Hoe schoon de paarden. Een graast, het ander bekijkt me. Weemoed in zijn oog? Beide oren bewegen even. Een siddering loopt langs zijn flank.…

"O, was iedere dag als de eerste lentemorgen dan zou ik gouden stralen schenken aan jou. O, had iedere dag de geur van verse bloemen dan zou ik zilv'ren zoeken alleen voor jou. O, zou iedere dag voor de eeuwigheid gelden dan zou ik nog meer houden van mijn en jou.." "Hmm, misschien moet ik dat laatste toch veranderen." mompelde de…

Zacht wiegt de bloemkop pendelvlieg danst door de lucht licht glinstert erin Als ik de wereld even laat, hoor ik alleen de wind die zacht om mij waait. Ik loop, de aarde neemt mij langzaam in haar ongekende kracht, alsof zij wist dat ik op weg was naar mijn eigen pracht. Hier is stilte geen leegte, maar nabijheid zonder woorden. Het ritselen…

Voor de eikel goed en wel begrijpen kon waarover de uil sprak met de maan en de zon bleken zij klaar met vechten en filosoferen. "Zo zal ik nooit welsprekendheid leren of schermen met woorden die ik dan zelf verzon maar ik kan het natuurlijk ook anders proberen." De jonge eik luisterde naar allerhande stemmen en geluiden waaide met winden…

Rustig bos fluistert beek zingt een melodieus lied natuurs harmonie Onder een oneindige hemel, waar wolken zacht fluisteren in hun vlucht ademt de lucht haar stille kracht, een eeuwige bron van leven en pracht. De wind streelt bomen en bladeren met een tedere onzichtbare hand en weeft zo een lied dat zingt van harmonie tussen mens en land.…

overal bordjes om je heen. “hier woon ik”, “niet aanraken”, “pas op, kwetsbaar”. naambordjes, waarschuwingen. zodat je zeker bekend en zichtbaar bent. verkleinwoordjes die je kleiner maken dan je bent. elke dag zie je me groeien. elke dag word ik sterker. de eerste jaren leerde ik hoe ik rechtop moest blijven staan. tegen storm en stilte…

Werd wakker met droom niet goed meer te zien. Om zo blijer verliet ‘k de zaal, kwamen de zon met alle groen en bloem me tegenmoet Liep langs ‘t kanaal. Dan vraag ‘k aan jou hoe de vlucht ging prompt krijg ‘k foto’s, film van klein vliegding jij achter stuur, je zoon ernaast Slingerend water onder jullie zie ik, de huizen en weiden.…

Een wolk drijft alleen boven dansende bloemen stilte vol lichtheid Als een wolk alleen reis ik langs heuvels en rivieren, tot plots mijn oog gouden narcissen in de wind ontdekt — een gezicht van dans en schoonheid onder bomen, beschut in hun boog. Fonkelend en vrij stralen ze als sterren, langs oevers waar tijdloze stilte het water bewoont…

ik wist de wolken klein te krijgen door ze met warme zonnestralen te beschijnen tot het strakste blauw nog nieuw van de intense kou tevoorschijn kwam zonder enige belemmering deed de zon haar ding gaf energie en licht aan de aarde daar waar wij al generaties lang wonen omringd door leven in een eigen biotoop steeds…

ik wist de wolken klein te krijgen door ze met warme zonnestralen te beschijnen tot het strakste blauw nog nieuw van de intense kou tevoorschijn kwam zonder enige belemmering deed de zon haar ding gaf energie en licht aan de aarde daar waar wij al generaties lang wonen omringd door leven in een eigen biotoop steeds…

het duikt in kleur voor me uit schots en scheef als een van de start al licht aangeschoten schaatsster loom wiegelend en de stevige koude bries van de zee kreeg zij mee langs hoge duinen is het heerlijk struinen met opgestreken vleugels in ornaat alarm altijd vol paraat want de vraat van de meeuwen is ongekend in…

het duikt in kleur voor me uit schots en scheef als een van de start al licht aangeschoten schaatsster loom wiegelend en de stevige koude bries van de zee kreeg zij mee langs hoge duinen is het heerlijk struinen met opgestreken vleugels in ornaat alarm altijd vol paraat want de vraat van de meeuwen is ongekend in…

Wind raakt mijn wangen niet om te breken, alleen om mij weer te zijn De wind raast door de bomen als een stem in mijn borst, niet luid, maar diep — de aarde ademt door mijn huid. Soms vrees ik zijn kracht, maar vaker laat ik me meevoeren, want in zijn eigen taal hoor ik iets stiller dan woorden. De zee trekt en duwt als een kind dat te…

de oude vijver uitgesproken podium voor kikkers in love in het hoge gras trilt een klinkend kikkerkoor zang van hoog naar laag chansons de regret van niet gekomen liefde liedjes van verdriet blazend verlangen gekwaakte lamento blues qui embrasse qui? wie kust de kikker rondom de oude vijver van het Schuttersveld?…

Bloesems dwarrelen als vallende gedachten in de ochtendlucht De bloesems openen zich in stil ochtendlicht, hun geur is pril, maar draagt al het zuchtje van verdwijnen. Bloemblaadjes vallen als ongezegde gedachten, de takken buigen terug naar hun kale oorsprong. Langs de rivier glinstert het water als bewegend glas, maar aan de rand kleven…

We voelden druppels terwijl het blauw en droog Keken omhoog en zagen ‘t smalle blad van wilgen waarop diamanten lagen glinsteren, verkoelend in de hitte In ‘t meer regende het drup voor drup Ik stond met open mond om op te vangen hoe de smaak Ze vielen in mijn nek, op handen, armen, niet in mijn mond ‘k likte mijn polsen af Als er…

De zon zei: "Dit is zonneklaar!" De kleine eikel lag er onhandig bij door een vreemde vogel uitgekotst dit alles guitig gade geslagen door een luie uil. "Niets is helder als de zon, de zon niets dan een felle flits in de lucht - 's nachts zijn er duizenden zoals jij - niets zo helder als het water klaterend in beken, het bekken…

Aarde ademt zacht bomen fluisteren hun pijn stilte spreekt in rust Ik voel de aarde ademen onder mijn blote voeten, een trage hartslag, een fluistering tussen wortels en mos. Alsof ze stilletjes vraagt haar pijn te begrijpen— zonder woorden, alleen via het ruisen dat mijn ziel bereikt. De bomen buigen niet alleen voor de wind die hen kust…

Een vlinder schildert haar meesterwerk vol bloemen in ontluikend groen In de ochtenddauw, waar het licht voorzichtig breekt, zie ik bloemen geruisloos en onopvallend hun vreugde ontvouwen. Ze staan stil, maar in hun kleuren voel ik het leven, een dans van het moment, kwetsbaar maar vol belofte. Hun geur vult de open lucht, zacht en onvergetelijk…

Licht als een zuchtje boomblauwtje fladdert voorbij het bos ademt mee Lopen waar bomen ademhalen en het licht door de takken danst, waar de geur van aarde mijn gedachten tot rust brengt. Elke stap verzinkt in de zachte omhelzing van mos, en in de verte zingt de wind een lied dat niemand ooit vergeet. Hier spreekt de stilte luider dan de…