De werkelijkheid moet vast veel platter zijn dan het verlangen naar die zoete pijn die slechts bestaat uit ’t bange turbulente hunkeren naar een gebaar van voelbaar samenzijn zo dicht en weerloos dat het striemen slaat hongerig en gulzig kletsend haar lillend vlees behoort hem toe die haar begeert-hij is het beest dat zij verweert en aanroept…

nog voor luide stormen hun ruisen en geraas drenken in stilte en naadloze zwijgzaamheid blijkt tegen het vallen van de avond het hart nog het meest gehavend…

Als je mij toelaat in droomwereld of niet geveinsde werkelijkheid reizen we samen naar de stilte onder bloesem van de vlierstruik ruiken we adem van zomerse wind zonder verstandelijke conflicten en je kust mij plotseling vol op de mond, als ik niet aarzel vallen ook de laatste woorden op de zachte zwijgende grond waar de stilte al…

Broos.... Broos, breekbaar het ijs van een nacht Zoals je me toelacht de ochtend erna Ik hoor 'n 'maar' tussen je lippen het ergste rood door kussen verdwenen Zoals ijs in een ovaal onder winterzon.…

Kun jij de stekker met wegen verbinden, het nog prille voorjaar helder verlichten, wellicht ook een munt bij de randen, bijen wachten ook daar al zo lang. De hemel wordt steeds een bewolkte maar zij willen de bermranden tonen, ogen roodoranjegroen wellicht klonen tijd ook in één leven prijzend helpen deze zielenpijn bij de inwoners stelpen…

Een vogel vloog hoog langs de wolken En zag de aarde steeds minder groen Hij dacht hoe moet ik in een lied vertolken Dat de mensen daar iets aan moeten doen Steeds komen er minder insecten Bloemen en planten worden niet bevrucht Mens waar blijf je met je intellecten Ben je voor ondergang niet beducht De vogel vloog verder en verder En overal…

We maakten het huis van mijn tante leeg. Nooit getrouwd, had geen kinderen. Alle voorwerpen stonden precies zoals haar ouders ze in het interbellum hadden geplaatst. De schilderijen van ongekende schilders met zanderige vlakten, weemoedige sparren arme grond hingen zorgeloos aan de muur een beetje zoals het hen uitkwam. Na de lange standvastige…

En hoe meer tij werkte, jij ontdekte tekent jou met zeeën vol schelpen op je wangen. Zo sprakeloos, hoe jij alles echt verborg tussen de hooglanden en laaglanden van je ziel , geïnteresseerd in al het pure. Vertel gerust hoe dagen achtereen wereld na de wereld zich in je ziel ontvouwt, vogel zijn of zangnoot, jij een goed oog gefotografeerd…

Schoon bloot. Wij lepelen elkaar. Ik wil in jou blijven passen In al onze naaktheid. Ik vrees Het verlaten van de slaapkamer. Dan dringen zich de verschillen op. Slingerende kleren zwepen mij op. Kretende kinderen jagen ons op. Het zijn scheidingswanden. Al vroeg op ben ik op, op, op.…

Op de bühne voel ik mij thuis daar speel ik een rol en iedereen applaudisseert dien mijn tegenspeler van repliek laat hem droevig of blij en buig netjes voor het publiek daar voel ik mij geëerd alleen omdat ik de tekst volgens verwachting heb geleerd daarbuiten ben ik naakt kwetsbaar onvolmaakt ik ken de regels niet en niemand…

Hangend over de diepte. Een oordeel moet ik vellen. Dreigend komt het nader onheilspellend vlug. Ik durf niet te kijken, het lijkt zo zwart daar. Ik beloofde sterk te zijn maar ik had in mijn hart toch zoveel pijn. Loslaten en gaan. De stap kon ik niet zetten. Mijn angst werd bedolven. Door de belofte aan mezelf kon ik toch duidelijk de…

Als een ingepakt kado bewaar ik de herinnering vers ga ik terug naar elk detail, naar drijvende delen, het verhaal van de koe, het prikkeldraad waaraan schapewol, de haan die kraait, het knusse koepeltje waarin je terugwil, en wij die jou volgen en je daar kijkt naar de ondergaande zon, naar je inslapen ga ik terug, hoe ik je dan lief…

het blauw van de winter tekent zich zo mooi over de kale bomen een kraai vertelt in krasse taal toch alvast zijn lentedromen wat koude poedersuiker legt een maskerende deken over het onbewogen gras vanuit mijn glimlach tekenen zich asemvlaagjes met genoegen vertraag ik mijn pas voor even verban ik de twijfel naar de verte…

Ik zag je huilen aan het einde van de film. Het was hartverscheurend om te zien. Je stem, je gezicht je hele zijn: een noodkreet. Maar ook ik wilde wegkijken.…

Ik droom de dagen van weleer als in het heden De dagen onbezorgd van jeugd, geluk en spel Toen tijden onbekommerd om de toekomst streden Gedachten aan zorg en last waren niet in tel Ik droom de wereld geschapen in zijn eenheid Met menig hemellichaam en sterren en maan Die ongeschonden door menselijke domheid Als ‘t paradijs vol bloemen en…

Ik zet het het alarm in mijn hoofd elke ochtend bij het gloren uit dan ontspruiten mijn gedachten vanuit de vele nachtelijke prachten schrijf ik met plezier al mijn dromen op papier en deel ze geïllustreerd hier. Welke kleur zal vandaag in de pupil van mijn ogen tij gedogen, de nacht met de dag het huidige leven met het even mogen verweven…

Het bed is de poort Tussen Dromenland En Doorsneeland. Het doorgeefluik Tussen eroderend verlangen En erotiserende lust.…

Als zij opstaat komt de kracht terug De weg opgaat over de brug naar een plaats waar alle geliefden komen bij elkaar Haar brug ontsluit mijn gehele ziel Haar tocht door mijn geest scherpt hem verruimt hem Zorgen en zonden verdwijnen Kwaadheid maakt plaats Zij verruilt alle pijn voor een bevrijdend blijvend bestand tussen liefde en natuur…

Het laat ons niet koud dit weten van de stenen dat compleet natuurlijke gebeuren van oudsher onverschilligheid is al de grootste vorm van de natuur dit gegeven niet tolereren ik zou dus kunnen zeggen luister en kijk daar bij de cameliabloemen viel het ons al op waar bijen ook al honing hebben geproefd wij in de verte die dag de roep van…

Dit is wat ik gisteren dacht en opnieuw denk ik kan mijn voeten neerzetten lopen of op het bankje in het park plaatsnemen de dag zo starten en genieten van de vrieskou en het ijle een winkel bezoeken en mij uitleven bij de groente omgeven door bergen gedachten voelt leven anders op dit houten frame ik kan wachten tot ook hier een hond…