zoals korrels van zand worden geschud maar steeds duin blijven of woestijn of wat aanspoelt strand, druppels: regen of nevel of net nog wolk of waterval, stenen: berg of pad of huis en hoe kinderen graaien met open handen als scheppende kracht graag alles dooreenschudden en dat ze nog ontdekken zullen: er is alleen de wind…

je hebt iets aards zoals je daar ligt daar ademt en dampt je wasemt het leven zoals zoet zompig veenmos het wegtikken van tijd houdt me uit mijn slaap ik stap uit ons bed loop peinzend in rondjes staar door het open raam krijg het oneindig koud ik kruip terug bij je…

lichaam, je liep met mij door windstil voorland voor even waren we samen, deelden we een huid, een lot dat verbond, zonder elkaar was er geen ik, geen jij, noch ons beiden, als een reis zonder begin; dan bleven aderen zonder bloed en woorden zonder zin…

taal [godin van stand]: hofnar nectar draak en kind draaiwolk in mijn hoofd…

doodgereden eend kuikens piepen tevergeefs snelverkeer gaat voor…

Verstrikt In dat web van letters Zoekend naar woorden Naar beelden Die ene zin En jezelf dan tegen komen In de zalvende stilte Van je eigenste Binnen-in.…

Waar wind zeezout door straten fluistert. Woont leven ingebed door golven. Mensen, door getijden gesmeed. Banden die dieper gaan, dan zand onder hun voeten. Op de wurft, verhalen, oud als de branding. “Hier, waar de vuurbaek waakt begon et.” Generaties die hard werkten. Hun blik vaak gericht op de zee, waar familie soms bleef. Verhalen…

ze zeggen dat het in de sterren geschreven staat tussen hemel en aarde schuilt een gedachte in atmosfeer uitgespaard eerst was er niets toen een oerknal nu een zwart gat het blijft een gedachte aan honger naar meer en wachten op antwoord telkens weer…

Zie daar, de eerste lentebonestaken Waar de messias splinterwoorden goot Waar verba en parole ralaraken Daar sterft elk couperiaans een kortedood Ik lees een bladzij in de mobaridder Zijn paard geeft hij op heuvels zand de sporen De momfermol schiet wortel, haar aanbidder Danst met catrijn en huppelt naar de toren Rood wordt zijn kop…

haar blond golvend haar als van lady Godiva bedekt mijn schouders…

geen regel zo beschreven dat het gedrukt staat geen beton zo gegoten dan de hardheid van de steen die met het wentelen van ieders rotatieas halverwege naar boven rolt zwarte gaten laten weinig over zichzelf los maar je moet toch ergens van uit kunnen gaan…

jij bent voor de wereld niet wie jij denkt te zijn de wereld rondom jou kijkt met andere ogen ieder die met jou werkt ziet wat jij hen betekent van fantast tot idealist de dagdromer of realist de mensen die jij bemint zien waarvan zij houden van hartendief tot rover de minnaar of charlatan in alles wat jij doet of laat wat jij zo…

O lezer van dit dicht Of lezeres, wellicht Toon eens uw waar gezicht Al is het niet verplicht Bied eens úw vergezicht Op wat ter tafel ligt Wie weet is 't van uw nicht Met defect achterlicht Hoe teder, zo'n lief wicht Die daaglijks een gedicht Schreef, als haar burgerplicht Als een Nienke van Hicht Die regels schreef, gericht…

als ik een foto maak leg ik het heden vast zonder te bezitten neem ik een voorwerp mee zonder aan te raken herinner ik een gezicht ogen, een mond zonder kus vermom ik afscheid als eeuwigheid…

De maand begint met natte kou Het oude jaar maakt baan Al wat we wilden en wat zou Het is voorbij gegaan Een nieuw jaar en een nieuwe kans Om dromen waar te maken De wintermaand verbergt, verstilt De sneeuwkristallen kraken Moeder Natuur verandert zacht De wensen en de dromen Onder een toverlaagje ijs Gaat transformatie komen…

neanderthalers waren heus niet dom veel hedendaagse mensen zijn veel stommer want hun gedachten zijn vaak krommer de weg der evolutie is heel krom dus zelfreflectie is wel op z’n plaats veel hedendaags gedoe is ondermaats…

neanderthalers waren heus niet dom veel hedendaagse mensen zijn veel stommer want hun gedachten zijn vaak krommer de weg der evolutie is heel krom dus zelfreflectie is wel op z’n plaats veel hedendaags gedoe is ondermaats…

'Ik hoor begijnen in het engelenkoor Maar 't vreet aan me, ik kwijn diep weg van binnen Met filistijnen valt niets te beginnen Hamas en Israël staan er slecht voor! Ik geloof niet meer in jullie wereldvrede Er is dan wel contact der continenten Maar 'k zie slechts vluchtelingenkampementen!' Zei God die zich ook schaamt voor zulk een…

je ligt nog in je bed op een vroege middag in het heden er is nog geen sprake van vertrek een aankomst is niet bepaald twee mensen weten niet van elkaar ook niet voor het leven het potlood beschrijft niets ook geen huidige toestand kou en warmte zijn hellend vlak het heelal dijt uit je bestemming ligt nog niet op een verafgelegen…

Soms grijp ik terug op dingen van de dag en als ik ze aaneenrijg tot een week een terugblik op wat schijnbaar helder leek zie ik betekenis in wat ik zag Al schrijvend gaf ik dit jaar commentaar een review met twee sterren, een recensie mis ik de aandrang, voel ik geen urgentie? ach, soms heb ik geen tijd, da's al te waar Het jaar…