Ik geef me over Vlieg maar meisje Vleugel door de nacht Hoog Tot boven de lichtbron Kijkend met groen vragende ogen Op lichtgevende mannenlijven En jij Injecteert gretig Jouw verlangens In zijn volgende schaduw Prikt zijn driften aan Opdat hij weet Wat er van hem wordt verlangd Jij daalt neer En krijgt Jouw onvermoeibare drift.…

In wit winterse dromen zag ik jouw ziel vertrekken naar een onmetelijk duister met licht van lente in zicht en in bladvallende herfst verloor ik mijn dromen die niet langer zomerden in mijn somber gedicht ik had niet gedacht dat het mij zo zou treffen jouw sterven in verloren liefde een stille duisternis in mijn vergeten verleden…

Een merel blijkbaar knus gezeten serveert alweer zijn hoge C bij 't krieken van de dag een schetteren van jewelste een wedijveren een concerteren een salueren een hooglied voor de zon…

soms denk ik zomaar aan je dan is vaak het missen de schaduw zoveel sterker dan het aanwezige licht soms vind ik je in wat woorden, een strofe of één enkele zin van een mooi gedicht soms herken ik in ogen rond vingers, een mond een volle heldere stem zo jij, zo jij…. soms in een stille overdenking geraakt er een ontroering in mijn…

communicatie - jij levend schepsel verjaagt woede, verdriet, somberheid en angst tussen de mensen honger en pijn en al dat lijden zullen in jouw bijzijn door jouw woorden uit zichzelf verdwijnen zelfs het stilleven neemt het woord en communiceert zijn geschiedenis van toen de zon er was van toen de maan verscheen van toen de regen…

laat de zon niet verdrinken in tranen, het verdriet van weleer geef de maan geen kans haar laatste licht te spiegelen in het donkere meer schuif regengordijnen open durf weer te kijken naar het blauw en vlieg als een hoge zwaluw die scherend langs de hemelbaan zonnestralen verzamelt tegen winterkou zie de bloesemwind hoe ze haar kleurigheid…

Morgen zal ik mij onderdompelen in de stroom van herinneringen meedeindend op de rust van beeldende gedachtengangen. Om als een kind mij te nestelen in de schoot van het leven, voedend in het eeuwige groeien. Morgen neem ik tijd om uren te verdromen om te dwalen in voetsporen waarvan de afdrukken zichtbaar zijn in het stille…

Gisteren overviel mij het verleden voelde ik weer hoe het toen was de pijn van eenzaam zijn, het kind in mij liet haar tranen komen. Vandaag kan ik lachen genieten van al het moois om me heen toch zijn gisteren en vandaag allebei een deel van mijn bestaan. Het kind van gisteren dat soms even terug komthier in mij de vrouw van vandaag…

Het grote geheel lijkt zonder inzicht op chaos zonder uitzicht ik zou het moeten opdelen in grijpbare deeltjes maar het mes ontbreekt het is te scherp en hard voor blote handen waarvan de meeste wonden nog niet geheeld zijn…

Achter de horizon slapen zwanen en moeders in japonnen kinderen onder luchtballonnen bij het water dromen vaders in tranen die rivieren maken en oceanen zonder zon staren naar bomen die woestijnen benijden mieren die olifanten berijden in een land dat niet bestaat.…

jouw stilte is oorverdovend wekt irritatie op daar de investering stoelde op los zand kleurrijke uren teniet gedaan toen onze toekomst vol plannen alleen de mijne bleek…

de ochtend geurde pasgewassen net als jouw kant van het door ons gedeelde bed wij hadden de verbaasde nacht een kus ontnomen intiem boven dagblad en koffie bloosden we het donker weg van dichtbij waren we steeds dichterbij gekomen nu is er ander zicht de geuren en besef van samenwonen komen weer terug al is het in mijn dromen…

de stille voorjaarsvlinder kruipt uit haar beschermende cocon zij krijgt vernieuwde vleugels om te kunnen vliegen zich te laten wiegen op de sterke armen van de uitnodigende zon die de bloem voor haar laat bloeien daar, waar zij ze even niet zag en ze zonder het te vragen in een hart vol warmte landen mag…

jij klaagt over stekende pijn in je rug mijn neus bloedt alsof de besteklade wat leeg eet wel alleen zonder vlees vanavond…

Verstand vol mis trouw vol wan liefde vol loos Had ik kunnen weten dat had ik het willen weten alles lijkt opgelost maar blijft een raadsel Mond vol zwijgen hoofd vol leegte vol zonder zin…

Ik leg mijn hoofd in je schoot en geef me over aan de wanhoop die ik voel Ik wéét welke keuze ik moet maken maar angst en onzekerheid overheersen mijn daadkracht Vertrouwen mag groeien en stilletjes word ik geraakt door jouw wijsheid Ik voel een kracht die mij laat uit stijgen boven mijn kleinheid en mij één maakt met mijn…

Stel je voor, dat je niks voorstelt, hoe leeg is dan het zijn?…

de heggenschaar giert door de datum, jouw bloemen leg ik op de steen (senryu)…

Ramen tonen zich zand geregend en blauw, versierd met lage vitrages, krullen en rood. De tuin een ravage van zand en knikkers in een kuil. De lucht kijkt grauw.…

blijf maar thuis fluistert de wind in mijn beide oren vandaag kom ik niet meer langs denk maar aan mensen die je toe behoren ze vertellen over het weer en meer regen, kwellen of de zon en maan die iets over liefde vertellen het eelt op hun ziel de kinderen die bellen mij zal je niet horen vandaag ik word elders verwacht op velden…