deze toenemende schemer markeert de ogenschaduw hangende het onderzoek is dit waarmee we voortgaan ook al wist je dat geboorte leidt tot een avondmaal dat niet alle stenen zielloos zijn jouw voorkomen wast alles weg verzacht de scherpe randen met rustige tred beter dan genezen eindeloos als schoonheid…

De oerkracht van twee reebruine merries, gebundeld in een paar stevige zachtgele vleugels van een welhaast unieke onvergelijkbare eend opvallende verschijning na het stilaan verdwijnen uit het straatbeeld van het duo renault quatre & goggomobil joeg ons vaak de stuipen op het vege lijf met zijn angstaanjagend vervaarlijk gekwaak…

Voortaan ben ik mama zoals mama altijd mijn mama zal zijn en veel vrouwen ineens laten merken mama te zijn Maar niet van mijn kind En niet met mijn ongemakken die ze niet kunnen verlichten met hun wijze vooruitblikken Ik luister naar mijn kind Hij leert mij de babytaal en wat het betekent dat ik voortaan mama ben nooit meer alleen…

verkwikkend zonlicht deugddoend nazomerweer met licht herfstig bouquet…

Ze fluisterde in mijn luistrend oor, Er moet meer worden gevrijd, Het is echt de hoogste tijd. Ik zei, pardon, versta ik u goed? Ja, zei ze, ’t is nodig, het moet, Er wordt te weinig vet verbrand, Te weinig endorfine aangemaakt, Men wordt dik en chagrijnig. Ik vond dit wel ’n wijze raad, Stelde ’n publiekscampagne voor, En voegde…

In München klinkt de klarinet, de lucht gevuld met zang en pret. Bier vloeit rijk in gouden glans, ied’reen sjanst op een vrolijke dans. De glazen klinken, hoog omhoog, een glimlach breekt als ochtendrood. Wie samen viert vergeet de tijd, het feest omarmt zo wijd en breit. De herfstwind draagt een warme lach, de dag wordt feest, de nacht…

een stevige wind waait en stuurt jouw blik naar de einder tussen fier fladderende haren, recht vooruit, naar het onomkeerbare, welke nimmer draait doch je hart volgt niets anders meer als men waarlijk op de liefde stuit die onweerstaanbaar is en al wat aards is dooft. waar vuur en vlam weer worden verenigd zo die al voor ieder in de eeuwigheid…

Voorgoed afscheid moeten nemen, zonder nog een woord, een blik, een aanraking. Nooit komt het verleden terug, noch de pijn noch de vreugde. Zo gaat het leven en toch is de liefde gebleven, de liefde sterker dan de dood, dan het afscheid. Het grote leven gaat verder, met of zonder ons, maar glorievol en teder. Niets is verloren wat werd gegeven…

Ik sliep, een Doornroosje in nachtmerries, gedronken van gedachten die mij bezaten. Een krankzinnige aap, kogels van paniek ratelend door mijn hoofd, ik dacht dat ik hem wás. Tot mijn ogen knipperden, een scheur in de trance, en ik mezelf zag — niet de storm, maar de getuige ernaast. Mijn dierenbrein schreeuwde “Pas op! Alarm! Crisis…

Het gerecht zoekt stille gronden, waar feiten in dossiers verblijven. Getuigenissen, zwart op wit, waar waarheid moet beklijven. De politiek spreekt met vele tongen, in beloftes, mist en pracht. Woorden draaien rond belangen, het spel van invloed en van macht. De rechter straft de leugenaar, de wet is streng en klaar. Maar de politicus…

Ik heb ergens behoefte aan, Weet alleen niet meer aan wat, Maar het knaagt en wroet, Ik voel me erdoor gans niet goed. Ik loop nu al dagenlang Me suf te peinzen, Word er kriegel van, Dat kan ’k niet veinzen. Ik vraag om raad bij knappe koppen, Eigenlijk aan Jan en Alleman, Geen die mij kan helpen, Daar word ik alleen treuriger van…

Je stilte voelen woordeloos raak je mijn hart wij ademen één De stilte dragen van anderen in mijn hart, een trilling die zich vlecht door mijn eigen adem. Hun onuitgesproken pijn rust in mijn handen, alsof ik een echo opvang die nooit verdwijnt. Een blik, een zucht, een verschuiving in de lucht — ik lees de lagen achter woorden die niet…

In deze middernacht glijdt mijn hand van borst naar borst, terwijl jij, half dromend, nu en dan fluistert: O, mijn konijntje, je speelt als de nacht valt, omdat de slaap je niet vinden kan. En ik laat het toe, omdat ik geloof dat liefde lijden is. Buiten tikt de regen, een zacht wiegelied voor het konijntje dat stil op jouw buik…

Vervreemding heeft iets van verwildering en achterdocht woeste, nachtelijke ademtocht drang naar vrijheid om te leven je hebt haar lief, die soevereine muze maar slechts in dwalende gedachten onveranderde momenten en in de toekomst waar nieuwe dromen slapen komt ze plotseling terug in een doorzichtige jurk verschijnt ze op het bal als…

In de keuken zet jij water op, kopjes klaar de ketel zingt, de thee geurt en ik kijk wat rond, streel het fluweel van de divan denkend aan het gladde laken op jouw bed, aan de zachtheid van jouw matras en mijn lichaam dat zich naakt als mijn hand daarop uitstrekt Als het dan maar niet zo is dat jij verliefd op me wordt en we ons gaan…

Een volk tot aan de tanden en toe gewapend Een volk dat ooit vrijwel werd uitgeroeid Maar zich herstelde en is aangegroeid Gedreven brokken bij elkander rapend Een ander volk, onder de voet gelopen Verdreven, levend in soort tentendorpen Twee volken niet bepaald voor vrede open Aan haat en nijd en hebzucht onderworpen De Eerste Wereldoorlog…

de hersenspinsels weven een web van angsten die denkbeeldig zijn…

De egoloze pagina is uit zijn ingedeukte doos met uitgeteerde schimmels van zandgebak met kirsch en kwark en rimpelgoudreinettenschillen tussen levenloze kruimels waarheden en ongemak opgestaan, heeft zich verwaardigd ons ex cathedra te tutoyeren of is het een A.I.-figuur een anonieme non-persoon in het somber duister van zijn dreigendzwarte…

Robotica is schrijver dezes vreemd daar houdt men zich, zoals u toch moet weten met psycholinguïstiek onledig: meten van stimulus, respons, reactietijd Een robot wordt 'analfabeet' geframed die houdt zich ver van literaire kringen in casu dichters die met woorden zingen u weet hoe dit tot misverstanden leidt Hij ziet alleen zijn schaduw…

De rode deux chevaux. We reden het leven, samen naast elkaar, de rode deux chevaux, maakte het altijd weer klaar. Een hobbel, een bocht, soms een plots diep dal, maar steeds weer omhoog, met vertrouwen vooral. - De zon op het dak en de wind in ons haar, het leven leek eindeloos, vrolijk en klaar. De motor zacht pratend, gepiep…