ik hoorde ze schuifelend naderbij komen zag hoe stilte haar hand op zijn arm stuurde waar hij al lang in een vage einder tuurde in een wereld die hem vergeten was hem niet meer zag als medemens zij kenden hun plaats al een leven lang in deemoedigheid dicht bij hem en het voelde als vroeger thuis met hun voorouders die hen…

Bij ons is heelkunde op Kos ontstaan Hippocrates brak er genezend baan Nu treft men enkel witte jassen aan Geen doekoen of mwandishi of sjamaan Toch is er iets waar ik soms nog op stuit Zijn wonderdokters echt de wereld uit? 't Zijn immers psychiater, loog en peut Die maken er al heel lang deel van uit: De Medica van Tulp en van Boerhaave…

Neem een uitje als remedie tegen een grieperig gevoel neuzeniezeligheid en luchtkanaalbenauwende verkoudheidsklachten ontdoe hem van dekmantel verwijder schil dan glimt de huid als een pasgeboren baby een kind kan de was doen lardeer de gladjanus met in olijfolie gebakken spekjes, in stukjes gehakte tempeh in blokjes fijngesneden…

Wat een mooie stem! Zou hij misschien dagelijks -- honing gorgelen?…

Als anarchie van cellen leidt tot röntgenstralen worden negatieven rimpelende vellen tegen een muur van helwit licht leggen zij de fatale massa in spookachtig donker bloot Doktoren dicteren de casus gestaag even exact monotoon als piloten en vellen hun genadeloos oordeel over knieën en heupen galactische borsten en…

Het zenuwstelsel van de rooibok Een Afrikaanse soort gazelle Brengt hem in zogeheten prooi- shock Indien belaagd door supersnelle Predators; panters die graag roven Impala's lijken te bevriezen Barmhartig dit totaal verdoven Pijn doet het dan niet te verliezen Het DIER lijkt dood, maar komt tot leven Gaat ademhalen, staan, schudt schrikken…

Tot rust gekomen door de whiskey sta ik op -- De tuin gaat draaien.…

Toch een jas in de morgen, overbodigheid ’s middags: bescherming past tijdelijk; mensen behoeven een vacht. In harigheid te kunnen woelen, tasten naar een onderlaag, behoefte nog aan oppervlakte: bevoelen brengt nader, dichtbij. Maar het kunnen onthullen, een mantel langzaam ontknoopt, een laag voorbij en dan weer: gestaag wordt warmte gewaar…

'Mijn zomerzotheid zonder middernachtzon met minstens miriaden muggenbeten zou zienderogen zurig zwavel zweten' zei Zinedine, Zidanes' zus manon Ze zei 'zeeëgeltjes met maandmigraine moeizaam zwemmend zwalpende met maagzuur zouden maanziek zijn, menopauzerend Zouden zeegoïstisch zich misdragen zes maanden zeven zwagers met mantoompijn…

Een zuivere taal spreken jouw ogen, jouw hoofd -- heeft geen mond nodig.…

Een wittig rif van gevaar tekent zich kraakhelder af in de verte flitst een schel licht meedogenloos spookachtig schijnsel röntgennegatieven van rimpelende vellen in donker fatale massa van een staartloze komeet schiet lood in lichtjaren prognose in maanden minder exact galactische heupen haardunne breuken gestage monotonie…

wat kan ik nu nog vragen van dit broze lichaam dat me te vaak verlaat en dat lief en langzaam tot op de laatste draad wel lijkt afgedragen?…

Als een vlag om m'n hoofd staan m'n haren in de wind, als de woelige baren langs het strand en de mensen maar staren o ik wou dat ze er niet meer waren 't Is moeilijk bescheiden te blijven voor mij, want die aap dat ben ik, 'k heb nog tientallen verzen te schrijven aan Van Buren, die maakt zich zo dik Wil jij dan mijn haar fatsoeneren…

hoe rakelings kunnen we gaan zolang sprake is van deze verte dit is een baan om het lichaam op ramkoers met aarde en ziel noorderlicht is een wervelwind van bijna zichtbare tastzin en als de storm niet gaat liggen sluit dan je ogen en voel het denkbare langs de ruggengraat van adem elektrisch geladen, meercellig gestemd trillend…

het hart kent hartstocht meestal klopt het in ritme een pompende beat waar het van volloopt in gouden hart en nieren het biedt ruimte aan vier gulle kamers gevuld met warmbloedigheid gevoed door stroming in lichtvoetigheid dan weer in zwartgalligheid twenty four seven kloppend aan het werk haalt het pakken van het hart voert het…

---------------------------- Mijn leven is als het rijden met een oud autootje de nieuwigheid is er wel van af. krassen en butsen, meerdere malen volledig total loss verklaard, uit elkaar gehaald en opgelapt nu is het de kunst om met angst in het hart niet te hard meer door de bocht te gaan maar diep in je hart weet je dat er op een dag toch…

Hij eet goed, kijk maar, mijn vingerkootje past heel -- ruim in zijn navel.…

Zo was er eens een nazaat boreling als mixture van twee paar diverse ogen 't oog van de dag, als dat van Mata Hari in het regenwoud van Noord-Sumatra lichtblonde haren en helblauwe kijkers het ander paar gelijkend op de zon van Bali, Soerabaja en Oost-Java die Oostersch uitrijst boven d'horizon gloeiende kolen onder gitzwart…

Natuurlijk, die begroeiing moet weer glad, maar mijn gedachten zijn nog niet af... De nacht heeft mij vanmorgen aangeraden met de dageraad voor de dag te komen. Dat heeft me aan het denken gezet: hield dat verband met m'n innige dromen? De fijnzinnige mesjes roepen me terug. Want de kin dient nog geschoren. Wakker word je door je aan te…

Kom je, met jouw Huid naar mijn Lichaam, de Tempel -- van het aanraken?…