Als ik het nieuws van vanochtend weer zie proza met pravda geen grein poëzie krijg ik de kriebels en overal jeuk en zin om te emigreren misschien naar Portugal misschien met jou maar hoe dan ook naar een warmer land waar men sans problème zonder blikken of blozen ongezien heel gewoon z'n kont nog kan keren naar een land zonder…

In de binnentuin met bomen verzaagd tot vloer -- jammeren vogels.…

ik zag hoe jij voorzichtig gracieus de koude druppels regen van je bloem- bladeren liet vallen daarna je steel weer rankte om het kleurige bed aan de hemel te tonen klaar voor de zon om met die energie samen wiegend op vleugjes stilte naar het volmaakte om het natuurlijke beeld van een zijn gestalte te geven…

Dat je denkt en je verheugt eind’lijk te gaan zitten nadat je kruimels uitklopt in je tuin bij ‘t terugkomen in je kamer iets ruikt, ja waar vandaan onder je sandaal een heel plakkaat. Die leuke katten van de buren! En jij zoeken moet met welk materiaal schoon te schrobben waar de plek tussen ‘t gras Tenslotte, dat je dan een…

Nabij het natte ochtenddauw dans je spontaan met koperen vingerhoedjes opportunist van blauw maanlicht en de zon klimt over groene agrarische leugens er is nergens stilte in jouw leegte maar ademtocht verraadt geen muizenissen bij het konijnenhol je naait, breit en haakt maar niets doe je voor plezier of lol opportunist van…

welke woorden willen we redden nu de stof van puin uiteen waait welke werpen we van ons af in verlaten straten van de stad welke houden de klank aan van een viool onder de sterrennacht welke woorden verdwijnen in het zwarte water van de tijd welke woorden keren terug houden we vast welke verwelkomen het licht koesteren we om niet…

Met Mei deed Gorter flink een duit in 't zakje zij vloog van lieverlee de wereld rond droeg niets dan volle krullen, lang en blond en om haar lijf een nauw verhullend pakje Zij toog van Bisjkek in Kyrgyzistan naar waar de beide continenten scheiden liet zich van Istanbul naar Troje rijden kwam Hector noch Achilles ergens tegen Wel dacht…

Als doden zouden dromen, zouden ze alsmaar -- dromen van de dood.…

al mijn woorden zijn gejat beladen met hun eigen sores die blijkbaar een noodzakelijke voorrang hadden geld hebben en vreemd doen rollen vaak de rode loper al uit in de verte lonken snel roem en een vette buit om dat kacheltje te laten branden zijn er genoeg ongure types voor handen de artiest krijgt zoveel zorg daarvoor…

Rijpe, tot volle wasdom gerezen, himmelhochjauchzend uit de toppen van hun tenen schreeuwende rozerood aangelopen van verlangen naar verlossing in loodzwaar neerbungelende omhulsels van mysterieuze mature, onder zachte schil bijkans uit hun voegen barstende, granaten sterren, elstarren en ander nog niet tot fastfooddrink uitgeperst vruchtvlees, hunkerend…

Hij werd door blondie, rechtsradicalist tot allerhoogste landvoogd uitverkoren Haan Hoedemans de popcornsocialist een sidderspook een kampvuurgitarist Naast kermiscantor ooit een schertsminister Jantje ­Pedantje zijne hufterigheid een vrijetijdsschilder met cowboyhoed een rancuneuze cultuurpotentaat Nooit wordt een kleinebeestjesbioloog…

De rederijkersclub van Plas en Yezilgöz en Pieters NSC ging met G.W. in zee Kwartet van zessen klaar raast kal, geen bestevaer leent zich voor dit karwei geen trots...enkel stampij! _________________________________ Ooit voer men van het IJ door Zuiderzee Naar oost en zuid, langs Kaap de Goede Hoop Een half jaar in de baren, knoop…

Ach, mannelijke liefde is actie, vechten -- tegen gevaren.…

hoe jong ze ook zijn de rugzakjes zijn niet aan te slepen op leeftijd passend stop hun ellende er maar in de opvang en de school hebben geen onderwijzers maar enkel socio’s en pedagogen en coaches voor iedere voorkomend klus dag en nachthulp kan evt inwonend gratis antidepressiva alle specialisten op vakgebied in huis ook dagbehandeling…

wolkenluchten bewegen interessante schaduwen toeristen beleven fotografie in de binnenstad intenser plaatsen ze zichzelf naast sokkels, standbeelden bronzen schrijvers op de bruggen in de ideale onbezorgde stad poepen duiven op mat brons…

mussen en kauwtjes bezetten al de straten langzaam opent zich nu een dieprode klaproos van wat verder weg een doffe spechtenroffel de magische geur van akkerhoningklaver in een vlindertuin wat avondkoekoeksbloemen op een dakgootrand twee luid tjilpende mussen in een kruldistel de eerste paarse knoppen het witte scherm van honderdbladig…

er is een tijdelijkheid tussen de vroege dageraad en het verdwijnen van de zon waarin je alles kunt schrijven wat in je opkomt, in het gedichten verzinnen en je mag er van uit gaan dat het niet lang duurt voordat zinnenspinsels in het brein verschijnen als een momentopname een flinke portie liefde voor het volledige alfabet en…

In het zicht van golvend water gefilterd door lage wolken zie ik de eindeloze branding als een schuimkraag van een groot glas goed getapt bier Een lichte bries aait langs mijn blozende wangen terwijl het taaie helmgras op de duinen achter mij me lauw nawuift tot later Dan sluipt langzaam de dag de zee in met de ondergaande zon de donkerte…

Jouw landing: hoe zal dat zijn een thuiskomen in het nest de val in vreemd gebied is zij een vlucht een overgave lijkt zij op verdwijnen misschien? Welk geluid zal zij maken kun je haar horen is zij een ritseling een smak of glas dat uiteen spat op ongenadige grond? Waarom zou je landen en hoe zou je dat dan doen lukt het om neer…

Kaarten schuiven voort: bulderend gelach verbergt tartende spanning.…