Mijn kast met boeken staat te geef op straat, de stoel ernaast Ik zit er nog even op te denken aan achterhaalde dromen en ons nieuwe huis waar ons eigen sprookje begint onze nieuwe dromen van rondrennende kinderen zwierend aan het anker van ons verlangen 's avonds moe in bad en slapend in ons hart…

Vlinders fladderen om ons heen, Wijl warm ’t zonnetje scheen. Bijtjes zoemen rond de bloemen, Wijl wij zijn aan ’t zoenen. Donkre wolken trekken saam, ’t Is met fladderen en zoemen Gedaan. Wij gaan met zoenen Door, zijn nog lang niet klaar. Dan regen klettert op ons neer, Wij willen wel nog steeds meer, Regen deert ons geen van beî…

Hielke en Sietze uit Emmer-Compascuum Tom de Landroye uit Wognum bij Leek Jo Bonifacius uit Zwaag Opeinde Fra Willibrordus uit Grave beneden de Sluis, André Mieux uit het land van de zachte g, tante Mary Servaes zonder naam die zingend ter wereld kwam in Schin op Geul Die zeven die allerminst op elkaar leken Doch immer hemelwaarts nooit…

Met een handlijn aan de kant van de snelstromende woorden; als op levenskoorden dansende, bij de avondbarbecue sissende, zeldzaam ras der disdichters. Als het water dagelijks hoog aan sneldrogende lippen staat, zoete verleidingen langsdrijven in samenscholende schoonheid, dan loont het de lome arbeid: met het juiste aas aan de haak,…

Hoe en waar het allemaal begon met ogenspel - het grote onverwachte van een dolfijn die onder water lachte Zij zwom een eindje verder met me op ik had haar slanke lijf niet in de gaten diepbruine ogen zag ik even later die mij betoverden, 't was een brunette die mij die zomer zwemmende verleidde Zo was het hoe het allemaal begon…

de gelaten oogopslag van de jongen registreert met terloopse blik de camera waar richt jij je lens op fotograaf op zijn been dat er niet meer is? hij is tien jaar zijn naam is Mo een jongen met één been en krukken hoeveel plaatjes fotograaf moet je schieten om te zien dat het kind in hem spoorslags verdween? het kind weet dat het jouw…

Zal ik al naar bed gaan of nog even blijven zitten achter mijn laptop? Wellicht komt er iets in mijn hoofd naar boven, waarvan ik niet eerder wist dat het in mij zat. Ik denk de baas te zijn over wat ik onthoud, maar merk meer dan eens dat ik nog weet wat ik vergeten dacht te hebben. Speelt verdringing dan een rol? Of is er kans op een…

Het schreeuwen om aandacht kent geen tekort zolang de bron niet uitgeput is, het levensvatbaar oerboek van de mens waar waarheden goden zijn, orakels slechts woorden die geen ander gevoel kennen dan eerzucht en wraak en die eeuwige macht; alleen een wang die keert een vrouw die je voelt, met haar hand die de aandacht versterkt, niet…

Wij willen niet terug naar de tijd toen wij elkaar niet misten, wij de dagen ongemerkt, los van onze diepste verlangens, verkwistten. Het gisten, zogezegd, heeft, later wellicht beslissend geborrel gebleken, een substraat opgeleverd, wedervloeiende massa, tastbaar stollend gevoel in de adembenemende ruimte van ons samen. Midden…

het jongetje in mij is altijd gebleven naast stil verlegen vol met fantasie bang te falen ook in de verwachting altijd overal weer waaraan hij denkt te moeten voldoen het jongetje in mij bereisd de wereld in menig avontuur nachtelijk in stilte dansend dromend van alle ondeugd die hij dan begaat met vrienden daar die hier er niet…

Op het groene blad druppelt zacht de regen neer stilte draagt gewicht Eerste druppel stroomt rustig, bijna aarzelend uit de lucht. Hij raakt een blad en blijft daar even liggen, alsof hij twijfelt en verdwijnt daarna weer, alsof hij er nooit is geweest. Daarna komen er meer, ieder met een eigen ritme en zwaarte. De wereld ademt mee, bladeren…

Het opwarmen van die dekselse briketten duurde vijf kwartier, na drie ferme "cocktails maison" was Opa zo zat als een pier, de witte worsten waren te weinig gebakken, de zalmspiesjes bleven aan 't rooster plakken ... en tante Flo werd betrapt in het tuinhok met buurman Rogier !…

Ze kwam hem tegen bij de super, Voor de ijsjes in de vriezer. Ze stootte hem aan en zei: Heb jij er zin in saam met mij? Hij zei haar enigszins verbaasd: Ja, dat wel, maar niet hier! Dat begreep ze niet meteen, Tot haar ’n lichtje opging. Toen klaarde haar gezicht op: Natuurlijk niet hier, maar bij mij! Nou, dat maakte hem erg blij…

Een oude boom met een knoestig lijf een krom gebogen stam en eerbiedige takken ben ik voor jou in dit voorheen verlaten bed alsof mijn nieuwste wortels vochtig worden door alles wat in tranen bij jou bleef en ik buig voor jouw jeugdige schoonheid jouw frêle handen aan de volumeknoppen zuurstofvriend jij bent de vitale bron voor mijn…

Zijn eenzaam hart huilt, Wordt niet door haar gehoord, Wijl zijn onuitgesproken woord, In zijn hart verschuilt. Het onvervuld verlangen, Dat hem nu al zo lange kwelt, Is ’t enige voor hem telt, Kan niet haar aandacht vangen. Voor zijn verlangen bleef ze blind, Nimmer zag ze hem staan, Liet nooit merken ze van hem vindt. Hij plengde…

Golven vol geuren strelen licht het duin en gras wind brengt zomerrust Langs de duinruggen waar het licht langzaam glijdt, neem ik de rust in me op die als een deken omhelst, een bries die zingt tussen wuivend gras, en uren lijken te vertragen in deze zomerse wereld. De horizon strekt zich uit, grenzeloos en wijd, vogels trekken voorbij…

In een broze werkelijkheid waar niemand anders kan komen achter de doorzichtige horizon van een ongekend bestaan verzin ik hoe jouw ogen kijken: Ik heb jouw prille schoonheid getekend in alle bekentenissen van pure passie jouw fraaie naam in liefde gevonden wanneer het droomlied klinkt van liefde door volle hartstocht van een illusionair…

Een kleine mijlpaal, groot van betekenis – je hebt de tocht volbracht, ging gebukt onder zorgen en schroom, maar bent opgestaan met nieuwe kracht. Je lijf en geest vroegen tijd, al vond het ego dat lastig te verstaan; je leerde luisteren naar zachtere stemmen, leerde dat kwetsbaarheid mag bestaan. Niet alleen liep jij dit pad…

Toen ging het venster open, wanneer röntgenstralen ons hier en nu doorlichten door te reflecteren op wat ons wezen was. Ging toen het venster open door het licht in de ogen die ons verleden in spiegelschrift bedrogen, ging toen het venster open? Er werd gezegd, en er staat geschreven, word wie je bent in je diepste wezen, ken jezelve…

Hier moet mijn geest zich eerst over gaan buigen terwijl mijn ziel een diepe buiging maakt mijn onbewuste heeft het zelfs geraakt zij vielen alledrie haast van hun stoel als je begrijpt wat ik daarmee bedoel Et ego in Arcadia vitae ook ik zie grenzen aan de groei des levens erken als nooit te voren juist de noodzaak het dichten als…