Er wordt een lob gemaakt, hoog in de kosmos; hij is perfect en doet aan zijn verzoek. Eindelijk verbrak hij de zwerende vloek, want de voetbal kreeg de perfecte cross. Als dribbelaar slalomde hij beslist niet; met zijn voet volmaakte hij het gebed van het kind, dat het thuis niet had gered, en gejammer en weemoed naliet. Aandacht was zijn…

Gedachten vallen uiteen onder volheldere manen, draaiend rond de grond waarop men zou willen dat pseudoverwisselingen niet meer voor kwamen. ‘De schrijver toont diens ware gedicht in woorden, herhalende dramatische wendingen door thema’s verbonden in de zinnen, -met onbevlekt gezicht.’ Bewegingen over liefde: door de dievegge voorbij…

In de schemering, Vallen donkere schaduwen, over de stad heen. hoop en angst vermengen zich, en de nacht omarmt stilte.…

Ritselend blad valt ademt de koele herfstlucht stilte op mijn huid Bomen ademen in zachte bewegingen van goud en roest, hun bladeren ritselen neer als fluisterende herinneringen, ik zie hoe de lucht vol tinten koper en as wordt, en mijn huid voelt de koele streling van vallend licht. De geur van vochtige aarde stijgt op uit het gedempte…

boven in de beuk de gepluimoorde ransuilen in de schemering verlaten zij met geluidloze vleugelslag na elkaar het nest de oude treurbeuk telt elke nacht de uilen bij terugkomst na de jacht de winteriris wacht op een warme dag…

Vandaag is het de tweede van de tiende niet omgekeerd, meneer, dat is een dwaling mij neem je echt niet, zei ze, in de maling de tiende van de tweede ben ik jarig i.e. anno tweeduizend zesentwintig dat is een dinsdag, in het jaar des heren deo volente, zonder koek en larie want eerst komt nog die louwmaand januari dan wordt mijn lederhuid…

Met ochtendkoffie in het paviljoen Over de houten brug- versnelde passen Mijn ogen puilen vrijwel uit hun kassen Ik draai mijn hoofd, ik moet het gewoon doen Het is al herfst; het blad meer bruin dan groen De zon verbiedt nog dikke winterjassen Met ochtendkoffie in het paviljoen Over de houten brug- versnelde passen Een Arabier of Palestijn,…

De steen imponeert ligt al tijden verloren en alleen gedragen door de tijd volgt hij de bestendige loop van voorbije jaren ijzig koud zijn verleden zo vredig hier nú gelegen doet zelf van huis en haard verdreven de naamloze gedenken deelt samen met ons de overledene.…

Je was er altijd als ik dagdroomde op een bank in het park bij de zee vanochtend verzon je er een donkere nacht achter het sombere silhouet van een dode boom je schreef gedichten over oorlogen en armoede en ik slechts gekleed in dunne onderbroek dronk uit de macht van mijn gewoonte een glas koude melk bij een boterkoek op een terras…

De rode zonneheuvel is een hoop van rode klei waar mieren en termieten elkaar in leven houden, metershoog hun dagelijkse werk een biotoop Zo ook de anonieme metropool voor de miljoenen woon- danwel verblijfplaats een hoop geloof en liefde biotoop van vale kleuren zonder vast patroon verkeer en bruine lucht een symbiose Als de taxi…

je wilde dat het leven een symfonie zou zijn zoals de wereld behoort te zijn je wilde dat licht en duisternis elkaar als vrienden zouden omarmen je wilde staande sterven waar dan ook in een korenveld in een bos of op de hei je wilde staande sterven in de zon tussen stilte en klank in een bloemen veld je wilde…

Autobaanverlichting bij nacht, op hoogste snelheid achteruit, voorbijflitsend met daartussen wolkpartijen als vertragingen, zijnde lange- en kortetermijn- gedachtenflarden; stortbuien van verval manifesteren zich als zenuwslopendste stormen. Was het maar wat tegenwind: als kind van de genenrekening is leven op onvoorspelbaarste radicale…

Het waait nauwelijks, toch dwarrelen er al bladeren voor mijn voeten, en zo vergaat het me vaak Wat ik niet vasthoud, waait weg en kan zomaar in stukken vallen dus spring ik met lange armen heen en weer als een jongleur Zal ik alles maar laten gebeuren en toekijken met prikkeldraad om mijn gedachten? Zonder einde aan veranderingen…

De wanden kruipen samen het dal is diep en steil het einde van de reis schuift steeds meer voor hem uit Draad op hoge poten die zich spannend in de hoogte die hem meenam naar de verte waar alles anders was Trok sporen door de steden sneed vlakken in de velden zag wat de mensen deden hij heeft genoeg gezien Laatste letters wasem…

De kleine goedheid van mens tot mens kroont niemand tot koning maar maakt het leven - soms maar heel even - tot aards paradijs. De kleine goedheid doet geen spectaculaire dingen maar wil wel iemand omringen met vreugde en hoop. Die kleine goedheid van mens tot mens is o zo belangrijk al zien we soms niet hoe ‘t wonder geschiedt in…

Voorwaarts! Met de snelheid van het licht ook langs de baltische en noordse borders Te wapen! Zonder trumpiaanse orders is ook dit snelsonnet gratuit gedicht Gemaakt in hoge bergen van Iran bestelt het Kremlin er tig duizend van...…

Persoonlijke dissonanties hebben iets van verwildering en achterdocht woeste, nachtelijke ademtocht drang naar vrijheid om te leven er is geen weg terug heimwee dient slechts illusie we weten allemaal beter tijd heeft ons onthecht door een troostvol warm verleden verdwenen natuur klimaatzorgen en oorlogen ze komen samen in de ochtendkrant…

Hij kuste haar hartstochtelijk, Nadat hij terugkwam van zijn reis, Na maandenlang op zee, Was hij dan eindelijk weer thuis. Zij wachtte al die tijd met angst en beven, Er waren al veel op zee gebleven, De zee geeft en de zee neemt, Dat is voor zeelui en familie niet vreemd. Toch blijft de zee trekken, Zowel koopvaardij als visserij…

[klotemarters] woorden die de werkelijkheid pijnlijk objectief agenderen onder de geopende motorkap met ijzige handen in de verders schitterende herfstochtendzon als de haperende mitochondriën en onstilbare zenuwbanen achter gesloten oogleden niet-helpende ijlgedachten der langdurende raddraaier dan maar te paard naar de villa waar…

Niets is wat het lijkt wordt een holle frase niet relevant decreet als 't zich van hogerhand, als gold het een oekaze, laat gelden op gezag van alma materbazen Wie in het bolwerk van de beterweters wordt er afgerekend op waarneming van feiten die onwelvallig blijken maar tot één waarheid leiden Een kunstenaar laat zien hoe zelfgekozen…