee hoe leuk het allemaal wel niet was ik doe er niet aan mee het was sowieso een slecht idee een huisje met amper een terras en dan ook nog met z’n twee oké de hond was er ook bij die was redelijk tevreé en we hadden ook een spelletje mee wat jij van-z’n-lang-zal-ze-leven niet winnen gaat maar je speelde en verloor…

Terwijl hij met zachte wanhoop vraagt waar de wereld is wacht iemand op een nalatige trein wankelen anderen door vergetelheid niemand die in beweging komt die hem in zijn armen houdt. Terwijl oude bomen vallen vraagt hij waar de liefde is worden diepe wortels doorgesneden buigen takken zich naar de aarde wachten verborgen uitlopers op…

Waarom ben ik ineens zo blij omdat de zon weer schijnt na dagen somber weer? Er hangen nu nog wel wat gele blaadjes, die binnenkort met wind en regen ook wel vallen gaan, maar toch vervult mijn hart zich nu met hoop want straks komt weer een nieuwer licht en gaan de dagen ook weer lengen. Wat ook nog de winter straks misschien zal brengen…

- KALYPSO tot HERMES - Waarom, zo sprak de schoonlokkige tot Hermes, de boodschapper der goden uit naam van Zeus Waarom mag ik die listrijke koning Odysseus die Troje innam, dankzij Pallas verwoestte niet met mijn zoetgoddelijke liefde koesteren Waarom misgunt mij de bliksemslingrende vader mijn liefde voor een man wiens schip…

In deze donkere dagen, waarin de maan wat lager hangt en het land zich hult in kruidnotenwarmte en kaarslichtzacht, komt Sinterklaas niet alleen met pakjes, rijm en rijmend woord, maar met een wens die groter is dan welke strik ook dragen kan. Voor jou, voor mij, voor iedereen die Nederland thuis noemt - en voor iedereen die Nederland nog…

Ik maakte fotos van geluk: haarscherp vrijende paartjes En ik voelde me een gluurder Zo verging het iedereen die de serie bekeek Niemands hart ging open Ook niet van de vrolijkheid of het verdrongen verdriet van lachende mensen noch van kinderen, hun spel hun ernst en hun lieve blikken Het was veel, maar geen geluk Dan de winnaars…

Inmiddels was de ervaring van To-To die van Mei overweldigend overstegen, en zou hij zelf terug naar school moeten gaan om de lessen te geven; na Mei had natuurlijk Juni, en daarna Julius, de taak overgenomen, en misschien zelfs nog August, die toch al niet altijd de snelste was. Ach, zou het geen verademing zijn, een slim torretje voor…

wat het ook zijn mag wat mij naar binnen trekt naar mijn binnenste kijken laat wat in beginsel verwezenlijken wil om mijzelf bij elkaar te houden van alles wat ik waarneem één geheel te vormen van dichtbij gezien binnen mijn oogkaders in een spiegelbeeld van ik leven van geboorte tot dood door eigen zicht bekeken als stevig evenwicht…

verbannen naar dit oord geïsoleerd door de goden voor verstoren van oorlog daar ik heb gekozen voor mijn aardedragende vader tot tranen geslagen titanen soms komt een held langs zo mijn verlangen opzwelt maar hij uitgeteld vertrekt als ik hem wel houden wil een grillig gevolg der straf van de maffiose Olympiërs één keer is het wel…

Een onvoorstelbare golf vond ik in jou. Je nam me mee in je diepte, waar geen richting te vinden was en tijd zich uitstrekte als een draad zonder einde. Zonder beweging hing ik in je onderstroom. Ik voelde hoe water kon trekken, hoe het mij meenam zonder haast, hoe ik mezelf verloor in een kracht die niets vroeg en alles nam. Verdwaald…

Voor ik goed en wel was doorgedrongen tot de diepere lagen van pseudopriet en stresspraat der relaxatie-industrie werd ik hedenochtend opgeschrikt door een picturaal diagram van een hominide androïde bij een zesregelig sonnet van Coenraedt van Smeerenburgh... Het merkwaardige feit doet zich evenwel voor dat uit tekst noch beeld is op te maken of…

Ik heb het geprobeerd: spiegels zijn onbruikbaar Ze geven een spiegelbeeld niet mijn gezicht zoals iedereen het ziet Alleen op fotos, dichtbij en terloops genomen kan ik zien wie ik ben maar het meest herken ik mijzelf in slechte kiekjes halfscherp in gelig licht als een waarheidsfilter dat uit momentopnamen een bestendig portret…

Op een bank ik het park komt een man naast me zitten Zijn handen verdrinken in een lange grijze jas Zijn hoofd verdwijnt in zijn rechtopstaande kraag Hij kijkt naar spelende kinderen Eens, in een vorig leven liep hij daar tussen, spelend, roepend Ver weg van de echte wereld Achter de donkere glazen van zijn bril zie ik nietszeggende…

Ooit had Land of the Free een droom Je kon er toekomstplannen stallen Rijk worden, maar dat is vervallen Het goud bleek schroot bedekt met chroom Er is een top van welgesteld Zich wijdend aan vergalopperen De leider lijkt te dementeren Is grof daagt uit en liegt en kwelt Zijn stokpaardje; een kwade zaak Hij hekelt donkere soldaten Die…

halfgans zowaar als helft der onderfamilie maar als duck-achtigen der watervogels leven wij het liefst in duinen als beste broedbiotoop in slikrijk gebied in binnenlanden bij de grote rivieren op kwelders en veenweiden breiden wij onze levens uit bergen onze legsels achtentwintig dagen lang in een leegstaande rabbithole de dolste…

Jij gekleineerde, mail-failure-jodeljongen, zou je longen er toch uit willen schreeuwen, zoals het de meeuwen niks schelen kan, - weet je wel; je weet wel, dat stelletje rellende en rondvliegende, zwijgend liegende ratmarterachtigen. Maar het antwoord op jouw uitdrukkelijkste vraag, wie is die ‘AD MMXXV’?, - eenvoudiger voor de leek:…

met je driewieler hou je Max nog bij, en zelfs een Boeing of een Concorde, zelfs die honderd meter hoge horde bracht pijnlijke scheuten in mijn zij. hoe vaak hou jij een pitstop, rust je uit, droomt staal en rubber van een zachte doek, jubelt de bel bij ieder warm bezoek, en staakt de straat na een fout besluit. die overwinning wilde jij…

Wij dragen de last van fouten die wij niet maakten, met handen die werken en zakken die leeg blijven. Zij vullen oude putten met ons toekomstgeld, alsof hoop een bodemloze kuip is. Maar onder de rekbare stilte groeit iets hards: het besef dat een mens geen melkkoe is.…

Ergens vergeet een blad dat het groen is, als het zich laat dragen door de fluistering van herfst. Het verlangt naar één laatste blik, één zachte bevestiging van zijn bestaan, voor het oplost in de onvermijdelijkheid van vallen. In wijde spiralen dwarrelt het naar beneden, als een traag vloeiend verhaal dat de wintergrond met stille gaven zal…

Beste vrienden Mo en Moos waarom zijn jullie toch zo boos meer immers dan alleen vrienden zijn jullie zelfs uit ver verleden nauwe verwanten want de zonen van een en dezelfde vader kinderen zelfs van een moeder de sterren en de halve maan samen houden ze de wacht aan een en dezelfde hemel mageen en hilal zijn de hoeder wanneer…