Energie die nergens heen kan gevangen als het ware wachtend op ontsnapping klaar om uit te varen Maar niet geheel gevangen Soms geeft iemand een gil of ontstaan er zomaar golven uit het niets, buiten je wil alsof er iets naar buiten wil Bewegingen, geluiden, een storm pal na de stilte Het valt wel te proberen Het valt te overwegen Maar…

Ze zeiden staalhard en licht unverfrohren: 'wat tekenen zijn van veroudering zijn op zichzelf an sich nog geen bewijzen van incapabel zijn, althans mentaal minder goed denkend, ofwel onbekwaam', aldus oud-medewerkers van Joe Biden vertrouwelingen naaste adviseurs Dat wat voordien een kwestie leek te zijn van half seniele senioriteit…

Waarom zou ik boos op jou zijn we hebben niets meer dan onszelf in ongeschreven woorden onmisbare gesproken taal troostend en zoekend vriendschap, zielsverwantschap en het zijn op zich geen wanen omdat werkelijkheid anders toont het begint bij de onuitputtelijke bron op een plek tussen hemel en aarde daar schat je alles op de juiste…

Ik houd hem niet bij, zo snel loopt hij, een lichaam -- gemaakt voor krukken.…

De zon zei: "Dit is zonneklaar!" De kleine eikel lag er onhandig bij door een vreemde vogel uitgekotst dit alles guitig gade geslagen door een luie uil. "Niets is helder als de zon, de zon niets dan een felle flits in de lucht - 's nachts zijn er duizenden zoals jij - niets zo helder als het water klaterend in beken, het bekken…

De weg naar Eden. Na de bocht het Paradijs. Eenzaam is de tocht.…

Riethalmen trillen: twee waterhoentjes vechten; de meerkoet beslecht.…

Het wortelen van onze vriendschap kost de nodige moeite nu de weg naar dichterbij plaatsvindt via jouw hart maar op het dromerige slingerpad naar jouw vergeten niemandsland verbindt zelfs mijn meest eenzame stilte de eenvoud van jouw dromen met een nauwkeurige werkelijkheid die ik met mijn beladen verleden als onbestaanbaar had…

‘k Voelde me ‘s morgens niet zo’n goede moeder wilde er een gedicht over maken maar te negatief, wie heeft daar wat aan? Heb wel goede kinderen Eerst kwam dochter en omdat ze vol en niet goed geslapen samen even zitten mediteren in tuin Toen kwam zoon met bos tuin inlopen ‘Wat stil is het hier’, zei hij nu zaten we binnen te praten…

Je vraagt me zachtjes in de avondschemering of en waarom de mens een dronken ziel heeft volhouden zeg ik maar het keert steeds terug die zwarte mystieke roes bij iedere druppel die ik tot me neem en ik blijf je voorlopig het antwoord schuldig in een landelijke sfeer schenk ik nog eens in onder bewolkte mysteriën wil ik uit jouw…

Ik ben de mier die van de stroom is afgedwaald De mier die het allemaal zelf denkt te weten Vanaf een afstandje kijk ik toe naar de zwoegende kolonie onder de zon Hoe zij dag in dag uit onophoudelijk werken Hun korte levens hebben toegewijd aan een koningin ergens diep verscholen Die haar harde werkers niet eens wil (er)kennen...…

In deze wereld vol nimositeit is 't mensenlot de schuld van mygdala in zië is dat anders dan in frika en laska, rabië en merika waar mohikanen, sioux met de pachen de vredespijp rookten op de palachen en MLK nog 'men' zei in labama dat weerklank vond in de 'b' van obama…

Met plezier wens ik hem toe dat hij mag slagen in zijn opzet. Natuurlijk moet je haar nageven dat zij stevig heeft volgehouden. Ze heeft het grandioos verdiend: haar trawanten hadden het nakijken. Het feit dat ik hem nomineer, toont niet alleen mijn loyaliteit. Het zou buitengewoon gierig zijn hem zijn perspectief te ontzeggen. Na zware…

ik schilderde zachtjes een appel rond maar hij keek op, hij had een mond een lichaam viel in nat papier verdween in kleur, bleef niet bij hier een stem achter glas zei: verdriet is traag, maar nooit voorbij ik voelde hoe het adem nam als stilte die van buiten kwam een hoed dreef traag, een deur erin ik deed hem open, stapte in…

Afvallen: zeven draken bevechten, zeven -- soorten van honger.…

Achter glazen muren het cirkelend zingen van duizendjarigen en laatstgeborenen; vanuit dieptezuchten een innerlijke keuring, wat zal verzinken in hoog biddend lijden.…

onder de wolken zonder goden kruip je niet door de modder leer je lezen en schrijven met ‘t vuur in je schenen en schoppen onder je hol dat stinkende beetje tegenwind of zo‘n vleugje rinkelend geraas van ‘n nitwit of ‘n hekjesnerd als je niet binnen lijntjes opfleurt verandert daar niks nie’ aan alleen ’n dwaas (‘caseum…

Stilte na de klap in kinderschoenen groeit weer iets wat niet verdwijnt De lucht stond stil die middag, ramen schreeuwden zonder stem, de straten hielden hun adem in. Een fonkeling van feest sloeg om in vuur, rook en ijzer, en ineens was alles verleden, terwijl de klok gewoon doorging. Speelgoed dreef tussen puin als gestrande herinnering…

tussen dozen en dromen tussen spullen en verhalen pakt een gezin zijn leven in in karton voor transport achterlaten wat lief is de lach van buren, het ritselen bomen de geur van natte straten na regen mensen die vrienden geworden zijn straten die de weg naar huis werden nu lonkt het noorden waar de lucht ruimer ademt waar tijd vertraagt…

weer klapt iets open geen deur geen dag geen meisje de wereld misschien of iets wat er op lijkt straat schuift uit witte verte arbeiders bouwen met handen die te licht zijn aan een huis dat niks zegt trappen piano’s geen ramen geen einde populieren wiegen niet van wind maar van iets dat ze weten gooien stemmen naar elkaar vogeltaal…